Σαν σήμερα, πριν από 49 χρόνια το πιο διάσημο τρίκυκλο εισέβαλε στη σκηνή της ελληνικής ιστορίας.
Ήταν το τρίκυκλο στο οποίο επέβαιναν οι δολοφόνοι του Γρηγόρη Λαμπράκη,
βουλευτή της ΕΔΑ. Βαλκανιονίκης, υφηγητής Ιατρικής και αγωνιστής της αριστεράς και
της ειρήνης ο Λαμπράκης χτυπήθηκε θανάσιμα από τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη στις 22 Μάη 1963,
οι οποίοι προχώρησαν στο φονικό τους έργο έχοντας της κάλυψη της «αντισυγκέντρωσης»
παρακρατικών έξω απ τη συνάντηση των «Φίλων της ειρήνης» στη Θεσσαλονίκη. Ο έτερος
βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς γλίτωσε από τύχη για να δολοφονηθεί λίγα χρόνια
αργότερα επί Χούντας μετά από φρικτά βασανιστήρια. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης πέθανε λίγες μέρες μετά στις 27 Μαΐου.
Το τρίκυκλο που επέβαινε ο Γκοτζαμάνης δεν σταμάτησε εκεί την πορεία του. Ήταν μόλις η
πρώτη πράξη ενός δράματος που οδήγησε στο πραξικόπημα του Απρίλη και στην Επταετία.
Η επίσημη λήξη του Εμφυλίου πολέμου σήμανε την έναρξη ενός νέου γύρου «χαμηλής
έντασης» με φυλακίσεις, εξορίες και εκτελέσεις κομμουνιστών, αριστερών αλλά και
δημοκρατών. Αυτή η πορεία σηματοδοτήθηκε από μια σταδιακή αυτονόμηση τμημάτων
του στρατού που μαζί με το παρακράτος και με την εμφανή (το λιγότερο) ανοχή του
κράτους ανέλαβαν το εκπονήσουν το δικό τους σχέδιο αντιμετώπισης του «κομμουνιστικού
κινδύνου». Η φανερή απροθυμία και εν συνεχεία αδυναμία του αστικού πολιτικού κόσμου
να θέσει υπό έλεγχο αυτές τις μερίδες οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στην 21 η Απριλίου.
Μισόν αιώνα αργότερα, μαθαίνουμε πως η μισή Αστυνομία στις εκλογές ψήφισε Χρυσή
Αυγή (τα ποσοστά της στα «ειδικά σώματα» θα έκαναν τον Τσαουσέσκου να κοκκινίσει από
ντροπή). Η συνεργασία αστυνομίας και χρυσαυγιτών έχει γίνει πια κοινό μυστικό, ενώ τη
μέρα των φοιτητικών εκλογών άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ εισέβαλαν στην ΑΣΟΕΕ χτυπώντας
αδιάκριτα φοιτητές και φοιτήτριες, ενώ οι ανώτεροί τους τους φώναζαν απ' τον ασύρματο
να γυρίσουν πίσω. Παράλληλα, η ασυλία που απολαμβάνουν οι νεοναζί απ τον κρατικό
μηχανισμό, παρά την απροκάλυπτα εγκληματική τους δράση είναι πρωτοφανής για τα
δεδομένα δημοκρατικού κράτους. Μερίδα, μάλιστα, των ΜΜΕ αποφάσισε να «ξεπλύνει»
την Χρυσή Αυγή καλώντας χρυσαυγίτες σε «ψυχαγωγικές» εκπομπές και καλαμπουρίζοντας
μαζί τους (αν σκέφτεστε κάτι γλοιώδες, ακροδεξιό που μιλάει ακατάληπτα είστε μέσα).
Περνώντας στις «ευρωπαϊκές» δυνάμεις η ΝΔ με τις τελευταίες μεταγραφές της κάνει την
έκφραση «κεντροδεξιά» να μοιάζει με το συντομότερο πολιτικό ανέκδοτο της χρονιάς. Η
αντι-κομμουνιστική αντι-αριστερή προπαγάνδα στα καθεστωτικά ΜΜΕ παίρνει διαστάσεις
υστερίας και ενίοτε καταλήγει και στη φαιδρότητα.
Η κατάσταση που διαμορφώνεται τις τελευταίες ημέρες έχει τρία αλληλοκαλυπτόμενα και
αντιφατικά χαρακτηριστικά: Είναι αστεία, γιατί αν μη τι άλλο ο πανικός του αστισμού και η
ανικανότητα του προσωπικού του γεννά εικόνες γέλιου στα δελτία των 20.00. Είναι επικίνδυνη,
γιατί η ανοχή του κράτους στο παρακράτος και η αυτονόμηση του τελευταίου παίρνουν
διαστάσεις που πρέπει να ανατρέξουμε στην περίοδο πριν το 1967 για να βρούμε ανάλογη.
Είναι όμως και ελπιδοφόρα, γιατί πρώτη φορά μετά από δεκαετίες η Αριστερά δεν είναι στη
γωνία, αλλά στο προσκήνιο.
Από αυτήν την επέτειο, λοιπόν, ας μην κρατήσουμε το φόβο. Ας κρατήσουμε την ελπίδα που γεννά το παράδειγμα ενός ανθρώπου που στα χρόνια της Κατοχής συμμετείχε σε
αθλητικούς αγώνες για να δίνει τα λεφτά στα λαϊκά συσσίτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου