Ποιός Αρτέμης Μάτσας; Υπάρχουν και χειρότεροι!

Του Διονύση Τσιλιμιδού

Ρε πολιτικά αθύρματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, πόσο χαμηλά θα πέσετε πια; Και δεν εννοώ τα ποσοστά σας στις δημοσκοπήσεις, εκεί έχετε πιάσει πάτο, τι στο διάολο μαθηματικά (δημοτικού) δεν μπορεί, θα ξέρετε.

  Στην πολιτική ηθική σας αναφέρομαι, αλλά προφανώς ο συγκεκριμένος όρος θα σας είναι άγνωστος, σε αντίθεση με την λαμογιά, το βόλεμα, την αργομισθία, την εξουσιομανία και την αλαζονεία με την οποία συμπεριφέρεστε ακόμα και σήμερα. 

Είδατε ξαφνικά έναν λαό να σας γυρίζει την πλάτη και πάθατε κολούμπρα.
Αρχίσατε να κοιτάτε ο ένας τον άλλον και να τσιμπιέστε, μη μπορώντας να δεχτείτε πως και οι δύο μαζί δεν γεμίζετε πλέον ούτε ταξί. Αλήθεια, όταν το καλοκαίρι του 2011 που ήμασταν όλοι στους δρόμους και μας ψεκάζατε κατ’ εντολή του Παπουτσή (ένας αποτυχημένος πρώην υπουργός αν θυμάστε, που στις πρόσφατες εκλογές δεν τον ψήφισε ούτε ο σοφέρ του) και μας γράφατε στους «μεγαλοπρεπείς» σας, ήταν καλά;

 Λέγατε «δεν μπορεί, θα φωνάξουν, θα φασκελώσουν, θα πάνε μετά για καφέ και θα τους περάσει». Σαν την ανεμοβλογιά ένα πράγμα. Θα κάνει τον κύκλο της και θα φύγει. Αθόρυβα, όπως ήρθε. Αμ δε. Την πατήσατε… φίλτατοι. 

Αυτή τη βαθιά σας περιφρόνηση για τον λαό, βρήκατε μέσα στην κάλπη του Μαΐου.

Και τότε αρχίσατε να την πέφτετε στον κοινό σας εχθρό, τον Αλέξη. 

Τον οποίο Αλέξη, δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και είπαμε «ωραίος τύπος αυτός μωρέ, δεν τον ψηφίζουμε»; Ούτε ψηφοφόροι του ήμασταν, ούτε συμφωνούσαμε σε όλα μαζί του.

  Ήταν ο μοναδικός όμως που φώναζε από την αρχή, που έκανε λόγο για «ομερτά» μεταξύ των δανειστών μας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (προκαλώντας ένα μοναδικό υστερικό ξέσπασμα Βενιζέλου) που έσκυψε κι άκουσε τη φωνή των πολλών με τις πετσοκομμένες συντάξεις και τους «ασφυκτικούς» μισθούς, που δεσμεύτηκε να κάνει δύσκολη τη ζωή των διεθνών τοκογλύφων και που τελικά αποφάσισε να δει σοβαρά το θέμα της διακυβέρνησης και να αφήσει σε άλλους την… πολυτέλεια της διεκδίκησης ψήφων διαμαρτυρίας.

 Ήταν αυτός που άπλωσε το χέρι του (σε αυτές τις κρίσιμες ώρες για το μέλλον της χώρας) προς το ΚΚΕ και εισέπραξε την χλεύη και την απαξία, καθώς ο Περισσός (λέγε με Αλέκα) ακούει πως υπάρχει περίπτωση να κυβερνήσει και τρέχει να κρυφτεί. 

 Και τώρα ξέρω πως στενοχωρώ (ή και θυμώνω) αρκετούς φίλους μου που βρεθήκαμε μαζί στους δρόμους κάτω από τα πανό του ΚΚΕ, αλλά θύμωσα κι εγώ όταν ένα κόμμα που (υποτίθεται;) νοιάζεται και πονάει τον λαό, πως μπορεί να φανεί τόσο κατώτερο των περιστάσεων. 

Αυτά τα ολίγα για τον Αλέξη. Ούτε τον Μεσσία είδαμε στο πρόσωπό του, ούτε τον θαυματοποιό. Τα υπόλοιπα, τα ανέλαβαν από την επόμενη μέρα των εκλογών το τηλεοπτικό σκυλολόι (αγνοώντας όμως πως έχουμε κάνει αντιλυσσικό εμβόλιο) του MEGA, του ΣΚΑΙ και λοιπών ξεπουλημένων κοντυλοφόρων και φυσικά οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

  «Δεν ορκίστηκαν, είναι άθεοι στον ΣΥΡΙΖΑ.

   Δεν έχει πρόγραμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.

   Δεν έχει στελέχη ο ΣΥΡΙΖΑ. 

   Θα μας επιστρέψει στη δραχμή ο ΣΥΡΙΖΑ. 

   Θα μας φέρει κι άλλους μετανάστες ο ΣΥΡΙΖΑ.

   Υπάρχουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υποστήριξαν την 17 Νοέμβρη.

   Θα μας γυρίσει στην εποχή του χαλκού ο ΣΥΡΙΖΑ».

Και πολλές άλλες μαλακίες που δεν χωράει ο νους του ανθρώπου.

 Του κανονικού ανθρώπου, να εξηγούμαστε. Γιατί υπάρχουν και πολλοί που τις κατεβάζουν «αμάσητες» κι επιστρέφουν με το κεφάλι κάτω στο μαντρί.

 Γιατί έτσι έχουν γαλουχηθεί εδώ και δεκαετίες. Με τις παπαριές, τις απειλές και τις υποσχέσεις τους. Κι αν κάποτε κάποιοι (από τα δύο κόμματα που ευθύνονται για τον παγκόσμιο διασυρμό μας) διόρισαν το γιο σας στο δημόσιο και νιώθετε υποχρεωμένοι, καλό θα ήταν επίσης να σκεφτείτε πως πρέπει να νιώθετε την υποχρέωση να παραδώσετε και στα εγγόνια σας μια χώρα ελεύθερη, με προοπτική και ελπίδα. 

Πόσο χειρότερα να γίνουν τα πράγματα αν δεν κυβερνήσει ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος; Ο οποίος Βενιζέλος, μετά την ελεύθερη πτώση του «μαγαζιού» του, άρχισε τις κωλοτούμπες για να μην αναγκαστεί να κατεβάσει εντελώς… ρολά. 

 Τι είπε πριν από λίγες ώρες; «Τελικά δεν θα χρειαστεί να απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους, όπως τελικά προκύπτει από την επαναδιαπραγμάτευση. Θέλουμε ένα ευρώ με ανθρώπινες συνθήκες».

  Τώρα το κατάλαβες Μπενίτο μου; Όταν το έλεγε ο Αλέξης (από το καλοκαίρι του 2011) θυμάσαι τι του λέγατε εσύ και το παρεάκι σου; Πως «μικρομεγαλίζει»…… 

 Ε, ρούφα τώρα τα αυγό σου, πρόσεξε μόνο να μην είναι «χρυσό». Ως γηραιότερος μπορεί να θυμάσαι το σλόγκαν «ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά», αλλά δεν στο προτείνω, γιατί αυτοί δεν μένουν στα… λόγια!!

Όχι, δεν μπορεί με γελούν τα μάτια και τα μεγάλα (ομολογώ) αυτιά μου. Ξαναχτύπησε ο Τεό; «Ξεκούμπωτοι, εκπρόσωποι κομμάτων που καμιά γραβάτα δεν καλύπτει τους χυδαίους, μαλλιαρούς, ιδρωμένους, με σπυράκια, εν πάση περιπτώσει κάθε είδους σβέρκους και λαιμούς».

 Λοιπόν μετανιώνω αναδρομικά που ήμουν συγκρατημένος στους χαρακτηρισμούς μου σε προηγούμενα άρθρα μου. Πάρε να ‘χεις λοιπόν και με τόκο. Μιλάς εσύ βρε ασβέ του Κοινοβουλίου, βρε παχύδερμο προς (ευτυχώς) εξαφάνιση; Θα μιλήσεις για χυδαιότητα εσύ, που στο λεξικό δίπλα στο λήμμα έχουν τη φωτογραφία σου;

 Καταγγέλλεις τους μαλλιαρούς επειδή δεν σε άντεξε ούτε η τριχοφυΐα και την έκανε με ελαφρά από τα νιάτα σου; Άσε που τα σπυράκια πάνε πακέτο με την εφηβεία, από την οποία… απέχεις τα τελευταία τουλάχιστον 70 χρόνια. Είναι θλιβερό στο πολιτικό σου ψυχορράγημα να κρώζεις για να κάνεις εντύπωση…    

Άσχετο: Παπαδήμο ομορφάντρα μου, εσύ κρύβεσαι τελικά πίσω από τις απειλές Μπαρόζο για πιθανή έξοδο της χώρας από το ευρώ και την ευρωζώνη, σε περίπτωση που αναλάμβανε την διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ; 

 Στην εκφοβιστική έκθεση της «Εθνικής» που υπογράφει ένας πρώην συνάδελφός σου στο ΔΝΤ (ονόματι Παύλος Μυλωνάς) έβαλες καθόλου το χεράκι σου, ή φοβήθηκες μήπως ιδρώσεις και σε πάρει από τα μούτρα και σένα ο Πάγκαλος; 

Πιο άσχετο: Έναν Ντινόπουλο της ΝΔ τον χαζεύετε καθόλου τώρα που ο Λάκης είναι σε περιοδεία και οι καλές κωμικές σειρές σπανίζουν; 

 Γιατί τόσα χρόνια που τον είχε στο δυναμικό του ο Κυριακού δεν τον αξιοποίησε; Έπρεπε να περιμένουμε τον Αντώνη να τον πάρει στον θίασό του για να σκάσει το χειλάκι μας; Και μετά γκρινιάζετε για τις χαμηλές τηλεθεάσεις…

Ακόμα πιο άσχετο: Μια Διαμαντοπούλου τη θυμάστε; Μια που ήταν μόνιμα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, με ύφος νυφίτσας; Εμένα μου λείπει. Ευτυχώς τώρα με τις λίστες, θα φροντίσει ο Μπένι να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και θα την καμαρώσουμε και πάλι να περιφέρει εντός Βουλής την αμήχανη ύπαρξή της…

mediasoup