από παρε-δώσε
Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει, ή δεν έχουμε πει κι εμείς οι ίδιοι, «μα αφού το έγραψαν οι εφημερίδες», ή «αφού το είπε και στην τηλεόραση», όταν θέλουμε να προσθέσουμε μια εγκυρότητα και βαρύτητα στον λόγο μας;
Η δύναμη του λόγου της τηλεόρασης, των εφημερίδων (και των ιστοσελίδων τους) και γενικότερα των ΜΜΕ, είναι πολύ μεγάλη. Μπορούν να επηρεάζουν ή να καθορίζουν, κρίσεις και συνειδήσεις. Κάθε λέξη, περνά στο υποσυνείδητο, ως αλήθεια και γεγονός, με μεγάλο ειδικό βάρος -ίσως λιγότερο στις μέρες μας, σε σχέση με το παρελθόν και σ' αυτό έχει διαδραματίσει μέγιστο ρόλο το Διαδίκτυο. Κι αυτό το γνωρίζουν όλοι, πολύ καλύτερα όμως, αυτοί που που υπηρετούν τα ΜΜΕ και την «ενημέρωση».
Η επίκληση όμως των ΜΜΕ, αποτελεί πάντα μια καλή απόδειξη, ή πολλές φορές οι «επαγγελματίες» δημοσιογράφοι παραπλανούν, συνειδητά ή ασυνείδητα, διαπράττοντας δημοσιογραφικές απάτες, «μαϊμουδιές», ή και γκάφες;
Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν, ίσως μας βάλει σε σκέψεις και λύσει τις απορίες μας...
Η «φάμπρικα» των ψεύτικων και φανταστικών «ρεπορτάζ», δεν είναι τωρινή υπόθεση. Το 1940, ένας δημοσιογράφος, περιέγραφε με θαυμασμό τις σκηνές που λάβαιναν χώρα στην Τήνο, κατά τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου. Μόνο, που από το περιγραφικό «ρεπορτάζ» του, απουσίαζε ο τορπιλισμός της «Έλλης», που συνέβη τότε. Καθ' όλα φυσικό αυτό, καθώς ο δημοσιογράφος ήταν λίγο...τεμπελάκος για να πάει ως την Τήνο κι έκανε «ανταπόκριση» από το...σπίτι του.
Παρόμοια ήταν και η γκάφα (και απάτη βεβαίως) που διέπραξε ένας άλλος δημοσιογράφος, τοπικής εφημερίδας, όταν περιέγραφε την ενθουσιώδη υποδοχή του βασιλιά Γεωργίου Α', σε κάποιο ελληνικό νησί. Μόνο που ο βασιλιάς, εν αγνοία του, χάλασε το «ρεπορτάζ» του καλού δημοσιογράφου, καθώς λόγω κακοκαιρίας δεν πραγματοποίησε την επίσκεψή του.
Κατά
την διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν ο δημοσιογράφος Νίκος
Γεωργιάδης, μετέδιδε «αποκλειστικές εικόνες και ρεπορτάζ» από το
μπαρουτοκαπνισμένο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν, μέσω του τηλεοπτικού σταθμού
Τέμπο. Ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, απέδειξε κι αποκάλυψε πως η
«παγκόσμια αποκλειστικότητα» ήταν μια καλοστημένη απάτη και η οποία
γυρίστηκε και σκηνοθετήθηκε στο γειτονικό…Πακιστάν! Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ
καταδίκασε την παγκόσμια αποκλειστικότητα ως «προϊόν κιτρινισμού» και το
Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο τιμώρησε με χρηματικό πρόστιμο τους
υπεύθυνους του σταθμού, καθώς και τους Τατιάνα Στεφανίδου, Νίκο
Γεωργιάδη, Βασίλη Καββαθά. Για την ίδια υπόθεση, ο Νίκος Ευαγγελάτος
(ήταν διευθυντής στον σταθμό) διεγράφη για έναν χρόνο από την ΕΣΗΕΑ.Παρόμοιες «αποκλειστικότητες» μετέδιδε και ο τηλεοπτικός σταθμός Mega, μόνο που ο «ανταποκριτής» σ’ αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε λίγο τεμπέλης, αφού βαρέθηκε να πάει στην εμπόλεμη ζώνη (ή έστω κάπου εκεί κοντά, όπως ο φίλτατος Νίκος Γεωργιάδης) και έδινε τις «αποκλειστικές» ανταποκρίσεις από την…Κύπρο!
Τον Μάρτιο του 2003, η σκανδαλοθηρική εφημερίδα «Εσπρέσσο», δημοσιεύει άρθρο με θέμα την παράνομη είσοδο στη χώρα, γυναικών από τις ανατολικές χώρες. Προς τεκμηρίωση του άρθρου, η εφημερίδα επισυνάπτει μερικές φωτογραφίες, όπως εμφανίζεται μια γυναίκα, κρυμμένη στη περιοχή πίσω απ' το τιμόνι ενός αυτοκινήτου. Το άρθρο αυτό μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, μέσα από το δελτίο ειδήσεων του «Star». Ασχέτως, αν το άρθρο βασίζονταν σε πραγματικό γεγονός ή όχι, οι φωτογραφίες ήταν αληθινές. Μόνο που δεν προέρχονταν από το συγκεκριμένο συμβάν. Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν δύο χρόνια πριν και προέρχονταν, από ανάλογο περιστατικό που συνέβη στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών με το Μεξικό.
Το ίδιο έτος, το 2003, ένας αστικός μύθος, θα παρουσιαστεί από ελληνικές εφημερίδες, ως πραγματικό γεγονός: Τα γατάκια σε μπουκάλια (bonsai κitten). Σύμφωνα μ' αυτόν τον μύθο, τον οποίον δημιούργησε ένας Αμερικανός φοιτητής το 2000, απεικονίζονταν ζωντανά γατάκια να μπαίνουν μέσα σε μπουκάλια και μεγάλωναν μέσα σ' αυτά, μέχρι που έπαιρναν το σχήμα του μπουκαλιού και στη συνέχεια πωλούνταν. Η φάρσα αυτή θα επανακάμψει, λίγα χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 2008, μέσα από την διαδικτυακή εφημερίδα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, zougla.gr, και πάλι ως πραγματικό γεγονός, με τον τίτλο «Φρίκη: Ζωντανά γατάκια μέσα σε βάζο», ενώ θα διαδοθεί ευρέως και από πολλές ιστοσελίδες υψηλής επισκεψιμότητας -δημοσιογραφικές και μη.
Τον Ιούλιο του 2007, η εφημερίδα «Έθνος» θα δημοσιεύσει ένα πρωτοσέλιδο με θέμα τις μεγάλες πυρκαγιές της Αχαΐας, όπου εμφανίζονται τεράστιες φλόγες να ξεπηδούν προς τον ουρανό κι απελπισμένους ανθρώπους να προσπαθούν να τις δαμάσουν. Για κακή τύχη όμως, των δημοσιογράφων του «Έθνους», η ίδια ακριβώς φωτογραφία, είχε ήδη κυκλοφορήσει στο Διαδίκτυο, μόνο που σ' αυτήν δεν εμφανίζονταν οι φλόγες, τις οποίες, προφανώς, πρόσθεσαν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι, για να κάνουν την εικόνα ακόμα πιο δραματική, θέλοντας έτσι να υπερτονίσουν την κρατική ανικανότητα και αδράνεια και να προκαλέσουν μεγαλύτερη αγανάκτηση στο αναγνωστικό κοινό.
Στις 8 Φεβρουαρίου 2008, ο Αλβανός δημοσιογράφος των «Νέων», Γκασμέντ Καπλάνι, δημοσιεύει στο ιστολόγιό του, ένα περιστατικό που «συνέβη κάπου στην Αθήνα», με τίτλο «Μου το 'φαγε ο Μαύρος!!!». Το ίδιο «περιστατικό», δημοσιεύει, λίγο αργότερα, στις 17 Απριλίου 2008, και ο περιώνυμος δημοσιογράφος του «Βήματος», στην στήλη του «Πανδώρα», Γιάννης Πρετεντέρης. Μόνο που ο Πρετεντέρης, είναι πιο περιγραφικός: Τοποθετεί το «γεγονός», «στο λεωφορείο που περνά από την οδό Παπαδιαμαντοπούλου με τελικό προορισμό το Γαλάτσι». Ποιά ήταν όμως η ιστορία; Μια ηλικιωμένη που δεν χωνεύει τους ξένους και τους μετανάστες, μπαίνει στο αστικό λεωφορείο και κάθεται δίπλα σ' έναν μαύρο. Επί ώρα του σέρνει τα εξ αμάξης, οπότε σε κάποια στιγμή, όταν ο ελεγκτής μπαίνει να ελέγξει τα εισιτήρια των επιβατών, ο μαύρος αρπάζει το εισιτήριο από τα χέρια της έκπληκτης γυναίκας και το...τρώει. Έτσι, ο μαύρος συνεχίζει το ταξίδι του, ενώ η ηλικιωμένη αναγκάζεται να κατέβει από το λεωφορείο ως «λαθρεπιβάτης», καθώς η δικαιολογία της «μου το 'φαγε ο μαύρος» δεν γίνεται πιστευτή. Τώρα, οποιαδήποτε ομοιότης αυτού του «περιστατικού», με το θέμα της γερμανικής αντιρατσιστικής ταινίας μικρού μήκους που γυρίστηκε μερικά χρόνια πριν και είχε τον τίτλο «Ο μαύρος επιβάτης» (ή «λαθρεπιβάτης»), είναι συμπτωματική...
Την άνοιξη του 2008, πρώην συνεργάτης του Νίκου Ευαγγελάτου, θα δημοσιεύσει μια σειρά από βίντεο, όπου εξηγεί πως στήνονται τα «αποκαλυπτικά» «ρεπορτάζ» και πως χαλκεύονται διάφορες «ειδήσεις». Ενδεικτικά, παρατίθεται ένα απ' αυτά. Καμπουράκης και Οικονομέας παρουσιάζουν βίντεο «ντοκουμέντο», όπου Αμερικανοί αστυνομικοί «ξεφτιλίζονται» όταν αφήνουν ληστές τράπεζας να τους ξεφύγουν μέσα από τα χέρια τους. Φυσικά είναι βίντεο μαϊμού από το YouTube, και πρόκειται για σκηνοθετημένο γύρισμα για τηλεοπτική διαφήμιση. Ακολουθεί παρόμοιο βίντεο όπου 6μηνίτικο μωρό υποτίθεται ότι εξουδετέρωσε με τα γυμνά του χεράκια την κόμπρα που του επιτέθηκε. Το βιολί συνεχίζεται με κολοκύθια που διά μαγείας χημικού ψεκασμού, μεγαλώνουν ακαριαία. Στη συνέχεια από την εκπομπή «Τετ α Τετ», μια ξεκαρδιστική έρευνα όπου η δημοσιογράφος τηλεφωνεί σε άγνωστη πτηνοτρόφο της Ρόδου (λέμε τώρα), η οποία «υποτίθεται» άμεσα συμφωνεί να αγοράσει γιαπωνέζικα λάδια αυτοκινήτου, για να ταΐσει τα κοτόπουλα, αντί για σογιέλαιο που είναι ακριβό. Η καραμαϊμουδιά με το στημένο τηλεφώνημα ξεσκεπάζεται, από το γεγονός ότι το προσφερόμενο ορυκτέλαιο είναι πολύ…ακριβότερο!
Τον Δεκέμβριο του 2008, η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», δημοσιεύει με πρωτοσέλιδο και με πηχαίους τίτλους, την περίφημη, αλλά ανύπαρκτη ρήση του Ισοκράτη περί δημοκρατίας, η οποία αποτελούσε -κι εξακολουθεί ν' αποτελεί- ένα από τ' αγαπημένα θέματα των διάφορων ελληνοκεντρικών ιστοσελίδων.
Στις 27 Δεκεμβρίου 2008, μέσα σε μια περίοδο ταραγμένη, όπου οι βανδαλισμοί και οι καταστροφές, αποτελούσαν συνηθισμένο φαινόμενο, το σατιρικό ιστολόγιο «Και ΝουΔου και light», θα δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Online στοίχημα για το αν θα ξανακαεί το δέντρο στο Σύνταγμα». Το άρθρο «τεκμηριώνονταν» με μια «πειραγμένη» φωτογραφία, όπου υποτίθετο, πως σε γνωστή ιστοσελίδα διαδικτυακού στοιχήματος, εμφανίζονταν και το στοίχημα αν «θα καεί ή όχι το χριστουγεννιάτικο δέντρο» του Δήμου Αθηναίων, στο Σύνταγμα. Η «είδηση», γίνεται ακόμα πιο αληθοφανής και ρεαλιστική, λόγω «διαβολικών συμπτώσεων» εκείνων των ημερών, με τις οποίες το ιστολόγιο την «διανθίζει»: «Στη διαχρονική απεικόνιση της απόδοσης υπέρ του καψίματος, φαίνεται ότι αυτή ανέβηκε από τη στιγμή που τα ΜΑΤ ανέλαβαν τη φύλαξη του δέντρου (και τον ψεκασμό του με ότι εντομοκτόνα έχουν περίσσευμα από τις ρίψεις εναντίον διαδηλωτών). Πιο συγκεκριμένα, η αρχική απόδοση ήταν 1,03, δηλαδή το ενδεχόμενο το δέντρο να ξανακαεί θεωρείτο περίπου βέβαιο». Παρ' ότι στο τέλος της ανάρτησης υπήρχε εντός παρενθέσεως η ανάποδη, πλην όμως διευκρινιστική φράση (εμυονάκ ακάλΠ), δηλαδή «Πλάκα κάνουμε», το «τυράκι» της φάρσας, δάγκωσε αμέσως το ιστολόγιο «Τρωκτικό», του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια κι από κει η «πατάτα» άλλαζε με ταχύτητα χέρια, ώσπου την άρπαξαν οι τηλεοπτικοί σταθμοί «Αντέννα» και «Σκάι» και την παρουσίασαν, με όλη την σοβαρότητα που άρμοζε στην περίπτωση, μέσα από τα κεντρικό δελτίο ειδήσεων, ως πραγματικό γεγονός, το οποίο μάλιστα, όπως σχολίαζαν, «δυσφήμιζε τη χώρα στο εξωτερικό». Αν φανταστεί κάποιος, ότι η διαδικασία διασταύρωσης της συγκεκριμένης «ανάλαφρης» είδησης, που δεν περιλαμβάνει τίποτε άλλο από το αυτονόητο (δηλαδή, πας κατευθείαν στην σελίδα του στοιχήματος κι ελέγχεις αν όντως υπάρχει αυτό το στοίχημα), δεν συνέβη (εκ των πραγμάτων) ποτέ, τότε φανταστείτε τι γίνεται με τις σοβαρές και «έγκυρες» ειδήσεις που μας «ταΐζουν», οι, υποτίθεται, επαγγελματίες δημοσιογράφοι της ενημέρωσης…
Τον Ιανουάριο του 2009, ο Σπύρος Καρατζαφέρης με την νεόκοπη εφημερίδα του «Σφήνα», με αφορμή την «επέτειο» των Ιμίων, θέλησε να ταράξει τα νερά, δημοσιεύοντας φωτογραφίες με τον πομπώδη τίτλο «Ελληνική απόβαση στα Ίμια», όπου ένας δημοσιογράφος, ο Γιώργος Χριστοδούλου, εμφανίζονταν με την ελληνική σημαία, πάνω -υποτίθεται- στην βραχονησίδα των Ιμίων. Όπως όμως αποκαλύφθηκε σύντομα, ο «ηρωικός» δημοσιογράφος, δεν είχε το απαιτούμενο σθένος να ανέβει στην επίμαχη βραχονησίδα, αλλά προτίμησε μια άλλη, πιο ασφαλή, αυτή με το όνομα «Καλό Νερό» ή «νησί του Σαρρή». «Λεπτομέρεια», θα πει ίσως κάποιος. Τι Λοζάνη, τι Κοζάνη... Ένα άλλο κωμικό της υπόθεσης πάντως, ήταν και το ότι τους κατηγόρησε για «δημοσιογραφική απάτη», κι ο προαναφερθέντας δημοσιογράφος, Νίκος Γεωργιάδης, ο οποίος ως φαίνεται λησμόνησε την παροιμία που λέει πως «στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σκοινί»...
Τον Φεβρουάριο του 2009, η δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας, Γεωργία Δάμα, θα δημοσιεύσει μια συνέντευξη με έναν ένοπλο μαχητή της Χαμάς, η οποία υποτίθεται ότι έλαβε χώρα στο «Γενικό Νοσοκομείο» της πόλης Ράφα στη Γάζα. Οι «ασήμαντες» λεπτομέρειες: Δεν υπάρχει «Γενικό Νοσοκομείο» στην πόλη Ράφα, ενώ η είσοδος ενόπλων, απαγορεύεται στα νοσοκομεία της περιοχής. Η Δάμα κατηγορήθηκε, ότι επινόησε την συνέντευξη, χρησιμοποιώντας ουσιαστικά, επιχειρήματα των Ισραηλινών.
Τον Φεβρουάριο του 2009, η εφημερίδα «Αδέσμευτος Τύπος», θα αρπάξει έναν χρόνιο αστικό μύθο (ή μάλλον μια θεωρία συνομωσίας) που σέρνεται στο Διαδίκτυο, υπό τον γενικό τίτλο «DCA – Βρέθηκε το φάρμακο για τον καρκίνο, αλλά παρεμποδίζεται η κυκλοφορία του απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες» και θα του δώσει όλη την «εγκυρότητα», που εκπέμπει μια «σοβαρή» εφημερίδα, διαφημίζοντας μάλιστα την «είδηση», ως «αποκλειστική». Η «είδηση» για το «νέο φάρμακο που θεραπεύει το καρκίνο» αναμεταδόθηκε κι από άλλους έγκριτους δημοσιογραφικούς οίκους, όπως το «ΑΠΕ», την «Καθημερινή» κ.ά., χωρίς ωστόσο αυτοί να κάνουν αναφορές σε «φαρμακοβιομηχανίες που παρεμποδίζουν το φάρμακο». Για την ιστορία, το DCA είναι ένα χημικό στοιχείο, που είναι γνωστό και χρησιμοποιείται από την δεκαετία του '80. Οι φαρμακοβιομηχανίες δεν το εμποδίζουν, αλλά απλά δεν ενδιαφέρονται να το χρησιμοποιήσουν, επειδή είναι «μη κατοχυρώσιμο» και άρα δεν αφήνει περιθώρια αποκλειστικής εκμετάλλευσης και ανάλογου κέρδους.
Τον Ιούνιο του 2009, μεγάλες εφημερίδες, όπως το «Βήμα», η «Ελευθεροτυπία» και το «Έθνος», «πληροφορούσαν» τους Έλληνες πολίτες, πως στην Αθήνα, η «ωριαία» συνάντηση Καραμανλή και Ερντογάν, διεξήχθη σε «ψυχρό κλίμα», παρά τα «χαμόγελα». Για κακή τους τύχη όμως, το κλίμα που ήταν στραβό, το έφαγε κι ο γάιδαρος, καθώς ο Τούρκος πρωθυπουργός, ανέβαλε την επίσκεψή του στην Ελλάδα. Επειδή η επίσκεψη θα γινόταν ημέρα Σάββατο βράδυ και οι εφημερίδες κλείνουν πιο νωρίς τη μέρα αυτή, οι δημοσιογράφοι δεν πτοήθηκαν και επινόησαν αυτά τα ευφάνταστα «ρεπορτάζ», τα οποία τελικά τους εξέθεσαν, ως προς την αξιοπιστία τους.
Τον Οκτώβριο του 2009, ο δημοσιογράφος Γιώργος Αυτιάς, μέσα από την πρωινή εκπομπή του, στον τηλεοπτικό σταθμό «Άλτερ», συνομιλούσε και έθετε «καυτά» ερωτήματα στον μόνιμο καλεσμένο του Παναγιώτη Ψωμιάδη. Μόνο, που όπως απεδείχθη, ο Αυτιάς δούλευε ψιλό γαζί το τηλεοπτικό κοινό, καθώς «συνομιλούσε» με ένα βίντεο «κονσέρβα»...
Τον Μάρτιο του 2010, η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Αδέσμευτος Τύπος», Τάνια Μυλωνά, θα δημοσιεύσει «αποκλειστικό» άρθρο με τον τίτλο «Ομαδικός γάμος 450 ζευγαριών στη Γάζα με νύφες 4, 5, 6 και 12 ετών!». Το άρθρο «τεκμηριώνονταν» με μια φωτογραφία, όπου εμφανίζονταν οι γαμπροί να κρατούν από το χέρι μικρά λευκοντυμένα κοριτσάκια. Η φωτογραφία ήταν πραγματική. Ωστόσο το περιεχόμενό της αποτελούσε το θέμα ενός -ακόμη- αστικού μύθου (δημιούργημα ενός Αμερικανού φανατικού χριστιανού και αντιισλαμιστή), τον οποίο διέδωσε στον ελληνικό χώρο ένα φιλοϊσραηλινό ιστολόγιο και στην συνέχεια, μετά από μια περιπλάνηση στο ελληνικό διαδικτυακό διάστημα, έφτασε και στα χέρια της συγκεκριμένης δημοσιογράφου. Για την ιστορία, τα κοριτσάκια δεν ήταν νύφες, αλλά παρανυμφάκια.
Στις 6 Φεβρουαρίου 2011 κι ενώ ο θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλλης έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, βρισκόμενος στην εντατική, οι δημοσιογράφοι της πρωινής εκπομπής του «Mega», «Mega Σαββατοκύριακο», αποφάσισαν να τον πεθάνουν πριν την ώρα του, κάνοντάς του μάλιστα και αφιέρωμα -που προφανώς το είχαν ήδη ετοιμάσει, αναμένοντας το μοιραίο. Την μακάβρια γκάφα, αναγκάστηκε να παραδεχθεί και να ζητήσει συγγνώμη, λίγες ώρες αργότερα ο τηλεοπτικός σταθμός, μέσα από το δελτίο ειδήσεων.
Τον Αύγουστο του 2011, μια είδηση-«μούφα», υπό τον τίτλο «Κουραμπιέδες για γερά ρουθούνια», που είχε ως πηγή το epicnews.gr, με ιστοσελίδα με «ειδίκευση» σε ειδήσεις-παρωδία, είχε την «τιμητική» της στις δημοσιογραφικές ιστοσελίδες newsit.gr (Νίκος Ευαγγελάτος), star.gr και skai.gr, οι οποίες δεν άφησαν να τους ξεφύγει το «λαβράκι». Η «είδηση», που μάλιστα ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, αναδημοσιεύθηκε με τίτλο «Μοίρασαν κουραμπιέδες σε κηδεία πασπαλισμένους με...κοκαΐνη!», ενώ απέκτησε «ειδικό βάρος» και «εγκυρότητα» και μέσα από την τηλεοπτική συχνότητα της κρατικής τηλεόρασης (ΝΕΤ).
Στις 19 Ιανουαρίου 2012, ο δημοσιογράφος Νίκος Χασαπόπουλος, θέλοντας να καλύψει «δημοσιογραφικά» την κηδεία του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς, δημοσιεύει μια φωτογραφία με το «φέρετρό» του. Μόνο που ο απρόσεκτος δημοσιογράφος, δεν παρατήρησε, ότι στην φωτογραφία αρχείου που χρησιμοποίησε από την κηδεία του Μπουλέντ Ετσεβίτ, μπροστά στο φέρετρο ήταν και ο ίδιος ο...Ραούφ Ντενκτάς!
Την ίδια εποχή, δηλαδή τον Ιανουάριο του 2012, η εφημερίδα «Καθημερινή» επισυνάπτει σε «ρεπορτάζ» που αφορούσε τα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων, μια φωτογραφία η οποία εμφάνιζε έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να κρατάει μερικά καρβέλια ψωμί και να κλαίει. Ωστόσο, η συγκινητική αυτή φωτογραφία, που έκανε το «ρεπορτάζ» ακόμα πιο δραματικό και που έκανε και τον γύρο του Διαδικτύου, δεν προέρχονταν από τα συσσίτια που περιέγραφε το «ρεπορτάζ», αλλά από τουρκικά δημοσιεύματα που αφορούσαν τον μεγάλο σεισμό της Τουρκίας το 1999. Η φωτογραφία, είχε μάλιστα περικοπεί (crop), για να μην είναι ευδιάκριτα τα συντρίμμια, που εμφανίζονταν πίσω από τον ηλικιωμένο άνδρα.
Στις 19 Φεβρουαρίου 2012, ο τηλεοπτικός σταθμός «Mega Channel», έδωσε την δική του εκδοχή, βάσει μιας δημοσκόπησης της εταιρείας «ALCO» (για λογαριασμό της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα»), η οποία δημοσιεύθηκε κι από άλλους σταθμούς (π.χ. «Alpha»).
Διαβάστε περισσότερα: | Πάρε-Δώσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου