Αν η πολιτική είχε καρδιά!

 To κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στην ΑΥΓΗ  στις 12-11-1998 

 Μαρία Σωτηροπούλου

"Δυστυχώς το πρόβλημα δε θα λυθεί με τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών, που δε θα πάψουν να εισβάλουν με κάθε μέσο και με κίνδυνο της ζωής τους από τις φτωχότερες χώρες και ούτε η οικονομία μας αντέχει αυτή την ανεξέλεγκτη εισροή, έστω φθηνού εργατικού δυναμικού. "

 

 

 Στο διάστημα που μεσολάβησε τα προβλήματα εντάθηκαν από τον αυξανόμενο αριθμό των λαθρομεταναστών, που μετέτρεψαν στο κέντρο της Αθήνας σε γκέτο παρανόμων και συγκρότησαν τους πρώτους ρατσιστικούς πυρήνες,  που  με αυτοδικία  πουλούσαν προστασία στους κατοίκους των υποβαθμισμένων περιοχών.

 Τα σποραδικά τότε κρούσματα κακοποίησης μεταναστών τώρα γενικεύθηκαν.

 Η οικονομική κρίση και η αύξηση της εγκληματικότητας στοχοποίησαν τους μετανάστες και έδωσαν έδαφος στην ανάπτυξη της ναζιστικής συμμορίας ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σε σημείο τέτοιο που να κατακτήσει σημαντικό ποσοστό στις εκλογές και ικανοποιητική εκπροσώπηση στο Κοινοβούλιο.

Η αντίδραση του ελληνικού κράτους ήλθε σπασμωδική και με καθυστέρηση.
 Οι επιχειρήσεις σκούπα ανέδειξαν και το επιδημιολογικό πρόβλημα.
 Από τη μια οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των λαθρομεταναστών, από την άλλη η χωρίς προφύλαξη και με ακριβότερο τίμημα!! σεξουαλική επαφή ελλήνων οικογενειαρχών με πόρνες λαθρομετανάστριες  φορείς του AIDS, έφεραν στο προσκήνιο το από καιρού γνωστό στους γιατρούς και το κράτος επιδημιολογικό πρόβλημα, το οποίο χρησιμοποιήθηκε σαν άλλοθι για την απέλαση των πασχόντων, αφού το Σύστημα Υγείας σήμερα δεν επαρκεί πια ούτε τους έλληνες ασφαλισμένους και οι εθελοντικές ΜΚΟ, που κάλυπταν τους μετανάστες δεν έχουν ανεξάντλητους οικονομικούς πόρους.

Αν και πολλοί από τους πρώτους μετανάστες -κυρίως Βαλκάνιοι- που έκαναν κάποιο κομπόδεμα, έχουν αρχίσει να επιστρέφουν στις πατρίδα τους, αφού εδώ πια δε μπορούν να προκόψουν, το συνεχιζόμενο χάος σε Πακιστάν , Αφγανιστάν και Ιράκ, η εντεινόμενη κρίση στην Μ. Ανατολή και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία προκαλεί νέα κύματα μεταναστών προς τις πλούσιες χώρες της ΕΕ, τα οποία λόγω της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας θα λιμνάζουν στην πτωχή πια Ελλάδα.

 Ο «Ξένιος Ζευς» απλώς κουκουλώνει το πρόβλημα, μετακινώντας τα πιόνια στη σκακιέρα της πολιτικής, ενώ δίνει ευκαιρία στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ με τάγματα εφόδου να πουλήσει προστασία και στις επαρχιακές πόλεις, που αρνούνται τα κέντρα υποδοχής  μεταναστών.

Απαιτείται πολιτική βούληση σε Ευρωπαϊκό αν όχι και σε παγκόσμια επίπεδο, αλλά ειδικά τώρα με την παγκόσμια εντεινόμενη οικονομική κρίση όλοι κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να διεκδικήσει το παραμικρό από την ΕΕ και έτσι αυτό το ευρωπαϊκό πρόβλημα γίνεται μια ακόμη αφορμή δυσφήμισης της Ελλάδας, που κατηγορείται από τους γερμανούς!!! σαν ναζιστική χώρα!!

31-8-2012

Αν η πολιτική είχε καρδιά!

Είναι κοινοτυπία το ότι η πορνεία θεωρείται το αρχαιότερο επάγγελμα και ο αείμνηστος Α. Λεντάκης είχε φροντίσει να μας θυμίσει τη σχέση της με τις θρησκείες στο βιβλίο του «Ιερά πορνεία». Σήμερα οι αυτοκτονίες κάποιων αλλοδαπών γυναικών και η ανάμειξη των διωκτικών αρχών στα «ροζ» κυκλώματα έφερε στην επικαιρότητα το θέμα. Αυτό που δεν ομολογείται όμως είναι ότι εκτός από τις γυναίκες φυλακισμένες, θύματα του τράφικιν, η πλειοψηφία των γυναικών που εκδίδονται έχουν επιλέξει αυτό τον τρόπο εργασίας, που είναι αποδοτικότερος και ευκολότερος από το να φροντίζουν για παράδειγμα κατάκοιτους δύστροπους ηλικιωμένους 24 ώρες το 24ωρο έναντι 120.000 δρχ το μήνα.

Ο δικός μας πουριτανισμός είναι που διαχωρίζει τα επαγγέλματα σε έντιμα και άτιμα. Όλοι γνωρίζουμε την ύπαρξη «γραφείων» που προμηθεύουν πάσης εθνικότητας γυναίκες για κάθε είδους δουλειά, κρατώντας 50.000 δρχ στην κάθε πρόσληψη. Εμείς οι ίδιοι χρησιμοποιούμε αυτές τις γυναίκες για κάθε «βρώμικη» δουλειά, επειδή δε θα αντέχαμε το οικονομικό κόστος του νόμιμου μισθού μιας ελληνίδας που πρέπει να φροντίζει τους γέρους μας ή ν’ απασχολείται εποχιακά στην οικογενειακή επιχείρηση. Η ύπαρξη των λαθρομεταναστών είναι γεγονός. Όλοι τους εκμεταλλευόμαστε κι εκείνοι προτιμούν να διαβιώνουν κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες παρά ν’ απελαθούν.

Σενάρια δακρύβρεχτα που θυμίζουν «Αθλίους» βγαίνουν στην τηλεόραση, όποτε αυτοκίνητο παρασύρει κάποιο παιδί των φαναριών ή αν η Αστυνομία φροντίσει με στοργή νταντάς –μέχρι να το φορτώσει στο πρώτο αεροπλάνο για τα Τίρανα- το παιδάκι που παραδόθηκε. Συγκαλύπτεται το γεγονός ότι τις περισσότερες φορές -ειδικά στα τσιγγανόπουλα- οι ίδιοι οι γονείς τους τα στρέφουν στο επικερδές επάγγελμα της επαιτείας.

Δυστυχώς το πρόβλημα δε θα λυθεί με τη νομιμοποίηση των λαθρομεταναστών, που δε θα πάψουν να εισβάλουν με κάθε μέσο και με κίνδυνο της ζωής τους από τις φτωχότερες χώρες και ούτε η οικονομία μας αντέχει αυτή την ανεξέλεγκτη εισροή, έστω φθηνού εργατικού δυναμικού. Άνθρωποι που ξεβράζονται μισοπεθαμένοι στις ακτές και μετά την απαγωγή και τη ληστεία η ίδια η αστυνομία τους μεταφέρει στην πλατεία Κουμουνδούρου σαν διεύθυνση κατοικίας, θα κάνουν οποιαδήποτε δουλειά, νόμιμη ή παράνομη, για να επιβιώσουν. Αυτοκτονούν, δολοφονούνται, πεθαίνουν από την εξάντληση ή τις αρρώστιες. Ενδιαφερόμαστε μόνο όταν χαλάνε τη βιτρίνα μας. 

Αν ζητούσαν ίση αμοιβή θα τους κυνηγούσαμε με τα δίκανα, όπως ήδη έγινε στο Γιαννιτσοχώρι.

 Είναι τα μαύρα πρόβατα. Μπορούμε ατιμώρητα να τους εκτελούμε αν παραβιάσουν την ιδιοκτησία μας. Είναι οι σύγχρονοι δούλοι, που κυλούν το μύλο της δημοκρατίας μας. Το πρόβλημα δε λύνεται με κινήσεις εντυπωσιασμού, ελεημοσύνη και καλές προθέσεις. Στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων η συνεχιζόμενη εισβολή 2 εκατομμυρίων μεταναστών θα γιγαντώσει τις αντιδράσεις.

Όλες οι κυβερνήσεις των προηγμένων κρατών, που επειδή ανήκουν στον ΟΗΕ πρεσβεύουν ότι τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και για τους κάθε είδους μετανάστες, πρέπει να φροντίσουν για την βελτίωση των συνθηκών ζωής στις χώρες που παράγουν μετανάστες. 
Για να αποφύγουμε τη ντροπή του σύγχρονου δουλεμπορίου δεν είναι σωστό να κατασκευάζουμε τείχη, αλλά αντίθετα να μη δημιουργούμε νέες εστίες πολέμου (Ιράκ, Αφγανιστάν) και με ειλικρίνεια και όχι με την ιδιοτέλεια των αγορών να συμβάλουμε στην ανάπτυξη του λεγόμενου Τρίτου κόσμου.

Υπάρχει όμως πολιτική βούληση ή παρά τις υποκριτικές διαμαρτυρίες η σημερινή κατάσταση βολεύει τους προνομιούχους;

Αν η πολιτική είχε καρδιά θα είχε κρεμαστεί σαν αθέλητη πόρνη. Και ο χειμώνας μόλις άρχισε!