,
Λαϊκή ανταπόκριση στην πρόσκληση για την ίδρυση της μεγάλης, δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς
Μιλούν
στην "Αυγή" της Κυριακής πολίτες που συμμετείχαν στην ανοιχτή συνέλευση
στο Περιστέρι μαζί με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.
"O Tσίπρας να πεί ονόματα",το αποκούμπι και "η τελευταία ελπίδα
Μπράβο στην Αυγή που αποτύπωσε επακριβώς τα λόγια και το πώς αισθάνεται ο κόσμος.
Έτσι σκέφτεται ο κόσμος κι έτσι αισθάνεται.
-----
Πηγή: www.avgi.gr
Μιλούν
στην "Αυγή" της Κυριακής πολίτες που συμμετείχαν στην ανοιχτή συνέλευση
στο Περιστέρι μαζί με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα.
Το Περιστέρι και το 37,71% που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου,
ήταν ένα από τα πιο "τρανταχτά" παραδείγματα
που έκαναν πολλούς να μιλήσουν για ταξικότητα της ψήφου.
Για την επιστροφή της Αριστεράς στις λαϊκές συνοικίες σε ποσοστά
που θυμίζουν τις παλιές... καλές εποχές.
Μια
μεγάλη πόλη στα Δυτικά της Αθήνας, μια περιοχή όπου ζουν και εργάζονται
άνθρωποι - θύματα της ταξικής πολιτικής, έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτιά
και μάλιστα με μεγάλη διαφορά - η Νέα Δημοκρατία που ακολουθεί πήρε μόλις 19%.
Η διαχωριστική γραμμή που βίαια επιβάλλει το Μνημόνιο αποτυπώθηκε και στις κάλπες.
Δεν
είναι τυχαίο λοιπόν ότι η πρώτη μετεκλογική συγκέντρωση με ομιλητή τον
Αλέξη Τσίπρα έγινε εκεί, στην πλατεία Δημαρχείου. Μια συγκέντρωση που
ήθελε να σηματοδοτήσει την νέα εποχή για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτή ξεκινά με
την καμπάνια εγγραφής νέων μελών: το πρώτο, σημαντικό βήμα του
μετασχηματισμού του.
Στα κείμενα των οργάνων, στις ομιλίες των στελεχών, στη συνέντευξη Τύπου
που παραχώρησε ο Αλ. Τσίπρας στην αρχή της εβδομάδας,
διατυπώθηκε με έμφαση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγκαταλείπει τις αφετηρίες του,
τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, τις επεξεργασίες του.
Στόχος είναι να αντιστοιχηθεί με τις σύγχρονες ανάγκες του κόσμου της εργασίας,
των νέων ανθρώπων, να αποτελέσει ένα εγχείρημα ιστορικής υπέρβασης.
Με σταθερό στρατηγικό του στόχο τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία,
να αποτελέσει τη σύγχρονη Αριστερά του 21ου αιώνα.
Γι'
αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να βρεθεί μόνο στην κάλπη με τους
αποκλεισμένους του Μνημονίου. Θέλει η ταξική ψήφος να γίνει και "ταξικά
συνειδητοποιημένη".
Θέλει να συμπορευτεί μαζί με τους "εκτός των τειχών", να γίνουν "συνταξιδιώτες"
σε μια νέα πορεία λαϊκής χειραφέτησης, για να δανειστούμε τα λόγια του Αλ. Τσίπρα.
Και η ανταπόκριση είναι εντυπωσιακή:
Οι
"παλιοί", τα μέλη του σχήματος, ακάματοι παρά τις υπεράνθρωπες
προσπάθειες των δύο εκλογικών αναμετρήσεων -και όχι μόνο-, οργανώνουν σε
κάθε γειτονιά ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις. Εκεί συναντούν τους
"ψηφοφόρους" που δεν μένουν χειροκροτητές,
αλλά
επιδιώκουν πιο ενεργό ρόλο, εντάσσονται και παράλληλα ανασυνθέτουν τον
ΣΥΡΙΖΑ. Μετατρέπονται στη "μία συνιστώσα" του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, τον
"κυρίαρχο λαό".
Το Περιστέρι της περασμένης Τετάρτης ήταν ιδιαίτερα ενδεικτικό.
Δεν ήταν μόνο ότι γέμισε η πλατεία, εν μέσω θέρους και καύσωνα.
Ήταν το "μποτιλιάρισμα" στο τραπεζάκι με τις αιτήσεις για εγγραφή.
Ο Βασίλης από την Τοπική του Περιστερίου δεν πίστευε στα μάτια του.
"Είναι κόσμος που δεν γνωρίζουμε.
Προφανώς, ο κόσμος που μας ψήφισε
τώρα έρχεται να γραφτεί για να προχωρήσουμε μαζί", μας λέει.
Σε
μια συμβολική κίνηση, στο τέλος της ομιλίας, την αίτηση συμπλήρωσε και ο
Αλ. Τσίπρας, εγγραφόμενος έτσι στην Τ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου.
Μιλήσαμε με ανθρώπους της συγκέντρωσης.
Διαφορετικοί μεταξύ τους, από διαφορετικές αφετηρίες,
κάποιοι αισθάνονται ήδη κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ,
άλλοι παραμένουν πιο επιφυλακτικοί, περιμένοντας
ή, αλλιώς, ελέγχοντας να μην “παραστρατήσει”, να μην γίνει σαν τους άλλους.
Παρά τις διαφορές τους όμως, φαίνεται πως έχουν έναν κοινό τόπο:
Με τις επιπτώσεις τής α λα Μνημόνιο πολιτικής να είναι η καθημερινότητά τους,
αναζητούν την ανατροπή.
Την αλλαγή πορείας με βαθιές τομές,
χωρίς εκείνους που μας έφεραν ώς εδώ.
Ας τους ακούσουμε:
“Θέλουμε νέους ανθρώπους”
Η Στέλλα είναι άνεργη.
Έχει τελειώσει δημοσιογραφία, είχε δουλέψει στον χώρο, αλλά η τελευταία της δουλειά πριν μείνει άνεργη ήταν σε μαγαζί με ρούχα.
Στη συγκέντρωση ήταν μαζί με τον Γιώργο.
«Κάνω τον σταυρό μου που δουλεύω», μας λέει εκείνος, δηλώνοντας πάντως σίγουρος
ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν ακόμη πιο πολύ.
Δεν είναι οργανωμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά
«βαρεθήκαμε να μας κυβερνάνε τα ίδια τζάκια, θέλουμε νέους ανθρώπους».
Δεν
ήταν έκπληξη γι' αυτούς το εκλογικό αποτέλεσμα και τα υψηλά ποσοστά του
ΣΥΡΙΖΑ: «Αγανάκτησε ο κόσμος, ζητάει αλλαγή, να φύγουν τα λαμόγια».
Από τη νέα αξιωματική αντιπολίτευση ζητάνε να κάνει ό,τι μπορεί για τα εργασιακά:
«Κατ' αρχήν δουλειές. Η ανεργία έχει εκτοξευθεί».
“Τηρώ στάση αναμονής...”
Προς τα πίσω, μετά τις καρέκλες, στέκονται όρθιοι η Μαρίνα και ο Γιώργος.
Και οι δύο είναι δάσκαλοι.
Η Μαρίνα δεν ήταν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένη, όπως μας λέει.
Βρισκόταν πιο κοντά στο ΠΑΣΟΚ, περισσότερο για οικογενειακούς λόγους.
Παρατηρεί και υιοθετεί τη "διάχυτη αίσθηση απογοήτευσης για τα δύο μεγάλα κόμματα"
και σήμερα βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως "αποκούμπι".
Δηλώνει πάντως κατηγορηματικά ότι "τηρεί στάση αναμονής" απέναντί του,
περιμένει να δει πώς θα προχωρήσει και αν θα "σταθεί κοντά στον λαό".
Παρ'
όλα αυτά αντιμετωπίζει αρκετά θετικά την καμπάνια εγγραφής νέων μελών
και θα ήθελε μια πιο ενεργό συμμετοχή στα πράγματα, καθώς εκτιμά ότι
«ένας λόγος που φθάσαμε ώς εδώ ήταν ότι ο κόσμος ήταν απολίτικος».
Ο Γιώργος, δάσκαλος κι αυτός, ήταν από παλιά του χώρου.
Έτσι, συμφωνεί με πολλά, επισημαίνει ιδιαίτερα ότι
"πολύ σωστά λέμε για το ευρώ ότι δεν είναι πανάκεια.
Βεβαίως υπέρ του ευρώ, αλλά με επιφυλάξεις,
γιατί προτεραιότητα δεν μπορεί παρά να είναι η κοινωνική πολιτική, η ίδια η κοινωνία". Ζητάει δυναμική αντιπολίτευση, "να μη σκύψουμε το κεφάλι", αλλά και
"πιο ξεκάθαρες θέσεις,
σε απλά πράγματα να απαντάμε συγκεκριμένα και ξεκάθαρα".
“Η τελευταία μας ελπίδα”
Παραδίπλα κάθονται η Ασπασία με τον Γιώργο.
Στην αρχή περισσότερο διστακτικοί, έπειτα η γλώσσα λύνεται.
«Εργαζόμενοι άνθρωποι είμαστε, στην Αριστερά πάντα», λένε
ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν πιο κοντά σ' αυτές τις εκλογές.
Όπως λέει ο Γιώργος,
«ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία ελπίδα.
Αν μας πουλήσει κι αυτός, μετά τελείωσε».
Το πιο "καυτό" θέμα είναι και γι' αυτόν το πρόβλημα της ανεργίας,
"πρέπει να δοθεί μια ανάσα στους εργαζόμενους».
Αλλά και η απονομή Δικαιοσύνης:
«Να πληρώσουν αυτοί που τα' χουν, που τα έφαγαν».
Από τη μεριά της, η Ασπασία συμπληρώνει «αισίως» δύο χρόνια άνεργη.
Ήταν πιανίστρια σε ξενοδοχείο:
«Μας έδιωξαν όλους, δεν ήμασταν και ακριβοπληρωμένοι, με τον βασικό μισθό.
Με διώξανε με άσχημο τρόπο, πήγαν και να με κλέψουν, ήμασταν στα Δικαστήρια.
Τα έχω βιώσει προσωπικά τα προβλήματα.
Τα βλέπεις από άλλη όψη όταν τα νιώθεις στο πετσί σου».
Πώς βλέπουν τα πράγματα από εδώ και πέρα;
«Χάλια είναι, αλλά δεν μπορούμε παρά να είμαστε αισιόδοξοι"
απαντά ο Γιώργος και συνεχίζει:
"Είναι ευχάριστο που υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση.
Μακάρι να μην αντέξουν οι άλλοι πολύ,
γιατί όλοι ευχόμαστε να έρθει μια μεγάλη αλλαγή».
“Ο ΣΥΡΙΖΑ να πει ονόματα”
Προχωρώντας προς το κέντρο της συγκέντρωσης συναντάμε τη Μαρί.
Με τα παιδιά της και τις φίλες της, είναι πολύ πρόθυμη να μας μιλήσει.
Είναι μουσικός, συμβασιούχος, απολύεται κάθε χρόνο
και κάθε χρόνο περιμένει την επαναπρόσληψη.
"Δεν με φοβίζει η απόλυση.
Αυτήν την έχω συνηθίσει.
Τη βαριά φορολογία φοβάμαι".
"Ψηφίζω ενίοτε.
Τις δύο τελευταίες φορές ψήφισα και τις δύο ΣΥΡΙΖΑ", λέει.
Για το αποτέλεσμα έχει γλυκόπικρη γεύση:
"Θέλαμε να βγει, να αλλάξουν όλα, να γίνουν ριζικές ανατροπές".
Θεωρεί κι αυτή το εργασιακό το πιο βασικό ζήτημα
και εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά της για τον τρόπο
που "σήκωσαν" προεκλογικά το μεταναστευτικό.
Αν και, όπως η ίδια μας λέει, δεν ήταν ποτέ οργανωμένη,
βλέπει θετικά την καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ:
"Τώρα
το σκεφτόμασταν, το συζητούσαμε με μια φίλη μήπως πάμε να γραφτούμε".
Αναζητεί τομές από τον ΣΥΡΙΖΑ, να στηρίξει τον κόσμο,
αλλά και οργανωμένη αντίδραση από τον ίδιο τον κόσμο.
Και μετ' επιτάσεως ζητάει από τον ΣΥΡΙΖΑ
"να πει ονόματα επιτέλους.
Είναι λάθος που δεν λέει.
Πρέπει να σταματήσει η ατιμωρησία".
“Ο Τσίπρας είναι σαν γιος μας”
Πολύ πριν ξεκινήσει η εκδήλωση, είχαν καταφθάσει στην πλατεία.
Είχαν
πιάσει τις θέσεις τους στη δεύτερη σειρά και περίμεναν υπομονετικά να
ξεκινήσει. Μόλις έφθασε ο Αλ. Τσίπρας, πετάχτηκαν και έσπευσαν κοντά
του.
Τον χαιρέτησαν, τον φίλησαν και επέστρεψαν στις θέσεις τους κατενθουσιασμένες.
Η κυρία Ερασμία
και η κυρία Γεωργία αισθάνονται τον Αλέξη, όπως τον έλεγαν με το μικρό του όνομα,
"δικό μας άνθρωπο.
Είναι η ελπίδα μας. Τον αισθανόμαστε σαν γιο μας».
Στον ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν τον τελευταίο καιρό και όπως λέει η κυρία Ερασμία
"τώρα ήρθαμε, αλλά δεν πάμε πουθενά".
Εκφράζουν αυθόρμητα και λαϊκά την αγανάκτησή τους για όσους μας έφεραν ώς εδώ: "Καθάρματα, να φύγουν, οι κλέφτες".
Είναι βιοτέχνες, αλλά "φαλιρίσαμε", "χρωστάμε και τα μαλλιά της κεφαλής μας",
λέει η κυρία Γεωργία με χαμόγελο.
Άλλωστε δηλώνει σίγουρη ότι "αυτός
(σ.σ.: ο Αλ. Τσίπρας)
δεν θα μας προδώσει".
Από τη Ν.Δ.... μέλος ΣΥΡΙΖΑ!
Ο Ι.Κ. είναι συνταξιούχος από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης,
οπότε δεν θέλει να δημοσιευθεί ούτε το όνομά του ούτε και φωτογραφία του.
Εμείς τον συναντήσαμε στο τραπεζάκι του ΣΥΡΙΖΑ Περιστερίου,
όταν συμπλήρωνε την αίτηση εγγραφής του.
«Δεν ήμουν ποτέ στην Αριστερά.
Προέρχομαι από τη Νέα Δημοκρατία.
Τώρα ψήφισα πρώτη φορά στη ζωή μου ΣΥΡΙΖΑ,
γιατί
είχα πλήρη διαφωνία με την οικονομική πολιτική των τελευταίων δύο
ετών", μας λέει. Τον ρωτήσαμε πώς, προερχόμενος από τη Ν.Δ.,
πήρε την απόφαση να γίνει τώρα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ:
"Βλέπω κάτι καινούργιο.
Προφανώς και δεν συμφωνώ απόλυτα σε όλα.
Εδώ όμως βρίσκομαι πιο κοντά".
Τα συγκινητικά λόγια της κυρίας Γεωργίας για την "Αυγή"
Η κυρία Γεωργία άκουσε ότι είμαστε από την "Αυγή"
και ζήτησε να μας "εκμυστηρευθεί" την αγάπη της για την εφημερίδα.
Να μας πει ότι «κάνει την πιο σωστή και ειλικρινή ενημέρωση".
Ότι "λέει πάντα την αλήθεια",
"βρίσκεται πάντα στο πλευρό του εργάτη".
Και να θυμηθεί τα δύσκολα χρόνια, πριν τη Χούντα,
"όταν μας απαγόρευαν να την αγοράζουμε".
"Την παίρναμε κρυφά και την κρύβαμε στον κόρφο μας.
Μερικές φορές όμως οι περιπτεράδες αποδεικνύονταν ρουφιάνοι.
Μας 'κάρφωναν' και, αφού την αγοράζαμε,
μετά από λίγο μας καλούσαν στο αστυνομικό τμήμα για να μας 'νουθετήσουν'".
Σήμερα εναποθέτει την ελπίδα της στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλ. Τσίπρα.
"Για να αλλάξει η κοινωνία".
Όπως λέει, γεννήθηκε στη φτώχεια, δεν θέλει να πεθάνει πάλι στη φτώχεια.
Κυρίως όμως, δεν θέλει φτώχεια για τα εγγόνια της.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΑΦΝΗ ΣΦΕΤΣΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΕΥΗ ΦΥΛΑΧΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου