Οι αριθμοί της φτώχειας…

3.403.000 άτομα βιώνουν την φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό

837,000 άτομα μένουν σε νοικοκυριά στα οποία δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από τρείς μήνες τον χρόνο

548,02  ευρώ μηνιαίως είναι το όριο της φτώχειας ανά άτομο.

2.235 ευρώ είναι το μέσο ελάχιστο καθαρό μηνιαίο εισόδημα για την αντιμετώπιση των αναγκών των νοικοκυριών.

400.000 οικογένειες χωρίς εργαζόμενο μέλος

1.267.595 άνεργοι

11,2% του πληθυσμού βρίσκεται στο ποσοστό ακραίας υλικής αποστέρησης.

 Τα στοιχεία είναι από το δελτίο τύπου της ΕΛΣΤΑΤ (2/11/2012).

 Οι αριθμοί συγκλονίζουν.

 Βέβαια η πραγματικότητα που βιώνει το κομμάτι αυτό της κοινωνίας, μάλλον δεν γίνεται αντιληπτή από τους υπολοίπους.

 Η μεγάλη αλλαγή που παρατηρείται στην συμπεριφορά αυτές τις ημέρες, μάλλον προέρχεται από το ότι, κοντά στο όριο αυτό πλησιάζουν με ταχύτητα μεγάλες μάζες της παλαιά αποκαλουμένης.. «μεσαίας τάξης».

 Ανακαλύψαμε τώρα την φτώχεια.. μήπως υπήρχε και πρό κρίσης;.

 Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση των χωρών της Ευρώπης με το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας.

Πρώτη η Βουλγαρία με 22,4%

Δεύτερη η Ρουμανία με 22,2%

Τρίτη η Ισπανία! Με 21,8%

Τέταρτη η χώρα μας με 21,4%

Στην σχετική λίστα η Ελλάδα και η Ισπανία καλπάζουν προς την πρωτιά, όμως.

 Σε άλλο σχετικό πίνακα, από το 2005 μέχρι το 2011 τα ποσοστά  του κίνδυνου της φτώχειας για την Ελλάδα.

2005  19,5%

2006  20,5%

2007  20,3%

2008  20,1%

2009 19,7%

2010 20,1%

2011 21,4%

Ενάμισυ χρόνος μνημόνια και το ποσοστό άλλαξε κατά 2,5 μονάδες, μονάχα;.

Τι άλλαξε;.

 Κατ αρχάς αυτοί που βρίσκονται μέσα στα όρια της φτώχειας, έχουν «βυθιστεί» επικίνδυνα.

«11,2% του πληθυσμού βρίσκεται στο ποσοστό ακραίας υλικής αποστέρησης».

 Αλλά αυτό που άλλαξε την ψυχολογία είναι στην κυριολεξία, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης.

«Χορτασμένοι» που ξαφνικά βλέπουν να τους πετάνε έξω από το τραίνο, και νοιώθουν ότι σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα βρεθούν μέσα στην περιοχή των χαμηλότερων εισοδηματικά συμπολιτών τους.

 Αυτούς για τους οποίους πολλοί από αυτούς δεν έδιναν καμιά σημασία.

Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών (EU-SILC) 901,194 νοικοκυριά με συνολικό αριθμό 2.341.400 άτομα βρίσκονται κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας. (με βάση τα εισοδήματα του 2010), υποψιαζόμαστε μήπως, τι θα ανακοινωθεί για το 2011, και το 2012;

  Η εξαφάνιση του «κοινωνικού μισθού».

 Έννοια που εφηύρε ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να αποφύγει τις αυξήσεις στους πραγματικούς μισθούς. Όμως το Ελληνικό κράτος, είχε κτίσει σιγά σιγά μια ασπίδα προστασίας.

Μικρή σε σχέση με τις αναπτυγμένες χώρες τις βόρειας Ευρώπης, αλλά ασπίδα.

 Υγεία Παιδεία, κοινωνικές παροχές, επιδόματα σε ανέργους, τριτέκνους, άτομα με αναπηρία κλπ υπήρχαν με ελλείψεις, με ανοργανωσιά, με ρουσφέτια, με εκμετάλλευση από τα κόμματα εξουσίας, αλλά έδιναν μια αίσθηση προστασίας στο κομμάτι εκείνο του πληθυσμού που ήταν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

 Τώρα μαζί με την φτωχοποίηση, πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα, ότι τίποτα πλέον δεν μας προστατεύει. Εμάς, τα παιδιά μας, τους γονείς μας, τους άρρωστους, τους έχοντες ανάγκη.

 Και το αίσθημα πανικού στην κοινωνία εξαπλώνεται με γεωμετρική πρόοδο.