Γλυκειές αναμνήσεις

 Μπαίνουμε στο 2013.. και οι σκηνοθέτες της παράστασης, ετοιμάζουν το μεγάλο φινάλε.

 Το τοποθετούν κάπου εκεί μετά τις Γερμανικές εκλογές.

 Μέχρι τότε πρέπει το κοινό της παράστασης να μείνει ήρεμο... ήσυχο... ναρκωμένο...

 Απορούν και οι οι ίδιοι πως η επανάληψη των ίδιων ψεμάτων... λειτουργεί ξανά και ξανά.

 Αγωνιούν μήπως αυτός ο κύκλος κλείσει πρόωρα και με τρόπο που δεν θα ελέγχουν.

 Αισιοδοξούν, γιατί μέχρι σήμερα φαίνεται ότι ό "έλεγχος των μαζών" είναι σχετικά εύκολη υπόθεση.

 Οργίζονται με ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δεν υπακούει, δυσανασχετεί, εξεγείρεται.

 Και τώρα επισπεύδουν τις διαδικασίες, έχουν γυρίσει τον διακόπτη στο γρήγορο.. σαν κάτι να θέλουν να προλάβουν.

 Είναι οι ίδιοι που μάζεψαν το χρήμα το 1999 με το χρηματιστήριο, που το 2002 έβγαιναν φωτογραφίες μαζί με τον Σημίτη, πανηγυρίζοντας για την είσοδο στην ΟΝΕ, που μάζεψαν τα υπέρογκα κέρδη των τραπεζών, τα κεφαλαιοποίησαν και τα έστειλαν στην Ελβετία.... και όχι μόνο.

 Που έδωσαν στην συνέχεια 233δις χάρισμα στις τράπεζες και καλούν τώρα να τα πληρώσουμε εμείς γιατί τα χρωστάμε!.

 Και που εξακολουθούν να σχεδιάζουν τρόπους για να μεταφέρουν το σύνολο της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας στα ταμία αυτής της ιδιόμορφης ΜΑΦΙΑΣ!

 Το ερώτημα ύστερα από όλα αυτά είναι .. πώς η μνήμη μας σταματάει .. μια βδομάδα πριν... το πολύ;

 Πως τα καταφέρνουν και ξεχνάμε τα πάντα;.

 Πως μπορούμε και ακούμε ξανά και ξανά κα ξανά και ξανά τα ίδια ψέματα σνα καινούργιες ειδήσεις;