θα πάρω την στράτα και εγώ τη μεγάλη θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει

Στο τηλέφωνο ήταν ένας συνάδελφος.

-         Θέλω να μου δώσει το σωματείο ένα χαρτί ότι έχω προϋπηρεσία στην δουλειά που κάνω..

-         Τι να το κάνεις;  Απόρησα.

-         Φεύγω, πάω Βέλγιο, μου είπανε ότι με ένα χαρτί από το σωματείο θα βρω πιο εύκολα δουλειά.. ..

Τι να του πω, εκεί τα σωματεία έχουν άλλο κύρος από ότι στην Ελλάδα. Εδώ όποιος ασχολείται αυτόματα είναι  συνδικαλισταράς, και τον παραλαβαίνουν  κάτι τύποι με χοντρά πορτοφόλια και τον ξεσκίζουν;

Προχθές ήταν άλλος συνάδελφος που ρωτώντας γα αυτόν - μιας και είχα καιρό να ακούσω νέα του-  έμαθα ότι είναι ήδη Γερμανία και δουλεύει εκεί σε Έλληνα εργοδότη…. «Μας φέρονται, όπως εμείς εδώ στους Πακιστανούς».. ήταν το μήνυμα που έστειλε!

-         «Έχω καταθέσει χαρτιά, φεύγω για Καναδά», μου ανακοίνωσε πριν μια εβδομάδα ένας γνωστός.. «δυο χρόνια δεν βρίσκω τίποτα, με μερικά μεροκάματα δεν πάει άλλο»!.

Και δεν είναι τα μόνα περιστατικά… Παριανοί  γέννημα θρέμμα, παίρνουν την «μεγάλη στράτα», ο ένας πίσω από τον άλλον… Αυστραλία, Νορβηγία…. Όλο και πληθαίνουν αυτοί  που με σφιγμένη την καρδιά φεύγουν.

 Και τώρα τελευταία, ακούς ξανά και ξανά… «θα φύγω»!

Νέοι άνθρωποι, παίρνουν τις γνώσεις τους τα νιάτα τους, τα όνειρά τους και πάνε αλλού.

Όπως τότε στην δεκαετία του 60 και στα πρώτα χρόνια τις δεκαετίας του 70’. Τότε που έφτασε το 1969-1970, το 50% στις ηλικίες 25-45 να είναι μετανάστες..

 Και να καμαρώνει η χούντα ότι είχε 3% ανεργία, και  ότι τα εμβάσματα των μεταναστών, και των ναυτικών, ισοσκέλιζαν το ισοζύγιο συναλλαγών.

Το τραγούδι «Θα κλείσω τα μάτια» ο Άκης Πάνου το έγραψε τότε. Η χούντα το πέρασε  από λογοκρισία και το απαγόρεψε, ¨επέστρεψε» ένα χρόνο αργότερα με νέους στίχους.

 Το αφιερώνουμε σε όσους «ετοιμάζονται».. Εμείς τους λέμε..

ΚΑΘΗΣΤΕ ΕΔΩ … ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ… ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΑΤΡΑΠΟΥΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΧΩΡΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ….

 Στίχοι: Άκης Πάνου
Μουσική: Άκης Πάνου
Ερμηνεία: Γρηγόρης Μπιθικώτσης

Τον έρωτα φαρμάκωσε η μιζέρια
Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
Δεν ήρθανε για μας τα καλοκαίρια
και έγινε η ζωή τόσο βαριά

Θα κλείσω τα μάτια
θ' απλώσω τα χέρια
μακριά από τη φτώχεια
μακριά απ΄τη μιζέρια
θα πάρω την στράτα
και εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει

Πού να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή
τη φτώχεια που μας έχει γονατίσει
τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή

Θα κλείσω τα μάτια
θ' απλώσω τα χέρια
μακρυά από τη φτώχεια
μακρυά απ΄τη μιζέρια
θα πάρω την στράτα
και εγώ τη μεγάλη
θα κλείσω τα μάτια
και όπου με βγάλει

**** Οι στίχοι αυτοί λογοκρίθηκαν καθώς θεωρήθηκαν κομμουνιστικού περιεχομένου. Στη συνέχεια το τραγούδι με παραλλαγμένους στίχους θα ερμηνευθεί από την Βίκυ Μοσχολιού.