Ελευθερία άλλοι σου τάξανε μα μες στη φτωχια σε πετάξανε τα μυαλά σου τ' αλλάξανε μες στη μιζέρια σε φράξανε

.
Ώρα εφτά και σηκώνεσαι δουλεύεις για να ζήσεις και σκοτώνεσαι
να τα προλάβεις όλα θέλεις και αγχώνεσαι
τρέχεις και δε φτάνεις βεβηλώνεσαι
Απαγορεύεται η ταχύτητα, το κάπνισμα, το πάτημα
στο πράσινο στο πάρκο των σκυλιών
Απαγορεύεσαι κι εσύ, δεν επιτρέπεσαι εσύ.

Μην αγγίζεις, μόνο να περπατάς
δίχως ταυτότητα στο δρόμο μη γυρνάς
δε μπαίνεις εκεί μα μόνο κοίτα από μακρυά
έτσι κι αλλιώς δεν έχεις πια λεφτα.

Ελευθερία άλλοι σου τάξανε
μα μες στη φτωχια σε πετάξανε
τα μυαλά σου τ' αλλάξανε
μες στη μιζέρια σε φράξανε
στη μιζέρια σε φράξανε (Χ2)

Ώρα δώδεκα ξαπλώνεις για όλη τη μέρα μετανοιώνεις
πήρες πρέφα τη ζωή σου πως σκοτώνεις
και τις τύψεις κουκουλώνεις
Σου απαγορεψανε να ζήσεις τελικά όπως φανταζόσουνα
παιδί, στη φέρανε σε βάλανε στο σύστημα
μ' αόρατα μαστίγια σε χτυπάνε, σε πληγώνουν
Απαγορεύεται να είσαι εσύ.

Μας τα 'μαθαν όλα λίγα - λίγα, κι όλα στην ώρα τους
να σκοτώνεις κάθε αύριο, εσύ για το τώρα τους
η ζωή σου να χωράει φτιάξανε σ' ένα προάστιο
είσαι όμως λάθος σε βασίλειο τεράστιο..