Έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα να κούμε πολιτικούς να κάνουνε αλλεπάλληλες κωλοτούμπες. ΜΙα από αυτές σας παρουσιάζουμε σήμερα. «Πολλοί υποστηρίζουν σήμερα ότι πρέπει να θυσιάσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη στον βωμό της ανάπτυξης. Πιστεύουμε στη δυναμική της ανάπτυξης, αλλά θεωρούμε τη λογική της αγοράς αδιέξοδη και ναρκοθετημένη, όταν δεν στηρίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη.
Μια Δημοκρατία δεν μπορεί να αντέξει, όταν οι μισοί θυσιάζονται για να πλουτίσουν οι άλλοι μισοί. Αυτό δεν είναι "λογική αγοράς". Αυτό είναι απλώς αγοραία λογική.
Δεν είναι φιλελευθερισμός. Είναι ασυδοσία... Δικαιοσύνη δεν σημαίνει εξίσωση στη μιζέρια, αλλά ισότητα ευκαιριών για όλους, κίνητρα για τους ικανούς και αίσθημα ασφάλειας για τους αδύναμους.
Αυτή, άλλωστε, είναι η «συνταγή» που ακολούθησαν όλα τα σύγχρονα κράτη που έκαναν προκοπή. Οπου υπήρξε μακροχρόνια ανάπτυξη συνοδεύτηκε κι από ευημερία.
Κι όπου υπήρξε ευημερία, ενισχύθηκε -δεν υπονομεύθηκε- η κοινωνική δικαιοσύνη».
Ποιος τα έλεγε όλα αυτά; Ο νυν αρχηγός της Ν.Δ. όταν ίδρυε το κόμμα του, την Πολιτική Ανοιξη, αφού πρώτα είχε ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο κ. Σαμαράς μάς έχει συνηθίσει και στα μεγάλα λόγια και στις μεγάλες κωλοτούμπες. Ο άνθρωπος που για τους νεοδημοκράτες ήταν πριν από μερικά χρόνια ο σύγχρονος Εφιάλτης του κόμματός τους, που δήλωνε ότι δεν θα επέστρεφε ποτέ σ' αυτό, έγινε τελικά αρχηγός της δεξιάς παράταξης. Ως αρχηγός της Ν.Δ. δήλωνε αντιμνημονιακός παρουσιάζοντας τις θέσεις του στο Ζάππειο και έγινε τελικά πρωθυπουργός υποσχόμενος ότι θα επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο. Πριν από μερικά χρόνια, ο ίδιος ως υπουργός Πολιτισμού υπέγραφε τους διορισμούς δεκάδων υπαλλήλων στο Μουσείο της Ακρόπολης, οι οποίοι όλως τυχαίως κατάγονταν από τη Μεσσηνία. Σήμερα αποκεφαλίζει 2.600 υπαλλήλους δηλώνοντας διά του εκπροσώπου του ότι δεν μπορεί να ανεχόμαστε θύλακες αδιαφάνειας και δημόσιας σπατάλης.
Κι όμως σε ένα έστω σημείο παραμένει σταθερός ο κ Σαμαράς.
Στην ακροδεξιά νοοτροπία του. Το μαύρο στις οθόνες μας έριξε φως σ' αυτή την αυταρχική, αντιδημοκρατική τακτική του.
Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου για το λουκέτο στην ΕΡΤ είναι πράξη βαθιά αντιδημοκρατική. Κοινοποιήθηκε και συζητήθηκε μακριά από τις κάμερες, σε μυστική συνάντηση των τριών αρχηγών που συγκροτούν την κυβέρνηση. Οι αντιδράσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη ανάγκασαν βέβαια το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ να αναδιπλωθούν για να διασωθούν. Αλλά όταν το ΣτΕ έδωσε εντολή να επιστρέψει το σήμα στις οθόνες μας, αυτοί μπαινόβγαιναν στο γραφείο του πρωθυπουργού κάνοντας αντίσταση αυτή τη φορά με τις τηλεοπτικές κάμερες παρούσες. Ομως το μαύρο παραμένει. Το μαύρο θα συντροφεύει και τα δύο δεκανίκια της κυβέρνησης. Αυτό το μαύρο στην πολιτική ζωή μας μόνον ο ελληνικός λαός μπορεί να εξαφανίσει.
από "Eφημερίδα των Συντακτών"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου