Δεν ξέρω αν σε όλο αυτό που ζούμε είναι πετυχημένο να παραφράσουμε αυτό που είχε πει ο Ντεμπόρ για τους καλλιτέχνες, να πούμε δηλαδή πως στον κόσμο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης βασιλεύει η μαλακία.
Νομίζω πως έχουμε μετακινηθεί από τη μαλακία σε κάτι πολύ χειρότερο.
Νομίζω πως, τελικά, οι Faithless έχουν δίκιο όταν τραγουδούν ότι η παραπληροφόρηση είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής και αυτό γιατί αυτό ακριβώς ζούμε, μία μαζική καταστροφή για την οποία τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είτε δεν λένε τίποτα απολύτως, βρίσκονται δηλαδή στην προγενέστερη φάση της μαλακίας, είτε κυρίως λένε άλλα ντι άλλων, οπότε συνειδητά παραπληροφορούν.
Δύο παραγράφους πιο κάτω θα σε πω αυτό που θέλω να σε πω, αλλά μέχρι τότε θα προσπαθήσω να βάλω στη συζήτηση μας δύο βασικά παραδείγματα, ένα «μικρό» και ένα «μεγάλο». Ο.Κ;
Το περιβαλλοντικό έγκλημα που βρίσκεται σε εξέλιξη στις Σκουριές αποτελεί, το τελευταίο διάστημα, ένα πεδίο αναμέτρησης μεταξύ των δυνάμεων του σκότους και του φωτός.
Σωστά; Λάθος… Πάρα πολύς κόσμος που δεν ζει κάπου κοντά στην Β.Α. Χαλκιδική ή δεν έχει επισκεφτεί ποτέ την περιοχή, πιστεύει – ή τουλάχιστον πίστευε μέχρι πολύ πρόσφατα – ότι η «επένδυση» μπορεί και πρέπει να προχωρήσει ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, εισόδημα, πλούτος και ανάπτυξη σε μία περίοδο, μάλιστα, όπου το γενικό περιβάλλον παράγει ανεργία, φτώχια, πτώση του βιοτικού επιπέδου και ύφεση.
Προφανώς όλος αυτός ο κόσμος δεν έχει γραμμένο στα τέτοια του το περιβάλλον, φαίνεται όμως πως εκτιμά ως υπερβολικές τις απόψεις για την καταστροφή της περιοχής και δείχνει να πιστεύει πως μπορεί να υπάρξει μία μέση λύση, κάτι δηλαδή να καταστραφεί (μερικά αυγά) αλλά το αντάλλαγμα (μία εξαιρετική ομελέτα) να είναι πολλαπλάσια μεγαλύτερο.
Συζητώντας με τέτοιους ανθρώπους κατάλαβα δύο πράγματα.
Το πρώτο: Πολλοί από αυτούς δεν έχουν ιδέα για το τι πράγμα μιλάμε, δεν ξέρουν τι είναι το open pit και δεν μπορούν να βρουν που ακριβώς βρίσκεται στο χάρτη η Β.Α. Χαλκιδική.
Το δεύτερο: Όσοι από αυτούς έτυχε να επισκεφτούν τελευταία την περιοχή και κυρίως να περπατήσουν στο δάσος, αλλάζουν άποψη σχεδόν αυτόματα και μετατοπίζονται – εντάξει, σταδιακά – προς την πλευρά όσων ηρωικά αγωνίζονται ενάντια στην «επένδυση».
Οι πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο έδειξαν πως τελικά οι πραγματικοί αντικαπιταλιστές δεν είναι οι αριστεροί και οι αριστερές όλων των εκδοχών, αλλά οι νεοφιλελεύθεροι και οι νεοφιλελεύθερες όλων των εκδοχών.
Σωστά; Εντάξει λάθος… Αυτό που φάνηκε είναι ότι οι νεοφιλελεύθεροι και οι νεοφιλελεύθερες όλων των εκδοχών είναι απλά και μόνο γελοίοι, τόσο γελοίοι που κατηγορούν αυτό που υποστηρίζουν.
Που λένε ότι θα πρέπει να αλλάξει αυτό που αυτοί έφτιαξαν
Που λένε λάθος αυτό που χαρακτηρίζουν σωστό. Λένε πως σε αυτή την κρίση η απάντηση μπορεί να έρθει μόνο μέσα από την αγορά και μιλούν φυσικά για τις ιδιωτικές επενδύσεις.
Ιδιωτικές επενδύσεις – αλλά και ιδιωτικοποιήσεις – που όλο το προηγούμενο διάστημα έγιναν, σε ένα τεράστιο βαθμό, με δανεικά λεφτά από τις τράπεζες της Κύπρου! Με δανεικά λεφτά, από τις τράπεζες της Κύπρου, ιδιωτικοποιήθηκε η Ολυμπιακή Αεροπορία.
Με δανεικά λεφτά, από τις τράπεζες της Κύπρου, ιδιωτικοποιήθηκε, σε παρένθετο στάδιο, ο ΟΤΕ. Με δανεικά λεφτά, από τις τράπεζες της Κύπρου, άλλαξε χέρια σχεδόν ολόκληρη η βαριά βιομηχανία στον κλάδο των τροφίμων και των ποτών.
Με δανεικά λεφτά, από τις τράπεζες της Κύπρου, στηρίχθηκαν οι μετοχές και οι αυξήσεις του μετοχικού κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών. Και πάει λέγοντας και οι γελοίοι λένε, τώρα, πως το πρόβλημα είναι στις off shore εταιρίες… Έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα ανακαλύψουν και τον τροχό, ποτέ όμως τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα.
Να όμως τι θέλω να σε πω. Είτε στον κόσμο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης βασιλεύει η μαλακία, είτε η παραπληροφόρηση είναι ένα όπλο μαζικής καταστροφής, το θέμα μας είναι πως αυτό το ματσάκι πρέπει να γυρίσει.
Η εποχή που κάτι μπορούσε να γίνει στα Μέσα από μέσα έχει τελειώσει, έχει ψοφήσει και το μόνο που μπορούμε να της ευχηθούμε είναι το καλό θάψιμο και όχι να μυξοκλαίμε πάνω σε ένα ποτήρι γάλα που έχει χυθεί.
Η ιστορία με τα φερόμενα ως social media – αν και είναι πεδίο ανταγωνισμού – δεν μπορεί να απαντήσει ούτε στα «μικρά», ούτε στα «μεγάλα», και βάλε εσύ όπου θες, στα «μικρά» ή στα «μεγάλα», τις Σκουριές, την Κύπρο, το κίνημα που γεννιέται για την ΕΥΑΘ, το πείραμα της ΒΙΟΜΕ, τις προσδοκίες, τα όνειρα, για μία καλή διακυβέρνηση όπου θα κυβερνάει ο λαός και η κυβέρνηση θα τον υπακούει.
Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από τα Εναλλακτικά (σε όλα) Μέσα Ενημέρωσης, για να πάρουν φωτιά (υπερβολικό με βρίσκω…) τα πληκτρολόγια, η σελιδοποίηση, τα τυπογραφία, τα μικρόφωνα, οι κάμερες, οι μονταζιέρες(;) και το ματσάκι μπορεί να γυρίσει, μπορεί να έρθει και ισοπαλία αλλά, όπως και να έχει το πράγμα, άλλος τρόπος δεν υπάρχει για να βγούμε από τα δοκάρια.
Υ.Γ. Η Σοφία Καρβέλα περιμένει κοριτσάκι!
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου