Ποιος φοβάται τη Φιλιππινέζα;

Υπάρχει μια καταπληκτική σκηνή από τα Χριστουγεννιάτικα δελτία ειδήσεων που οι τηλεοπτικές κάμερες αποθανατίζουν βαριεστημένα προσκοπάκια να λένε τα κάλαντα μέσα στο ψοφόκρυο στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει βάλει τα παίδια μέσα στη -μεγαλύτερη από το προεδρικό μέγαρο- βίλα του και αφού τα καλάντα τελειώνουν κάνει δηλώσεις. Ακριβώς πίσω του την ίδια στιγμή μια Φιλιππινέζα οικιακή βοηθός – η μόνη που έχει ψυχή σε αυτό το σπίτι- βγαίνει με ένα δίσκο γλυκά να κεράσει τα πιτσιρίκια. Σε χρόνο μηδέν όμως την τραβούν πίσω, εξαφανίζεται και ο δίσκος πηγαίνει στα χέρια της συζύγου του Βαγγέλη.

Προφανώς σε περίοδο γενικευμένης κρίσης οι σύμβουλοι του κ.Βενιζέλου δεν θα επέτρεπαν στον κοσμάκη να δει την οικιακή βοηθό, να χαζέψει λίγο από τη χλιδή του σπιτιού του προέδρου του ΠΑΣΟΚ και να θεωρήσει ότι ο επαγγελματίας πολιτικός που διαχειρίζεται την κρίση δεν είναι ένας από εμάς. Έλα όμως που δεν είναι. Έλα που είναι ένας βαθύπλουτος με ανταγωνιστικά στον κόσμο συμφέροντα. Έλα όμως που είναι και χεσμένος πάνω του και δεν μπορεί να το δείχνει. Έλα όμως που είναι όλοι φοβισμένοι γιατί γνωρίζουν καλά ότι όταν δεν έχεις να ταίσεις αυτούς που χρόνια τώρα σε κάλυπταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι και κάτι θα ξεφύγει. Μία λίστα, ενα δάνειο, μια υπεξαίρεση σε δημόσιο οργανισμό; Κάτι θα βρεθεί.

Και κάπως έτσι τα λαμόγια είπαν να στήσουν μια κύβερνηση με δύο μόνο στόχους. Να παραμείνουν οι πλούσιοι, πλούσιοι, αλλά και να μην οδηγηθούν τα μισά υπουργικά συμβούλια των προηγούμενων 20 ετών στη στενή. Και κάπου εκεί υπολόγισαν χωρίς το ξενοδόχο. Ενώ δηλαδή πίστευαν -γιατί αυτό φάνηκε- ότι ο Τσίπρας και τα παρτάλια του ΣΥΡΙΖΑ θα τρομάξουν και θα κάνουν ένα βήμα πίσω στο όνομα της εξουσίας, αυτοί σταμάτησαν να βγάζουν ανακοινώσεις και απαντούν με αναλήψεις ευθύνης. Με σχεδόν τρομοκρατικά χτυπήματα. Ρουκέτα στο Mega -όπως παλιά-, σφαίρες στο Βενιζέλο, που έμεινε να κρατάει μαχαίρι και έρχεται και η σειρά του Σαμαρά.

Και εδώ είναι το πιο δυνατό σημείο της αξιωματικής αντιπολίτευσης που κατά τα άλλα, μπορεί κανείς να την κατηγορήσει για πολλά. Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαροί. Είναι ο κόσμος αυτός που ακόμη και αν τα πήγε καλά στη ζωή του δεν μπλέχτηκε με τα σκατά. Δεν διαχειρίστηκε δημόσιο χρήμα, δεν έγιναν μεγαλοεπιχειρηματίες, δεν μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ.

Αντίθετα -όπως λένε και οι ίδιοι όταν κάνουν λόγο για ευθύνες της αριστεράς- έμειναν για περισσότερα από 20 χρόνια να διαχειρίζονται με τον πιο δεξιό τροπο μια ήττα. Έπρεπε να έρθει ο Δεκέμβρης, η κρίση, οι πλατείες, οι απεργίες, για να ριζοσπαστικοποιηθεί το πιο ρεφορμιστικό κομμάτι της ελληνικής αριστεράς και να στήσει το πιο αριστερό κόμμα εξουσίας που έχει δει τις τελευταίες δεκαετίες η Ευρώπη.

Η Βίλλα, η λίστα Λαγκάρντ και η κόντρα με το Mega θα αποτελέσουν όμως τον επόμενο καταλύτη, που μπορεί να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ από την ελπίδα για μια αριστερή έξοδο από την κρίση, στον πιο επικίνδυνο πολιτικό σχηματισμό για το σύστημα στην πράξη. Αρκεί όπως δείχνουν οι τελευταίες ημέρες, όσο πιο κοντά στην θα εξουσία φτάνει, τόσο πιο πολύ να ριζοσπαστικοποιείται.

Ούτε βήμα πίσω!

Λ.Α

alterthess.gr