Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;

 Αν και πέρασαν 76 χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά πολλοί «συμπολίτες μας» αναπολούν τις ιδέες του «Ηγέτη» και προσπαθούν ,χωρίς ντροπή, με την ανοχή της Δημοκρατίας να τις εφαρμόσουν(προσαρμοσμένες στο σήμερα (;)

Ο φασίστας «ηγέτης» (είτε λέγεται Μεταξάς, είτε Χιτλερ, είτε Παπαδόπουλος, είτε Μιχαλολιάκος, είτε… όπως και αν λέγεται) έχει πάντοτε ξεχωριστή θέση στην ψυχοσύνθεση του φασιστικού πλήθους.

* “Αποτελεί την ενσάρκωση του παντοδύναμου πατέρα της παιδικής ηλικίας, ο οποίος δεν γνωρίζει περιορισμούς

και μπορεί (;)να καταφέρει τα πάντα.

Αυτό το μαζικό αίσθημα καταφυγής και εμπιστοσύνης είναι που δίνει στους δικτάτορες την τεράστια πραγματική δύναμη που διαθέτουν.

Από τη σχέση με τον πατέρα της παιδικής ηλικίας, τα αισθήματα της προσήλωσης, της εξάρτησης και της υποταγής μεταβιβάζονται στον «ηγέτη», ενώ το κατακλυσμικό μίσος προβάλλεται έξω από την ομάδα, προς ξένα άτομα ή ομάδες ατόμων.

Έτσι, ο φασίστας μισεί με παράλογο μένος όσους δεν ανήκουν στην ομάδα του, είτε αυτοί λέγονται

Εβραίοι, μαύροι, Αλβανοί, μασόνοι ή άθεοι...
Η μικροαστική νοοτροπία έχει διαποτίσει το θεσμό της πατριαρχικής οικογένειας, οδηγώντας αναπόφευκτα σε αναπαραγωγή και διαιώνιση των φαινομένων της υποταγής στην εξουσία και της έλλειψης ταξικής συνείδησης και κοινωνικής ευαισθησίας.

Έτσι, χαρακτηριστική είναι η μικροαστική ηθική, με τους πολυάριθμους περιορισμούς της κυρίως σε σεξουαλικά ζητήματα, κάτι που συναντάται ακόμα και σήμερα. Ο θεσμός της αυταρχικής οικογένειας είναι ισχυρότερος στα χωριά, όπου οι συνθήκες αναγκάζουν τους συγγενείς να ζουν και να δουλεύουν μαζί. Γνωρίζουμε όμως ότι η αυταρχική οικογένεια αποτελεί μικρογραφία του αυταρχικού κράτους, το οποίο μπορεί να αναζητήσει τους περισσότερους θιασώτες του

ανάμεσα στις τάξεις των μικροαστών.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι είναι απίθανο να βρεθούν εργάτες υποστηρικτές του φασισμού, απλά αποτελούν δυσκολότερους στόχους, κατά κύριο λόγο εξαιτίας του αισθήματος αλληλεγγύης για τους συναδέλφους τους. “
Τα ανωτέρω αναφέρονται περιληπτικά σε ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1933 από τον Βιλχελμ Ραιχ με τίτλο «Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού».

Τα περισσότερα θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο είναι επίκαιρα και στις μέρες μας. Όσο και αν οι τρόποι παραγωγής και κατανάλωσης, οι κοινωνικοί θεσμοί, η ηθική και η λειτουργία της οικογένειας έχουν αλλάξει, κάποια πράγματα παραμένουν αναλλοίωτα και διαχρονικά.
Ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ είχε καταλάβει ότι ο φασισμός απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου και όχι στη λογική σκέψη

και ότι ο δικτάτορας «ηγέτης» πρέπει να χειρίζεται τα συναισθήματα

των μαζών και όχι να τους μιλά με λογικά επιχειρήματα,

διαπιστώσεις που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τους ηγέτες της σημερινής «δημοκρατίας».

Ακόμα και αν η εικόνα του απεχθούς, αυταρχικού τυράννου έχει εκλείψει από τις περισσότερες  «πολιτισμένες» χώρες του κόσμου, οι τεχνικές της χειραγώγησης των μαζών έχουν τελειοποιηθεί και εφαρμόζονται διακριτικότερα αλλά συνάμα πιο αποτελεσματικά...
Έτσι σήμερα οι κυβερνώντες (όχι απαραίτητα φασίστες κατ΄ όνομα) έχουν ανακαλύψει πιο ύπουλους και κρυφούς τρόπους χειραγώγησης των πολιτών, που δημιουργούν στον πολύ κόσμο την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, ενώ ταυτόχρονα είναι το ίδιο και πιο πολύ υπόδουλος.
Ποιος αμφισβητεί ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη φασιστική άλλως εθνικιστική στροφή στην Ελλάδα; Και ποιος μπορεί να μην αναρωτηθεί, πως μία πλήρως πτωχευμένη χώρα απέκτησε τόσους εθνικιστές; Ο εθνικισμός είναι το ισχυρότερο ναρκωτικό που υπάρχει μετά την κακώς εννοούμενη θρησκεία. Υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι ,πολιτισμένοι και κάφροι ,μορφωμένοι και αμόρφωτοι.

Αλλά δεν είναι δυνατόν, σήμερα οι άνθρωποι να δέχονται τους ανθρώπους με βάση το χρώμα που έχουν. Μόνο χαμηλά στρώματα του πληθυσμού έχοντας πλήρη άγνοια, δηλώνουν εθνικιστές και ρατσιστές και παρεξηγούνται αν τους πεις φασίστες.

Ποιος Έλληνας μπορεί να αγνοεί ότι ο Χίτλερ σκότωσε 40.000.000 ανθρώπους και να υποστηρίζει σήμερα τους θαυμαστές

αλλά και υποστηρικτές του;.
Η έξαρση αυτή του φασισμού και του ρατσισμού πρέπει να μας ανησυχεί πολύ όλους.
Σίγουρα δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Στη Ρωσία και σε πολλές χώρες της Ευρώπης είναι πολύ μεγάλο και συνέχεια μεγαλώνει. Αλλά ειδικά στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο έχουμε μεγάλη έξαρση της φασιστικής «διέγερσης» και ακόμη μεγαλύτερη έξαρση του ρατσισμού.

Το φασιστικό-εθνικιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή (δεν είναι απλά ακροδεξιοί, είναι πλήρως φασίστες και οπαδοί του Χίτλερ) μπήκε στη Βουλή με ένα ποσοστό ντροπής για την Ελληνική Ιστορία και κατά τα δείγματα γραφής των – μέχρι σήμερα - και με την απαράδεκτη ανοχή -και συνενοχή της αστυνομίας –επιδιώκει να την αντικαταστήσει, κυνηγώντας μετανάστες και πολλούς απ΄ αυτούς τους σαπίζει στο ξύλο.
Ενδεικτικό της παράνοιας που ζούμε είναι ότι έχουμε φτάσει στο σημείο πολλοί Έλληνες όταν έχουν κάποιο πρόβλημα δεν παίρνουν τηλέφωνο την αστυνομία αλλά καλούν τη χρυσή αυγή και αυτοί με την ανοχή της πολιτείας σπεύδουν με χαρά…. Είναι δυνατόν να γίνονται αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα; και όμως γίνονται , και σίγουρα προκαλεί τρόμο και αγωνία στον καθένα μας, ότι πολλοί Έλληνες ήταν υπέρ του βουλευτή της Χ.Α Κασιδιάρη όταν άνανδρα επιτέθηκε και χτύπησε την βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη. Δυστυχώς εκεί έχει φτάσει η χώρα μας να θεωρούν «Έλληνες» ότι μια βιαιοπραγία είναι σωστή πράξη.
Η χρυσή αυγή και κάθε φασιστικό κόμμα στρατολογεί οπαδούς και ενσωματώνει στις τάξεις της ανθρώπους αγράμματους ,ανέργους και χωρίς μέλλον ποτίζοντας τον (αν)εγκέφαλο τους με το όπιο του φασισμού και πείθοντας τους ότι αυτοί (οι φασίστες)θα τους σώσουν.
Τους πείθουν ότι για τα δεινά της χώρας φταίνε πρωτίστως οι μετανάστες και ότι είναι η μόνη λύση για σωθεί η Ελλάδα είναι η άνοδος του «κόμματος». Ενεργούν «έξυπνα» έχοντας κατά νου τη ρήση του Νίτσε Τι; Ψάχνεις; Θέλεις να πολλαπλασιαστείς επί δέκα, επί εκατό; Ψάχνεις για οπαδούς; - Ψάξε για μηδενικά! Ελπίδα όλων μας είναι το φαινόμενο του φασισμού –εθνικισμού παντελώς ξένο στα Ελληνικά ήθη και έθιμα , στο άμεσο μέλλον να εξαλειφθεί, γιατί πρόκειται για κατάρα που μόνο δεινά θα φέρει στο τόπο μας. Τελειώνω με ένα σχόλιο της Αυγής σχετικά με τη διανομή τροφίμων από Χρυσαυγίτες στο Σύνταγμα «Είναι τόσο πιθανό ένας λύκος να φυλάξει και όχι να φάει τα πρόβατα, όσο ένας Χρυσαυγίτης να μοιράσει τρόφιμα γιατί είναι «κοινωνικά ευαίσθητος». Όταν η βία είναι σκοπός ζωής δεν μπορεί να κρυφτεί -ούτε προσχηματικά -την ώρα μιας σκηνοθετημένης «αγαθοεργίας».

Παύλος Χρυσαφίδης (από σημερινό άρθρο στην Κοινή Γνώμη)