ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ ΣΤΗ ΜΗΛΟ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΥΣΟΘΗΡΕΣ ΣΤΗ ΜΗΛΟ

(Αναδημοσίευση από : milosvoice.gr)

Ικανοποιημένοι εμφανίζονται οι άνθρωποι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για την συγκέντρωση της Παρασκευής 9 Αυγούστου με θέμα το χρυσό. Θεωρούν ότι οι πολίτες που συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του αρχαιολογικού μουσείου της Μήλου πήγαν για να ακούσουν και για να μάθουν κι όχι για να χειροκροτήσουν. Ο Νίκος Συρμαλένιος είπε πριν λίγο στο «milosvoice» ότι η συμμετοχή του κόσμου ήταν ενεργή κι υπεύθυνη. Στα θετικά της συγκέντρωσης καταγράφονται οι «δεσμεύσεις» του δημάρχου κ. Δαμουλάκη για την αντιμετώπιση των διαφόρων προτάσεων για το χρυσό και το ε
νδιαφέρον των πολιτών για το θέμα. Χαρακτηριστικές είναι οι προτάσεις του κ. Γιώργου Μάλλη προέδρου του συλλόγου «Οι φίλοι του βουνού και της θάλασσας» ο οποίος ζήτησε την σύσταση επιτροπής για διαρκή ενημέρωση των πολιτών.

Ο συμπολίτης κ. Αργύρης Μαθιουδάκης ζήτησε την δημιουργία «μικρών υπερασπιστών» κι εξήγησε ότι εννοεί στη δυτική Μήλο θα πρέπει να αναπτυχθούν οικιστικές νησίδες που θα αποτρέψουν τις εξορυκτικές δραστηριότητες χρυσού.  Εντύπωση προκάλεσε στο ακροατήριο η τεκμηριωμένη ομιλία της κας Κατερίνας Ιγγλέση. Η βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α γέννημα-θρέμμα της Χαλκιδικής κατέθεσε την πλούσια εμπειρία της για το θέμα του χρυσού και κάλεσε τους Μηλιούς να κλείσουν κάθε δίοδο του χρυσού στο νησί. Εντυπωσιακή ήταν κι η αποστροφή της σύντομης παρέμβασης πολίτη ο οποίος δήλωσε κάτοικος Χαλκιδικής και κάλεσε τους Μηλιούς σε κοινό αγώνα για την αντιμετώπιση της δράσης των «χρυσοθήρων». Ο ομιλητής κατέληξε «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε».

#

Ομιλίες του Βουλευτή Κυκλάδων Νίκου Συρμαλένιου και του Μπάμπη Μπιλίνη, εκπρόσωπου του τμήματος Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ

Νίκος Συρμαλένιος.

 «…Μετά τα άκρως αποκαλυπτικά και ενδιαφέροντα που μας εισηγήθηκε η βουλευτής μας της Χαλκιδικής Κατερίνα Ιγγλέζη, θα αναφερθώ συνοπτικά στο ιστορικό της απόπειρας εξόρυξης στη Μήλο.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η τότε μεταλλευτική εταιρεία «Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνης Α.Ε.» πήρε τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης, μέσω της θυγατρικής της «ΜΙΔΑΣ Α.Ε.». Η εταιρεία αυτή σε συνεργασία με Αυστραλούς και Καναδούς, ξεκίνησε αμέσως γεωτρήσεις και διανοίξεις δρόμων στην περιοχή του Χονδρού βουνού, παραπλεύρως από τον προφήτη Ηλία. Οι ενέργειες αυτές έγιναν χωρίς καμιά άδεια από δημοτικό ή νομαρχιακό συμβούλιο.

Το θέμα «έσκασε» στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Μήλου, όταν ο Σύλλογος Ξενοδόχων ζήτησε να ενημερωθεί επίσημα για την επικινδυνότητα της εξόρυξης χρυσού. Αμέσως μετά συστάθηκε Επιτροπή Αγώνα με συμμετοχή όλων των φορέων και η πάνδημη αυτή συμμετοχή ανάγκασε και την τότε δημοτική αρχή που στην αρχή ήταν υπέρ των ερευνών, να αλλάξει στάση και να ταχθεί εναντίον μαζί με όλους τους φορείς. Επίσης χαρακτηριστική ήταν και η στάση των τοπικών οργανώσεων των κομμάτων, που πλην ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και ΚΚΕ, είχαν ταχθεί όχι υπέρ των κινητοποιήσεων, αλλά υπέρ της διαχείρισης του θέματος μέσω αλληλογραφίας με τα υπουργεία και τις δημόσιες αρχές.

Η Επιτροπή Αγώνα αγωνίστηκε από την αρχή να ενημερώσει τον κόσμο για τις καταστροφικές επιπτώσεις της εξόρυξης, που θα γινόταν με τη χρήση κυανίου, και προγραμμάτισε μια μεγάλη συγκέντρωση του Μηλέϊκου λαού. Στο μεταξύ την ίδια περίοδο, το μεγάλο ατύχημα στη Ρουμανία, όπου έσπασαν τα φράγματα των λεκανών διαχωρισμού των εξορύξεων από το χρυσό με συνέπεια να μολυνθεί ο παραπόταμος του Δούναβη Τίσσα και οι τόνοι νεκρών ψαριών που μολύνθηκαν από τα απόβλητα, έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα στις εταιρείες των χρυσοθήρων.

Η πολύ μεγάλη συγκέντρωση του Μηλέϊκου λαού, λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2000, ανάγκασε τον τότε υπουργό Ανάπτυξης του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλο, μπροστά στο μεγάλο πολιτικό κόστος, να ανακαλέσει όλες τις άδειες εξόρυξης χρυσού για τη Μήλο. Μετά την ανάκληση, η εταιρεία «ΜΙΔΑΣ Α.Ε.» σε επιστολή της προς το δημοτικό συμβούλιο, ανέφερε ότι δεν θα προβεί σε καμιά περιβαλλοντική αποκατάσταση των συνεπειών των ερευνών, που είχαν διεξαχθεί μέχρι τότε.

Παράλληλα με την υπόθεση του χρυσού, στη Μήλο διεξαγόταν η συζήτηση γύρω από τη δημιουργία του «Πάρκου Δυτικής Μήλου» και του προγράμματος προστασίας της Οχιάς, ως σπάνιου είδους πανίδας, στα πλαίσια της περιοχής που ήταν καταρχήν χαρακτηρισμένη ως περιοχή Natura 2000. Μέσα από συμβιβασμούς μεταξύ της μεγάλης εξορυκτικής εταιρείας της Βαρυτίνης και του ελληνικού δημοσίου, η οποία κατέληξε και στην ΚΥΑ του 2006, εξαιρέθηκαν από την περιοχή Natura κάποιες εκτάσεις της δυτικής Μήλου, όπου προβλέφθηκε όχι μόνο η συνέχιση των εξορύξεων, αλλά ενδεχομένως και η δημιουργία και νέων ορυχείων.

Αυτή είναι εν συντομία η προϊστορία του χρυσού στη Μήλο, που είμαστε σίγουροι ότι μετά την παλλαϊκή κινητοποίηση του 2000, ενταφίασε οριστικά την ιστορία της εξόρυξης του στη Μήλο.

Η υπόθεση όμως αυτή συνδέεται απόλυτα και με το αναπτυξιακό μοντέλο που θέλουμε για το νησί μας. Η Μήλος δεν σηκώνει άλλες εξορύξεις, χρειάζεται βιώσιμη-αειφόρο και ισόρροπη ανάπτυξη που θα παντρεύει τη βιομηχανική-εξορυκτική δραστηριότητα με τον τουρισμό. Χρειάζεται λοιπόν καταρχήν ένα χωροταξικό σχεδιασμό, που θα καταρτιστεί με συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών φορέων και θα καθορίζει χρήσεις γης και αντίστοιχους όρους δόμησης. Η θεσμοθέτηση στη Μήλο Χωροταξικού το 1981, στην ουσία έχει καταργηθεί, αφού στην πορεία αγνοήθηκε η εφαρμογή βασικών διατάξεων του.

Χρειάζεται η ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νησιού, έτσι ώστε αυτά να συνθέτουν ένα μοντέλο ποιοτικού τουρισμού και να θέτουν βάσεις για επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Ενδεικτικά για τη Μήλο τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της είναι:

Ανάδειξη τοπικών προϊόντων (τυρί κ.α.), ξερικά οπωροκηπευτικά, στήριξη κτηνοτροφίας, μελισσοκομίας, αλιείας, γεωλογικός και ορυκτός πλούτος, περιοχές εξαίρετου φυσικού κάλλους, παραλίες (οικοτουρισμός), γεωθερμία χαμηλής ενθαλπίας, ιαματικά λουτρά, αρχαιολογικοί χώροι, κατακόμβες…

Τα παραπάνω μαζί με μια σειρά άλλα ζητήματα (στήριξη δημόσιας υγείας και παιδείας, περιβαλλοντικές υποδομές, υποδομές άλλων σημαντικών έργων, ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες κλπ) συνθέτουν ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο που με όρους νησιωτικότητας, θα επιδιωχθεί στα πλαίσια μιας παραγωγικής, κοινωνικής και οικολογικής ανασυγκρότησης της χώρας. Προϋπόθεση όμως γι αυτά, είναι να υπάρξουν πολιτικές αποκέντρωσης και περιφερειακής ανάπτυξης, που σήμερα έχουν καταργηθεί μέσα από τις μνημονιακές πολιτικές των τριών τελευταίων χρόνων. Όσο λοιπόν δεν ανατρέπονται οι πολιτικές αυτές, τόσο τα νησιά μας θα πηγαίνουν πολλές δεκαετίες πίσω.

Κλείνοντας θέλω να τονίσω ότι, η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ Μήλου για ανοικτή εκδήλωση δικαιώθηκε και ότι η δημοτική αρχή με τις παλινωδίες της (που δεν ήθελε να παραχωρήσει άδεια για ανοικτό χώρο), είναι πίσω από τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες των καιρών…»

#

Μπάμπης Μπιλίνης

Για την εξόρυξη χρυσού στη Μήλο,

που δεν πρόκειται να γίνει ποτέ!

Και ξαφνικά στη Χαλκιδική, στο Κιλκίς, στη Θράκη, στη Μήλο οι χρυσοθήρες γυρίζουν στα καφενεία και υπόσχονται «λαγούς με πετραχήλια» στους κατοίκους. Η χώρα ανακάλυψε ότι κάθεται πάνω σε στρώμα χρυσού. Και το ερώτημα εύγλωττο. Τώρα ανακαλύψαμε τον χρυσό;

Παρατήρηση πρώτη: Σύμφωνα με μελέτες αλλά και από την καθημερινή μας εμπειρία, από ολόκληρο τον χρυσό που αυτή την στιγμή υπάρχει στον κόσμο η μισή ποσότητα είναι κοσμήματα και το υπόλοιπο μισό περίπου χρησιμοποιείται ως αποθεματικό επενδυτικό προϊόν, ιδιαίτερα μετά την χρηματοπιστωτική κρίση και την ανασφάλεια στα τραπεζικά προϊόντα. Χρησιμοποιείται λοιπόν κάτι ως «τραπεζικό ομόλογο» και φυσικά η τιμή του διαμορφώνεται σύμφωνα με τα τραπεζικά παιχνίδια, με σημαδεμένη τράπουλα, ώστε πάντα να βγαίνουν κερδισμένοι οι μεγάλοι παίχτες. Δεν είναι προϊόν που έχει άμεση σχέση με κοινωνικές ανάγκες. (Εκτός ίσως για όσους ακόμα φοράνε βέρες. Και θα πρέπει κάποτε να μάθουν κι αυτοί, ότι για να πάρουμε χρυσό για ένα δακτυλίδι 18 καρατιών θα πρέπει να εξορυχτούν κατά μέσο όρο είκοσι τόνοι χώμα και να δημιουργηθεί ένα τεράστιο όρυγμα.).

Παρατήρηση δεύτερη: Στη Μήλο, όπως και στη Χαλκιδική η εξόρυξη υπήρχε από τα προϊστορικά χρόνια. Ο κυκλαδικός πολιτισμός στηρίχθηκε στα ορυκτά πετρώματα και μεταλλεύματα που έκρυβε η μηλέικη γη, οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου χρηματοδοτήθηκαν από τις εξορύξεις στη Χαλκιδική. Ο ορυκτός πλούτος όμως σε εκείνα τα μακρινά στο παρελθόν οικονομικά μοντέλα ήταν ιδιοκτησία των ηγεμόνων, του κράτους, και η εξόρυξη γινόταν μόνο για να καλύψει ανάγκες του ηγεμόνα για να χρηματοδοτήσει πολεμικές εκστρατείες ή μεγάλα μνημειακά έργα. Έτσι η εκμετάλλευσή τους γινόταν με φειδώ και όχι με υπερεντατικό  τρόπο για μεγιστοποίηση των κερδών κάποιων πολυεθνικών εταιρειών. Το προϊόν της εξόρυξης ήταν πηγή ισχύος για τον ηγεμόνα.

Από την άλλη πλευρά στα ορυχεία δούλευαν σκλάβοι με άθλιες συνθήκες εργασίας, οπότε η επίκληση της ιστορικότητας δεν παραπέμπει σε λαμπερό μέλλον. Τα πρόσφατα παραδείγματα του εικοστού και εικοστού πρώτου αιώνα από χώρες στην Νότια Αμερική και Αφρική περιγράφουν ένα μοντέλο που επιφυλάσσει για τους πολλούς φτώχια, άγρια καταστολή και εμφύλιες συγκρούσεις.

Παρατήρηση τρίτη: Η Μήλος, όπως και τα άλλα κυκλαδονήσια, λόγω του περιορισμένου τους χώρου, είναι ευαίσθητα νησιώτικα οικοσυστήματα και οι όποιες επεμβάσεις χωρίς αυστηρά κριτήρια φέρουσας ικανότητας και χωρικής διευθέτησης θα είναι καταστροφικές.

Το πρωταρχικό και αναγκαίο για βιώσιμη ανάπτυξη Σχέδιο Χωρικής Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) που θα βάλει σε τάξη τον χώρο του νησιού και θα περιορίσει τα μικρά και μεγάλα ντόπια και ξένα συμφέροντα να τον επιβουλεύονται για ίδιον όφελος, με ευθύνη τοπικών πολιτικών επιλογών, καρκινοβατεί. 

Στη Μήλο προσπάθεια εξόρυξης χρυσού είχε γίνει και την δεκαετία του 1990 από την «Μήδας ΑΕ», θυγατρική της «S&B», που μετά την καθολική αντίδραση των κατοίκων ματαιώθηκε. Ακόμα χάσκουν οι χωματουργικές επεμβάσεις, που είχαν γίνει τότε. Η πρόταση της επισπεύδουσας εταιρείας ORTAC για εξόρυξη στο νησί και χημική επεξεργασία εκτός νησιού δεν μπορεί με κανένα τρόπο να αποτελέσει βάση συζήτησης. Αφενός με ανοιχτές ακόμα τις πληγές από την προηγούμενη προσπάθεια η επιβάρυνση στο φυσικό περιβάλλον θα είναι ακόμα εντονότερη, αφετέρου η μεταφορά του προβλήματος της χημικής επεξεργασίας στην αυλή του γείτονα για λόγους κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης είναι απορριπτέα και η δημοτική αρχή πρέπει να κλείσει το παράθυρο οποιασδήποτε συζήτησης με την εταιρεία άμεσα.

Γιατί ξανά τώρα; Η χώρα υπό την επιτροπεία της Τρόικα και με τις Μνημονιακές πολιτικές μεταβάλλεται σε αποικία χρέους και σε πίσω αυλή της Ευρώπης, όπου μεταφέρονται οι βρώμικες δραστηριότητες, με δέλεαρ φτηνές, επισφαλείς θέσεις εργασίας μέσω της «βρώμικης» ανάπτυξης.

Από την άλλη οι μέχρι τώρα κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του τόπου και τα πολιτικά ερείπια που συνθέτουν την κυβέρνηση, προσπαθούν να νεκραναστήσουν το οικονομικό μοντέλο που ευθύνεται για την κρίση με την ίδια αποτυχημένη συνταγή: τη μεγέθυνση των κερδών των διαπλεκόμενων επιχειρηματιών – φίλων τους και των διεθνών κερδοσκόπων με την φαλκίδευση των ατομικών δικαιωμάτων, την καταστρατήγηση των εργατικών κατακτήσεων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών, την ιδιοποίηση του δημόσιου χώρου και των δημόσιων πόρων, την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των πολιτών, την φαλκίδευση αυτής της ίδιας της δημοκρατίας.

Απέναντι και ενάντια σε αυτή την ταξική οικονομική πολιτική υπέρ των λίγων, που για τους πολλούς επιφυλάσσει αυστηρή και διαρκή λιτότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσει και καταθέτει σε διάλογο στην κοινωνία σε όλη την χώρα, όπως κάνουμε σήμερα με ανοιχτή λαϊκή συνέλευση στην πλατεία στην Μήλο, το οικονομικό, παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο, που στόχο έχει την πρωταρχική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών αντί της μεγέθυνσης  των κερδών των διεθνών κερδοσκόπων.

Τονίζουμε ότι αυτό το σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης αποτελεί δέσμευση για την κυβέρνηση της αριστεράς, σε αυτό το σχέδιο δεν χωρά εξόρυξη χρυσού και τετελεσμένα δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά.

#