Το βατραχάκι που δεν ήξερε ότι βραζόταν
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, όπου κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Σκεφτείτε: Αν το νερό βράζει πολύ αργά, ο βάτραχος δεν θα αντιληφθεί τίποτα.
Το νερό σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, απ’ ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά, παρ’ όλα αυτά, δεν αισθάνεται κανένα φόβο.
Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, όπου κολυμπά ανέμελα ένα βατραχάκι.
Κάτω από την κατσαρόλα ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά.
Σκεφτείτε: Αν το νερό βράζει πολύ αργά, ο βάτραχος δεν θα αντιληφθεί τίποτα.
Το νερό σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντάς το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.
Η θερμοκρασία του νερού συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, απ’ ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά, παρ’ όλα αυτά, δεν αισθάνεται κανένα φόβο.
Τώρα το νερό είναι πραγματικά ζεστό και το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο.
Γι’ αυτόν τον λόγο υπομένει και δεν αντιδρά.
Η θερμοκρασία συνεχίζει να ανεβαίνει, ώσπου το βατραχάκι να καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.
Εάν έριχναν το βατραχάκι κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.
Αυτό αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμία αντίσταση, καμία επανάσταση.
Εάν παρατηρούσαμε αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας, εδώ και λίγες δεκαετίες, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε ότι υφιστάμεθα μια αργή, αλλά σταδιακή εξαφάνιση των πανανθρώπινων αξιών και των ιδανικών μας.
Δεν το καταλαβαίνουμε όμως, γιατί γίνεται αργά ως και σιγά, ώστε να το συνηθίζουμε.
Ένα μεγάλο μέρος των καταστάσεων, που πριν από 20, 30 ή 40 χρόνια, θα μας έκαναν να φρίξουμε και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.
Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης, του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας, της αξιοπρέπειας, της ακεραιότητας, της φύσης, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό, αλλά ασταμάτητα, με την συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ έχουν χάσει την ικανότητα και την θέλησή τους να αμυνθούν.
Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.
Το συνεχές σφυροκόπημα από τα ΜΜΕ με την υπερπληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα ριάλιτι, που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη, που απλά εκτελεί εντολές, χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του.
΄Όταν πρώτη φορά μίλησα γι’ αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν στο αύριο.
Τώρα αναφέρομαι στο σήμερα!!!
Συνειδητοποίηση ή βράσιμο?
Πρέπει να διαλέξετε!!!
Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι, μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά!
Είμαστε ήδη μισοβρασμένοι!!! ΄Η όχι?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου