Πριν δημοσιεύσουμε το άρθρο, ένα ερώτημα.. η κυρία Μπακογιάννη που ανησυχεί.. θυμήθηκε να φέρει το ένα εκατομμύριο από τις USA?.
Ο κ.Σαμαράς, τα σήκωσε από τις Βελγικές τράπεζες να τα φέρει σε Ελληνικές?..
"Δεν εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του κομματιού γης που ονομάζεται Ελλάδα η τακτική της τρομοκρατίας πριν και μετά από σημαντικές πολιτικές εξελίξεις.
Η προπαγάνδα άλλωστε είναι εξαίσιο όπλο για τις πολιτικές δυνάμεις που έχουν αφενός ισχυρή καθεστωτική δύναμη και αφετέρου ο αληθινός ρόλος και στρατηγική τους έχει αποκαλυφθεί περίτρανα και έχουν λίγες τελευταίες ευκαιρίες πριν απομακρυνθούν από την εξουσία.
Είναι προφανές δηλαδή το γιατί αυτή τη στιγμή, μετά από την ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούν τα προσκείμενα σε αυτά μέσα ενημέρωσης και τους
διαπλεκόμενους διαύλους επικοινωνίας, έτσι ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η τακτική της υποταγής στα μνημόνια για να φτωχύνει ακόμα παραπάνω ο λαός, να καταστραφούν οι εργασιακές σχέσεις και να κερδοφορήσουν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Σε αυτό το σκοπό τα δυο πρώην μεγάλα κόμματα καταστρώνουν συνεχώς ένα επικοινωνιακό παιχνίδι για να χτυπήσουν τη μόνη λύση για έξοδο από την κρίση, την λύση της Αριστεράς, τη λύση του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα τέτοιο επεισόδιο είναι και η διαστρέβλωση, επιτυχημένη έως ένα βαθμό, των δηλώσεων στελεχών του σχετικά με την μεταρρύθμιση του τραπεζικού συστήματος σε προοδευτική και κοινωνική κατεύθυνση. Είπαν λίγο πολύ, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να πάρει τα λεφτά των καταθετών και να τα κάνει θαλασσοδάνεια. Μια τέτοια κίνηση, σύμφωνα με τους εμπνευστές της προπαγάνδας, θα σήμαινε ότι δεν υπάρχει καμία εξασφάλιση για τις καταθέσεις των πολιτών και ότι το χρήμα που υπάρχει στις τράπεζες θα γίνει κρατικό. Ομολογουμένως το ψέμα τους είναι καλά κατασκευασμένο, αφού έχει πασπαλιστεί με λίγο από μετεμφυλιακή ρητορική τύπου κονσερβοκουτιών και κρατικοποίηση τύπου Νάσερ ή Αντρέα Παπανδρέου. Και εδώ είναι που πρέπει να γίνει ακόμα πιο σαφές, όχι μόνο τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τι ισχύει στην πραγματικότητα.
Πηγαίνοντας αρκετά πίσω, οι τράπεζες δεν φτιάχτηκαν από ευεργέτες που ήθελαν να διαθέσουν τους τεράστιους πόρους τους στην αγορά για το καλό της μάνας τους. Οι πόροι των τραπεζών σε πρωταρχικό επίπεδο είναι οι καταθέσεις των πολιτών και των επιχειρήσεων, που «δανείζουν» στις τράπεζες τα λεφτά τους με αντάλλαγμα ένα επιτόκιο καταθέσεων και εκείνες χρησιμοποιούν αυτούς τους πόρους για να επενδύσουν σε διάφορες δραστηριότητες. Την ίδια ώρα η τράπεζα μπορεί να δανείζει τα ίδια λεφτά σε καταναλωτές ή άλλους οργανισμούς, οι οποίοι με τη σειρά τους πληρώνουν επιτόκια. Εκεί μέσα από το παιχνίδι των διαφορών των αποδόσεων, η τράπεζα βγάζει κέρδη. Το σχήμα όσο απλό και αν φαίνεται, αντικατοπτρίζει μακροσκοπικά την ουσιώδη δραστηριότητα μιας τράπεζας, που σήμερα έχει φτάσει με άλλους χίλιους τρόπους και τερτίπια να βγάζει λεφτά από το πουθενά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν τι λέει για όλα αυτά; Η βασική διαφορά έγκειται στο ότι η Αριστερά δεν θέλει να γίνει το κράτος τραπεζίτης στη θέση του τραπεζίτη, κάτι τέτοιο άλλωστε ίσως είναι και παρακινδυνευμένο σε τέτοιες περιόδους. Θέλει όμως να απαλλαγεί η πραγματική οικονομία, τα νοικοκυριά, από την αλαζονεία των τραπεζών και να τις στρέψει μέσα από τον δημόσιο – όχι κρατικό – έλεγχο στις κοινωνικές ανάγκες και την πραγματική ανάπτυξη.
Οι τράπεζες, που μέσα από τα χιλιάδες παιχνίδια κέρδιζαν για χρόνια αεριτζίδικα λεφτά, παίρνουν τεράστια ποσά από τα κράτη (200 δις ευρώ εσχάτως) και το κράτος όχι μόνο δεν παίρνει τη διοίκησή τους, αλλά αφήνει στα μάνατζμεντ που τις χρεοκόπησαν να συνεχίσουν να τις διοικούν και να παίζουν το ίδιο παιχνίδι και παραχωρεί ακόμα και το δικαίωμα λόγου όσον αφορά τις αποφάσεις που παίρνουν. Είναι σαν να έρχεται το λιμενικό να διασώζει τους επιβαίνοντες ενός πλοίου και μετά να παραχωρεί στον καπετάνιο που έριξε το σκάφος στις ξέρες το τιμόνι του διασωστικού. Δεν είναι τρελοί αυτοί που έδωσαν δημόσιο χρήμα στις τράπεζες. Απλά έχουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Σε αυτό το πεδίο ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει το εξής απλό και λογικό. Όταν μια τράπεζα θα διασώζεται με ενέσεις δημόσιας χρηματοδότησης, να έχει το ίδιο το δημόσιο λόγο στην διοίκηση και να μπορούν οι κοινωνικοί φορείς (εργαζόμενοι, ασφαλιστικά ταμεία) να ελέγχουν τι κάνουν με αυτά τα λεφτά. Αυτή είναι η ουσία της κοινωνικοποίησης – εθνικοποίησης και απέχει παρασάγγας από την κρατικοποίηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή δεν θέλει απλά να διορίζει έναν κρατικό δερβέναγα στις τράπεζες, αλλά ουσιαστικό έλεγχο στις κινήσεις των τραπεζών που διασώζονται.
Και σε ποιά κατεύθυνση θα τις ελέγχει; Το μνημόνιο είναι προφανώς καταστροφικό για τους πολλούς που έχουν λίγα. Νοικοκυριά και μικρομάγαζα βάζουν λουκέτο είτε επειδή τα προηγούμενα χρόνια εξαναγκάζονταν να δανείζονται για να ικανοποιήσουν ανύπαρκτες καταναλωτικές ανάγκες και μανίες, είτε επειδή τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα «τρώνε» τους μικρούς επιχειρηματίες. Η Αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να παρέμβει σε αυτό και να στρέψει την οικονομία σε αυτούς που πλήττονται, ώστε να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές τους με χαμηλά επιτόκια, να επενδύσει σε νέες ή πράσινες τεχνολογίες και να αλλάξει γενικώς το παραγωγικό μοντέλο έτσι ώστε να εξυπηρετείται το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον και όχι το συμφέρον των μεγάλων επιχειρηματιών. Αυτή η στόχευση είναι θεμέλιος λίθος για την οπτική της Αριστεράς, είναι εφαρμογή της δικής της ιδεολογίας σε αυτή την οριακή οικονομική φάση.
Τα παραπάνω είναι αν μη τι άλλο απολύτως σαφή και μόνο επικίνδυνες μαριονέτες των διαπλεκόμενων συμφερόντων θέλουν να διαστρέψουν το νόημά τους. Σε αυτή την πρωτόγνωρη μάχη για την αριστερά, που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες, σίγουρα οι αντίπαλοί της έχουν το προπαγανδιστικό πλεονέκτημα γιατί την έχουν δώσει και άλλες φορές στο παρελθόν. Ας σκεφτούμε όμως ότι σε τελική ανάλυση η Αριστερά δεν θέλει να έρθει στην κυβέρνηση και δεν παλεύει για την εξουσία με σκοπό να πλουτίσουν τα στελέχη της ή οι φίλοι τους. Θέλει κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και ανάπτυξη με επίκεντρο την κοινωνία και τα μέλη της. Πόσο πιο απλά να το πούμε;"
ανάρτηση Left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου