Η συνέχεια σίγουρα έχει ενδιαφέρον.

«Στην Ελλάδα οι μισθοί κατά την περίοδο 1995-2008 αυξήθηκαν κατά 12,5%, η παραγωγικότητα της εργασίας κατά 20%, ο πληθωρισμός κατά 30% και τα κέρδη κατά 40%.»    

 Σαββας Ρομπόλης http://www.left.gr/article.php?id=9261

 Δηλαδή… κατα την περίοδο που υποτίθεται «δέναμε τους σκύλους με τα λουκάνικα» οι εργαζόμενοι γνώρισαν – μέσα σε ένα κλίμα ευμάρειας που προωθούσαν τα ΜΜΕ και τα lifestyle περιοδικά – μείωση της αγοραστικής τους δύναμης κατά 20% περίπου, ενώ τα κέρδη και το ΑΕΠ αυξήθηκαν αντίστοιχα.

 Την ίδια περίοδο, αυτή την διαφορά ακριβώς, μια μεγάλη ομάδα συμπατριωτών μας την μετέτρεπε σε χλιδάτη καλοπέραση. 
 Σε μια ζωή «σαν παραμύθι» που την πρόβαλλαν τα περιοδικά, τα «μεσημεριανάδικα», τα life style του Κωστόπουλου και του Ψινάκη.

  Τα φωτορεπορτάζ με τις τουαλέτες στα διάφορα γκαλά, όπου τα ξέκολα της αστικής τάξης διαφήμιζαν ντεκολτέ και πλάτες, δίπλα σε βουτυρομπεμπέδες με Καγιέν, έγιναν η εικονική πραγματικότητα της σημερινής Ελλάδας.

 Βάσει αυτής της εικόνας αμόλησε το «Μαζί τα φάγαμε» ο Πάγκαλος.

 Άλλωστε κομμάτι αυτού του πάζλ ήταν και αυτός και η σύζυγός του.

 Με αυτή την εικόνα αμόλησε ο Ψαριανός αυτό το τελευταίο…. δειτε εδω

Κομμάτι αυτού του παζλ ήταν και αυτός και η αγαπημένη του Ferrari.

 Με βάση αυτή την εικόνα το έλλειμμα στους μισθούς, πολλοί έσπευσαν να το αντικαταστήσουν με πιστωτικές κάρτες και διακοποδάνεια.

 Μόνο που η όποια αδυναμία αποπληρωμής – που ακόμα και τώρα είναι από τα πιο χαμηλά ποσοστά στην Ευρώπη – είχε επιπτώσεις στους ίδιους και τις περιουσίες τους. Όχι στο δημόσιο χρέος.

 Ήταν όμως το σύνολο αυτό των εικόνων, το άλλοθι για το μεγαλύτερο πάρτυ που έστησε το μεγάλο κεφάλαιο, στις πλάτες των εργαζομένων, και της μεσαίας τάξης τελικά.

 Σε αυτές τις εικόνες στηρίχτηκαν, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να τρώνε ανενόχλητοι, να γιορτάζουν κάθε ημέρα, να μεγαλώνουν οι λογαριασμοί τους, να συνεχίσουν να αγοράζουν βίλες κότερα Καγεν, να διοργανώνουν καθημερινά ρωμαϊκές γιορτές, να φωτογραφίζουν τις οδοντοστοιχίες τους, να κάνουν αλαξοκολιές με τις σχέσεις τους η να φωτογραφίζονται με τα εικονικά, καλοπληρωμένά amore τους.

 Και αυτή την εικόνα βέβαια την φορτώνουν στην άνεργη από το Πέραμα, στον οικοδόμο από την Δραπετσώνα, στον καθηγητή που καλείται να επιβιώσει στην Πάρο με 700 ευρώ, στον 24χρονο που παρακαλάει να δουλέψει γκαρσόνι με 200 ευρώ τον μήνα, αποκρύπτοντας το ντοκτορά του.

*

 1.500.000 εκατομμύριο άνεργοι, 1.000.000 με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ένας στους τρείς ανασφάλιστος.

 500.000 οικογένειες χωρίς κανένα εισόδημα!

Όχι ένας εργαζόμενος ανα οικογένεια.

Αλλά ένας εργαζόμενος σε ολόκληρο το σόι . 

Αυτό πλέον είναι το νέο δόγμα της Ελληνικής οικονομίας.

*

 Και όμως, οι ίδιες μπούρδες, εξακολουθούν ακούγονται καθημερινά από τα κανάλια της διαπλοκής. 

«Είχαμε συνηθίσει στην εύκολη ζωή και πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτά τελείωσαν» σου λένε τα κρατικοδίαιτα παπαγαλάκια, κατ εντολή των αφεντικών τους. 
Και εννοούν, «κατεβάστε το κεφάλι και δώστε ότι έχετε και δεν έχετε στα αφεντικά μας. Και δώστε αρκετά, για να πάρουμε και μείς κανα ψίχουλο για την βρώμικη δουλειά που κάνουμε.»

 Και δώστου ψεύτικες έρευνες και ψεύτικα ρεπορτάζ που δήθεν  αποδεικνύουν τα παραπάνω.
 Και στήνουνε ρεπορτάζ, είτε για να αγιοποιήσουνε διαβόλους, είτε για να δαιμονοποιήσουνε "ενοχλητικούς".

 Και πλασάρουνε και λίγο φόβο, γιατί έχουνε και stand by τους μπράβους του κάθε κρατικοδίαιτου εργολάβου του κάθε εφοπλιστή του κάθε επιχειρηματία της νύχτας και κάθε "επενδυτή", που ξαφνικά πήραν εντολή και έγιναν Χρυσή Αυγή.

 Η συνέχεια σίγουρα έχει ενδιαφέρον.

 Όταν το πορτοφόλι δεν έχει ούτε ένα ευρώ.

 Όταν το θάρρος να ζητάς δανεικά στερεύει.

 Όταν δεν μπορείς να στρέφεις πια το βλέμμα σου αλλού, για να αποφύγεις τα γεμάτα  απορία μάτια του  παιδιού σου….

 Τότε η συνέχεια έχει πολύ ενδιαφέρον.