ο "Αντώνης", ο Καμπανέλης, ο Θεοδωράκης, η Ιστορία

  Το είχε διηγήθεί "ο δικός μας", o Κυκλαδίτης, 

ο Ιάκωβος Καμπανέλλης.

"Εκεί, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Γερμανία, μας είχαν βάλει να κουβαλάμε πέτρες, ήταν ένας λόφος, και ανεβάζαμε συνέχεια πέτρες.
 Εβραίοι και Έλληνες κάτω από το απειλητικό βλέμμα των Γερμανών φρουρών.
 Σε μια στροφή, ένας Εβραίος έπεσε.
 Ο Αντώνης, ένα Ελληνόπουλο, μανάβης από μια συνοικία της Αθήνας, έσκυψε  για να τον βοηθήσει.
 Ο Γερμανός φρουρός έξαλλος τον διέταξε τότε να σηκώσει και την πέτρα του Εβραίου.
 Ο Αντώνης γύρισε χαμογελώντας και δείχνοντάς του μια άλλη πέτρα, μεγαλύτερη, του απάντησε.
ΟΧΙ ΑΥΤΗ... ΑΥΤΗ!.
 Σήκωσε μαζί με την δική του πέτρα την μεγαλύτερη και ξεκίνησε να ανεβαίνει.
 Ο Γερμανός φρουρός, έμεινε στήλη άλατος... Έτσι το έγραψα.."