Για λίγες ντομάτες, λίγα λαχανικά...
Κάποτε αυτές οι εικόνες ξεσήκωναν τους Έλληνες.
Εικόνες από μακρινές χώρες που δεν ανεχόταν να βλέπει η Ελληνική κοινωνία.
Και δώστου τηλεμαραθωνίους
- που συνήθως έκαναν πιο πλούσιους ορισμένους, και σπάνια χόρταιναν αυτούς που είχαν πρόβλημα - αγάπης, προσφοράς, και λόγια, λόγια......
Τώρα το κομμάτι της κοινωνίας που εξακολουθεί να έχει μια "ασφαλή" διαβίωση, αγωνιά για το αν μείνουμε στο ευρώ. Αν η κρίση περιοριστεί στο μισό της κοινωνίας, και αφήσει στο απυρόβλητο αυτούς.
Φροντίζει να ρίχνει το ανάθεμα και το φταίξιμο στον πολίτη που "δεν έκανε οικονομία", λές και η κρίση χτύπησε αυτούς που τους περίσευαν
και όχι αυτούς που τους έλειπαν.
Εικόνες που έγιναν συνήθεια, ουρές που μεγαλώνουν,
μια μαύρη τρύπα που η περιφέρειά της συνεχώς μεγαλώνει.
Όταν θα αρχίσει να ρουφάει και το κομμάτι αυτό που με την αντικονωνική του συμπεριφορά, στηρίζει την φτώχεια και την δυστυχία, οι ίδιοι θα ζητάνε ξεσηκωμούς και αγώνες,.
Τους περιμένουμε - σύντομα - αλλά ίσως τότε να είναι αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου