Και ας θυμηθούμε, μέχρι το 1984, υπήρχε βιοτεχνία και βιομηχανία στη χώρα μας. Με τις αλλαγές στην νομοθεσία που επέβαλλε τότε ο Α.Παπανδρέου, άρχισε η αποβιομηχάνιση της χώρας... Και δεν έφταιγαν ούτε οι απεργίες - που δεν γινόντουσαν εκείνη την εποχή - ούτε τα αιτήματα των εργαζομένων, που ισχυρίζεται τώρα ο κωλοτούμπας Αντωνάκης.
Πηγή: caroto.gr
Η
ιστοσελίδα Caroto.gr συγκέντρωσε ιστορίες και μαρτυρίες από μπλόγκερς
και αρθρογράφους και παρουσίασε την ιστορία της βιομηχανίας αυτοκινήτου
στην Ελλάδα.
Ιστορικό πλαίσιο
Πριν ξεκινήσουμε αυτό το ταξίδι μνήμης για τους παλιούς και γνωριμίας για
τους νεώτερους, θα πρέπει να θυμηθούμε και να καταλάβουμε ορισμένες
καταστάσεις που επικρατούσαν όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ’ όλο τον
κόσμο τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Για γεωπολιτικούς λόγους θα
επικεντρωθούμε στο χώρο της Ευρώπης. Η Ευρώπη μετά από έναν πόλεμο
προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της και να ξανασταθεί στα πόδια της,
μια Ευρώπη όμως που άσχετα αν υπήρξαν νικητές και ηττημένοι, όλοι είχαν
προβλήματα με:
- Κατεστραμμένη οικονομία
- Κατεστραμμένη βιομηχανία - κτιριακό - εργαλειακό εξοπλισμό
- Ανυπαρξία πρωτογεννών πρώτων υλών
- Μικρές ποσότητες καύσιμης ύλης και με τεράστιο κόστος οι υπάρχουσες
- Ελάχιστο εξειδικευμένο επιστημονικό - εργατικό προσωπικό
Εάν θα πρέπει να εστιάσουμε ακόμα περισσότερο στην αυτοκινητοβιομηχανία,
εκεί επικράτησε το χάος. Κύριοι και σοβαροί κατασκευαστές υπήρχαν
προπολεμικά στην Αγγλία (που για τις ανάγκες του πολέμου, όσοι είχαν
επιβιώσει από τους βομβαρδισμούς, παρήγαγαν μόνο πολεμικές μηχανες), στη
Γαλλία (που μετά την γρήγορη κατάληψή της απο τους Γερμανούς άλλαξε την
παραγωγή της και εξυπηρετούσε μόνο τη γερμανική πολεμική μηχανή), στην
Ιταλία (που υπέστη στα τέλη του πολέμου καταστροφές τόσο από τις
συμμαχικές δυνάμεις, όσο και από τους Γερμανούς) και τέλος στη Γερμανία
που ήταν και ο κύριος κατασκευαστής.
Εκεί αντιμετωπίσθηκε σωρεία προβλημάτων μεταπολεμικά. Πρώτον πολλές
αυτοκινητοβιομηχανίες είχαν αλλάξει το προϊόν παραγωγής (λόγω αναγκών
πολέμου), δεύτερον μετά τους μαζικούς συμμαχικούς βομβαρδισμούς ελάχιστα
εργοστάσια σώθηκαν κι αυτό γιατί έπρεπε να σωθούν για λόγους που
φαίνονται στον τρίτο λόγο) και τρίτον ολόκληρα εργοστάσια ή ολόκληρος
εργαλειακός / μηχανολογικός / σχεδιαστικός μαζί με τους τεχνίτες,
εξοπλισμός, μετανάστευσαν σε άλλες χώρες.
Παράδειγμα:
ολόκληρο το εργοστάσιο της OPEL μετακόμισε στην Ρωσία και εκεί
φτιάχτηκαν τα πρώτα Μόσκοβιτς. Αρχίζει λοιπόν η σχεδίαση και η κατασκευή
των πρώτων ευρωπαϊκών αυτοκινήτων.
Οι επιδιώξεις:
- Απλή σχεδίαση, ώστε να είναι φθηνή κατασκευή, σε υπάρχουσες διασωθείσες εγκαταστάσεις και με σχετικά ανειδίκευτο εργατοτεχνικό προσωπικό
- Χρήση υπαρχουσών πρώτων υλών
- Κινητήρες οικονομικοί
Αποτέλεσμα αυτών των σχεδιαστικών επιδιώξεων ήταν η σχεδίαση και κατασκευή μικρών -
οικονομικών - απλών επιβατηγών οχημάτων, με χρήση υπαρχόντων
εξαρτημάτων (MESSERSCHMITT, όπου χρησιμοποιούσε καλύπτρα αεροπλάνου για
πόρτα, αλουμίνιο από αεροπλάνα για αμάξωμα και κινητήρα απο
μοτοποδήλατο) - ΗΕΙNKEL - FULDAMOBIL κ.λπ.
Μεγάλες παραδοσιακές εταιρείες όπως OPEL - MERCEDES - DKW, άργησαν να
επαναεκκινήσουν σχεδίαση - παραγωγή και όταν ακόμα ξεκίνησαν το κόστος
κτήσης ήταν μεγάλο.
Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη ύπαρξης αυτοκινήτων εργαλείων (όπως φορτηγά - αγροτικά -
μεταφορικά και άλλα) ήταν μεγάλη και χωρίς τον περιορισμό του όγκου και
της οικονομίας καυσίμου. Αναγκαία όμως ήταν η σχεδίαση να είναι απλή
και φθηνή.
Πάνω σε αυτές τις απλές
σχεδιάσεις ξεκινάνε και βασίζονται και οι πρώτες Ελληνικές κατασκευές
αυτοκίνησης. Στην αρχή, Έλληνας κατασκευαστής θεωρείται αυτός που έχει
την δυνατότητα, την λογική, την τεχνική την μικροοικονομική και τον
χώρο, ώστε να κλέψει ιδέες, να βρει διάφορα υπάρχοντα υλικά να τα
παντρέψει όλα μαζί και να φτιάξει κάτι που μερικές φορές ανταποκρινόταν
στις ανάγκες του.
Ο χρόνος περνάει, καινούργιες τακτικές αντιγράφονται (πολλές φορές ανακαλύπτονται)
καινούργια υλικά έρχονται στην χώρα, οι νόμοι ξεκαθαρίζουν τι μπορεί να
επιτραπεί και έτσι αρχίζουν να εμφανίζονται και οι πρώτοι κατασκευαστές.
Φτιάχνονται χώροι, αγοράζονται μηχανήματα, προσλαμβάνονται τεχνίτες, ακόμα και
σχεδιαστές, αγοράζονται καινούργιες μηχανές ή μερικοί ανακατασκευάζουν
και ακόμα μερικοί άλλοι κατασκευάζουν μηχανές. Ας δούμε λοιπόν την
καταγραφή - απογραφή…
Theologou
Ο Νίκος Θεολόγου, μηχανικός αυτοκινήτων στην Αμερική (που βρίσκεται εκεί
σαν μετανάστης), επιστρέφει στην Ελλάδα και δημιουργεί την εταιρεία του.
Μεταξύ 1918 και 1920 σχεδιάζει και κατασκευάζει ένα ελαφρύ όχημα, που
χρησιμοποιεί κινητήρα μοτοσυκλέτας τύπου PIERCE 750cc. Ταυτόχρονα
αρχίζει την εισαγωγή σασί από FORD του 1920 και ξεκινά την κατασκευή
φορτηγών και λεωφορείων.
Στα μέσα της δεκαετίας του '20 αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό από τους
«ΤΟΥΡΝΙΚΙΩΤΗ» στην Αθήνα και την «BOUHAGIER» στην Πάτρα, που επίσης
κατασκευάζουν φορτηγά και λεωφορεία και μη αντέχοντας κλείνει.
Εκτός από την Βιομηχανία / Βιοτεχνία κατασκευής αμαξωμάτων και μετέπειτα
κατασκευής ολοκληρωμένων οχημάτων – Λεωφορεία, Φορτηγά και αγροτικά
μηχανήματα, υπάρχει ακόμα μια προπολεμική (του 1920) καταγραφή για
ελληνική κατασκευή αυτοκίνητου και αυτό είναι το όχημα του «ΤΑΓΚΑΛΑΚΗ»
(κατασκευαστής αμαξωμάτων από την δεκαετία του '30) το 1937 που ήταν
βασισμένο σε μηχανικά μέρη από D.K.W.
BIOPLASTIC S.A. - αργότερα D.I.M.
Κύρια προϊόντα: Αttica - Carmel - D.I.M. Iδρυτής - ιδιοκτήτης ο Γεώργιος
Δημητριάδης. Το 1958 σε ιδιόκτητο χώρο σχεδίασε και κατασκεύασε ένα
ελαφρύ τετράτροχο αυτοκίνητο Mod 505. Λόγω της αδιαφορίας της κυβέρνησης
και των υψηλών εκείνη την εποχή φόρων για τ' αυτοκίνητα, αναγκάστηκε να
στραφεί στην κατασκευή τρίκυκλων μεταφορικών οχημάτων, επειδή υπάγονταν
στην κατηγορία των μοτοσυκλετών (χαμηλοί φόροι -τέλη και απόκτησης
άδειας τύπου).
Βλέποντας τις διευκολύνσεις που του παρείχε η τότε ισχύουσα νομολογία για τα τρίκυκλα
και την υφιστάμενη μεταπολεμική ευρωπαϊκή βιομηχανική κατάσταση,
αγοράζει από την Γερμανία FULDAMOBIL την άδεια κατασκευής ενός μικρού
τρίτροχου επιβατικού οχήματος.
Με αρκετές διαφοροποιήσεις στο σασί - αμάξωμα - μηχανικά, αρχίζει την
κατασκευή και διάθεση του ΑTTICA 200. Oι κινητήρες ήταν SACHS και
HEINKEL, που κατασκευάζονταν επίσης στο εργοστάσιό του. Το αυτοκίνητο
ήταν σχετικά φθηνό στην αγορά του και στην χρήση του και γρήγορα έγινε
επιτυχία στην Ελλάδα και κατασκευάσθηκε έως και το 1972.
Ταυτόχρονα βάζει στην παραγωγή από το 1972 και μετά ένα μικρό τρίκυκλο φορτηγό, με
την παλαβή κατά πολλούς αλλά επιτυχημένη, πατέντα της αναστροφής του
Attica, όπου το πίσω μέρος του Αttica έγινε το εμπρός για το φορτηγάκι.
Μέχρι το 1965 η εταιρεία απλώς επιβιώνει και τότε ξαναπροσπαθεί να μπει στον
χώρο κατασκευής αυτοκινήτων, συναρμολογώντας το ATTICA CARMEL 12, μετά
από άδεια από την ισραηλινή ISRAELI AUTOCARS (η οποία χρησιμοποιούσε
τεχνολογία - τεχνογνωσία της αγγλικής RELIANT).
Στην πραγματικότητα το αυτοκίνητο ήταν καθαρά αγγλικό, μια και σχεδόν όλα τα
εξαρτήματά του ερχόντουσαν από Αγγλία. Δυστυχώς το μοντέλο αυτό δεν
βρίσκει απήχηση και σταματά η παραγωγή του, μετά από μερικές εκατοντάδες
κομμάτια.
Το 1977 ο Γιώργος Δημητριάδης αλλάζει το όνομα της εταιρείας σε D.I.M. MOTOR και αρχίζει η
κατασκευή ενός (πάλι) περίεργου οχήματος, του DIM 652.
Με αμάξωμα πολυεστερικό, εμφανισιακά μοιάζει με το Οτομπιάνκι Α112, ενώ
μηχανικά φοράει συστήματα από το FIAT 126 (αερόψυκτο δικύλινδρο κινητήρα
652 cc). Η παραγωγή και η ζωή αυτού του μοντέλου ήταν μικρή και κάπου
εκεί τελειώνει και η D.I.M.
Alta
Eταιρεία κατασκευής / συναρμολόγησης μοτοποδηλάτων στην Αθήνα από το 1962.
Κατασκεύαζε τα δίκυκλα μοτοποδήλατα ALTA 50 S (50cc), τα τρίκυκλα
φορτηγάκια με δίχρονο μοτέρ SACHS 50 cc, τα τρίκυκλα φορτηγά ALTA 700
truck, με τετράχρονο μοτέρ BMW 700 cc, 3 5HP και δυνατότητας φορτίου 800
κιλά.
Ήταν τέτοια η επιτυχία που το 1967 αγοράζει ιδιόκτητο χώρο στην Ελευσίνα,
όπου και κατασκευάζει ένα μοντέρνο εργοστάσιο (το κτίριο εξακολουθεί να
υπάρχει ερειπωμένο ακόμα και σήμερα στην συμβολή της Νέας Εθνικής Αθηνών
- Κορίνθου και της Παλαιάς Εθνικής Ελευσίνας - Θήβας).
Αγοράζει και αυτή την άδεια κατασκευής του FULDAMOBIL. Τα καλούπια αλλάζουν και
εμφανίζεται στην αγορά το ALTA 200. “Αδελφάκι” με το Attica, αλλά με
κατά πολύ πιο μοντέρνα εμφάνιση και μικρές μηχανολογικές
διαφοροποιήσεις, το οποίο πάει εμπορικά αρκετά καλά. Η εταιρεία
σταμάτησε να λειτουργεί το 1978.
NAMCO National Motor Company Of Greece
Iδρύθηκε από τους αδελφούς Κοντογούρη που απασχολούνταν με το αυτοκίνητο από το
1950. Οι πρώτες προσπάθειες των αδελφών Κοντογούρη ήταν στην Γερμανία,
όπου προσπάθησαν να βάλουν σε παραγωγή ένα φορτηγό με το όνομα «HELLAS».
Το 1957 ο Κοντογούρης αποκτά τα δικαιώματα βιομηχανικής κατασκευής από την WILFRED FAHR, ενός οχήματος πολλαπλών χρήσεων.
Το 1961 δημιουργείται στη Θεσσαλονίκη το πρώτο εργοστάσιο, με την ονομασία
FARCO, όπου αρχίζει η κατασκευή του greek-automotive-history-15
προαναφερόμενου οχήματος με το όνομα FARMOBIL. Φορά δικύλινδρο αερόψυκτο
κινητήρα 700cc της BMW.
Αυτό το πάρα πολύ καλό για την εποχή του όχημα, δεν παίρνει έγκριση τύπου στην Ελλάδα
(παρά την καλή υποδοχή που του έγινε) και όλη η παραγωγή κατευθύνεται
στο εξωτερικό. Βλέποντας την ευκαιρία η CHRYSLER αγοράζει την εταιρεία
και το παραγωγικό της έργο και δημιουργεί την CHRYSLER HELLAS S.A.
Το 1967 η αμερικανική πλέον εταιρεία και μετά την κωλυσιεργία της
Ελληνικής Κυβέρνησης να χορηγήσει έγκριση τύπου, κλείνει και μεταφέρει
όλο το εργοστάσιο και την παραγωγή του σε άλλη χώρα όπου συνεχίζει με
επιτυχία την παραγωγή του.
Τέλη δεκαετίας του ‘60, ο Κοντογούρης δημιουργεί την NAMCO και στο τέλος της
δεκαετίας παρουσιάζει στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης το PONY. To PONY
ήταν μια διεθνής σχεδίαση του γραφείου FNF CITROEN για ένα απλό - φθηνό -
εύκολο στην κατασκευή του όχημα.
Η NAMCO παράγει το μικρό PONY σε ολοκαίνουργιο εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη
και αμέσως γίνεται μεγάλη επιτυχία. Είναι τόσο πετυχημένη η σχεδίαση, η
κατασκευή και τόσο χαμηλό το κόστος αγοράς και χρήσης, που πουλάει σε
μεγάλα νούμερα τόσο στην Ελλάδα (που το αγοράζουν, εκτός από ιδιώτες, οι
Ένοπλες Δυνάμεις, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ και πάρα πολλοί άλλοι), όσο και στο
εξωτερικό (υπήρξαν και εξαγωγές στην Αμερική). Παρήχθησαν και
επωλήθησαν πάνω από 30.000 PONY.
To 1978 η NAMCO επεκτείνεται σε ειδικά οχήματα σουηδικής πατέντας, με
ειδικές off road αναρτήσεις, πολλαπλών χρήσεων και αναγκών. Αρχίζει η
κατασκευή (επιτυχημένων) προτύπων οχημάτων 4×4, 6×6 (από 3 ως 6,5
τόνους). Σχεδιάζει και κατασκευάζει ειδικά στρατιωτικά οχήματα
-θωρακισμένα ή μη- όπως το PANTHER (2 επιτυχημένα πρωτότυπα), το ΤIGER
και το ACHILLES. Δυστυχώς εκείνη την εποχή το κράτος ετοιμάζει την
κρατική ΕΛΒΟ, με αποτέλεσμα να δοθούν ελάχιστες παραγγελίες για το
φορτηγό.
Η παραγωγή της πρώτης γενιάς PONY σταματά το 1983 - 1984, εποχή που αλλάζει ο φορολογικός νόμος που αφορά τα αυτοκίνητα της κατηγορίας, με αποτέλεσμα να μην είναι
συμφέρουσα η εξέλιξή του και η συνέχεια της παραγωγής του. Έτσι, παρ’
όλο που είχε παρουσιασθεί ένα νέο διαφορετικό μοντέλο με όνομα SUPER
PONY (που δεν είχε καμιά σχέση με την CITROEN, αλλά με την FORD, αφού
φοράει σειρά κινητήρων 950cc 45 HP, 1100cc 55HP, 1300cc 69HP, 1600cc
DIESEL 54 HP και με δίπορτα και τετράπορτα αμαξώματα), δεν μπόρεσε να
συνεχίσει την παραγωγή.
Κι όμως η εταιρεία διασώθηκε. Δεν ήταν δυνατό να κερδίσει από την παραγωγή
αυτοκινήτων, κέρδισε όμως από την πώληση τεχνογνωσίας. Από το 1994 το
πρώτο SUPER PONY βγήκε από την γραμμή παραγωγής του βουλγάρικου
εργοστασίου, που αγόρασε και χρησιμοποιεί την ελληνική τεχνογνωσία της
NAMCO. H NΑΜCO μάλλον πρέπει να παραμένει ζωντανή, έστω και χωρίς
παραγωγή. Είχε ακουσθεί ότι ο εργαλειακός εξοπλισμός της παραμένει
ετοιμοπόλεμος.
Εμπορική Αυτοκινήτων
Ήταν μια μεγάλη εταιρεία με μοντέρνο εργοστάσιο βόρεια της Αθήνας. Μετά από
συμφωνίες με ξένες εταιρείες αγόρασε την άδεια συναρμολόγησης
αυτοκινήτων εδώ, με μεγάλη προστιθέμενη αξία. Κατασκευάσθηκε μεγάλος
αριθμός απο MAZDA 323, OPEL CADETT D και ALFASUD (το πρώτο προσθιοκίνητο
ΑLFA ROMEO). Kατασκευάσθηκε επίσης μεγάλος αριθμός από φορτηγάκια MAZDA
B 1600 μερικά από τα οποία κυκλοφόρησαν με το σήμα GREZDA (GReecce και
ΜΑZDA).
Η εταιρεία αντιμετώπισε σειρά εργασιακών προβλημάτων (απεργίες κ.λπ.) το
1980. Το 1985 η εταιρεία αναγκάσθηκε να σταματήσει τις εργασίες της.
Ήταν λυπηρό το τέλος της εταιρείας, ειδικά στις αρχές του '80 που πολλές
ξένες αυτοκινητοβιομηχανίες ζήταγαν συνεργασία με ελληνικές
βιομηχανίες.
Το άδικο με τη συγκεκριμένη εταιρεία ήταν ότι αναγκάστηκε να κλείσει όταν ήταν στα
πρόθυρα συμφωνίας με την Hyundai, για δημιουργία γραμμής παραγωγής (της
μοναδικής στην Ευρώπη) των κορεάτικων αυτοκινήτων.
AUTOMECCANICA Α.Ε.Β.Ε.
H AUTOMECCANICA ιδρύθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '80 (από πρώην
στελέχη της Αυτοκινητοβιομηχανίας της Ελλάδος που μόλις είχε κλείσει).
Οι πρώτες παραγωγές ήταν η κατασκευή των FIAT SCOUT και AMICO που
αποτελούσαν παραλλαγές βασισμένες στα FIAT 127. Από το 1981 έως το 1985
κατασκευαζόταν πλήρως στην Ελλάδα το ZEBRA βασισμένο στο DAIHATSU
CHARADE, όπως και το ίδιο το DAIHATSU CHARADE, που το τελευταίο διάστημα
έφερε μόνο το σήμα ZEBRA. Aπότο 1985 κατασκεύασε και το LADA NIVA. Οι
εγασίες της εταιρείας και το κλείσιμο του εργοστασίου έγινε το 1995.
NISSAN TEOCAR
Aπό το 1978 ο Θεοχαράκης δημιουργεί την TEOCAR και την TECOM. Χτίζει
εργοστάσια σε κοντινή σχετικά απόσταση μεταξύ τους, που το πρώτο έχει
σαν σκοπό την συναρμολόγηση αυτοκινήτων της NISSAN. To δεύτερο η TECOM
έχει την υποχρέωση να κατασκευάζει καθίσματα και αρκετά άλλα τμήματα των
αυτοκινήτων που συναρμολογούνται στην TEOCAR.
To 1980 βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής το πρώτο από μια σειρά μοντέλων της NISSAN (επιβατηγά και φορτηγά).
Το 1995 η παραγωγή σταματάει για φορολογικούς λόγους. Το εργοστάσιο της
TEOCAR, το οποίο έχει υποστεί σειρά εκμοντερνισμών, διαλύεται εις τα εξ
ων συνετέθει και πωλείται στην Ρωσία. Το εργοστάσιο της TECOM συνεχίζει
να λειτουργεί κατασκευάζοντας πλέον έπιπλα γραφείου, δέρματα και
aftermarket καθίσματα αυτοκινήτου.
ENFIELD NEORION
Η ENFIELD AUTOMOTIVE Ltd με έδρα το Λονδίνο ειδικευόταν στην σχεδίαση και
κατασκευή ηλεκτρικών αυτόνομων αυτοκινήτων. Το 1972 εξαγοράσθηκε από
τους αδελφούς Γουλανδρή, οι οποίοι την μετονόμασαν σε «ENFIELD NEORION»
και μετέφεραν την γραμμή παραγωγής σε τμήμα των Ναυπηγείων Σύρου.
Ένα από τα μοντέλα που δέχθηκαν τις σχεδιαστικές περιποιήσεις του Έλληνα
βιομηχανικού σχεδιαστή ήταν το Ε.8000. Επρόκειτο για αυτοκίνητα με
μπαταρίες με μέγιστη τελική τα 65 χλμ/ώρα και αυτονομία 110-130 χλμ.
Απότη μια πλευρά δεν πήρε έγκριση τύπου στην Ελλάδα και από την άλλη είχε
σχετικά υψηλή τιμή, με αποτέλεσμα να βγουν λίγα κομμάτια που αγοράσθηκαν
από τα Αγγλικά Ταχυδρομεία. Για τους παραπάνω λόγους σταμάτησε η
εξέλιξή του και σύντομα η παραγωγή του.
Ο σχεδιαστής Γιώργος Μιχαήλ εκτελώντας παραγγελία των Γουλανδρήδων
σχεδίασε και κατασκευάσθηκαν δύο πρωτότυπα πολυτελή παντός εδάφους
οχήματα με θηριώδεις V8 κινητήρες, τα «ΣΙΚΑΓΟ». Ένα από τα NEORION
ΣΙΚΑΓΟ είναι υπό φύλαξη σε αποθήκες του ΟΔΔΥ, στην Αμυγδαλέζα.
ΜΕΒΕΑ - Μεσογειακαί Επιχειρήσεις Βιομηχανίας Εμπορίου και Αντιπροσωπειών
Μετά από συνένωση δύο (από το 1954) κατασκευαστών / συναρμολογητών μοτοποδηλάτων, το 1960 δημιουργείται η ΜΕΒΕΑ.
Ξεκινάει
την παραγωγή ενός μικρού τρίκυκλου φορτηγού με κινητήρα ZUNDAPP 50cc.
Mεγάλη επιτυχία που πωλείται και κυκλοφορεί σ’ όλη την Ελλάδα για πάνω
από 30 χρόνια. Πωλείται και εξάγεται επίσης στην Ασία σε μεγάλους
αριθμούς σαν επιβατηγό και σαν φορτηγό.
Τα κατασκευαστικά σχέδια και η τεχνογνωσία της ΜΕΒΕΑ δίνονται και σε μια
άλλη εταιρεία, την MEGO, για να μεγαλώσει η παραγωγή και να καλυφθεί η
ζήτηση.
Το 1970 σε συνεργασία με την αγγλική RELIANT κατασκευάζει κατόπιν αδείας το σχετικά βαρύ τρίκυκλο
φορτηγό TW9 και από το 1974 και το μικρό τρίτροχο επιβατηγό ROBIN.
Εκείνη την εποχή το τρίκυκλο ήταν στην ουσία μονόδρομος για τα χαμηλά
εισοδήματα στην Ελλάδα, μιας και ενέπιπταν στην κατηγορία των
μοτοσυκλετών, οπότε η φορολόγηση ήταν ανεκτή.
Το 1979 η εταιρεία πάνω σε τροποποιημένο σασί από το RELIANT KITTEN
σχεδιάζει και κατασκευάζει το τετράτροχο μικτής χρήσης FOX (το βλέπετε
στην κεντρική φωτογραφία) που ήταν μια πετυχημένη σχεδίαση και
κατασκευή.
Για ν' αποφύγουν τα γνωστά ελληνικά προβλήματα για έγκριση τύπου, αποστέλλεται το αυτοκίνητο στην
Αγγλία μαζί με τ' απαραίτητα σχέδια και αμέσως χωρίς πρόβλημα παίρνει
έγκριση τύπου σαν αγγλικής σχεδίασης και κατασκευής RELIANT FOX.
Κατασκευάζεται με επιτυχία στην Ελλάδα μέχρι το 1984-85, οπότε αλλάζει ο φορολογικός
νόμος που έβαλε ταφόπετρα σ’ όλους τους Έλληνες κατασκευαστές κι η
εταιρεία μετα από λίγο κλείνει. Το ελληνικό RELIANT FOX, που στα χαρτιά
φαινόταν αγγλικής σχεδίασης, έχει εξαχθεί από την Ελλάδα στην Αγγλία.
Και τα δυο παραπάνω αυτοκίνητα εξακολουθούν να ζουν στην Αγγλία.
MAVA
H ΜΑΒΑ αρχικά ήταν η ελληνική εταιρεία εισαγωγής των αυτοκινήτων RENAULT.
Το 1979 αποφασίζει την σχεδίαση και κατασκευή ενός αυτοκινήτου. Τη
σχεδίαση αναλαμβάνει ο Έλληνας βιομηχανικός σχεδιαστής αυτοκινήτων
Γιώργος Μιχαήλ.
Πάνω σε μηχανικά μέρη από RENAULT σχεδιάζει και κατασκευάζει το πρότυπο ενός
ελαφρού πολλαπλών χρήσεων οχήματος που ονομάζεται “FARMA”. Μετά από
αίτηση της MAVA το αυτοκίνητο στέλνεται στη RENAULT στη Γαλλία, όπου
μετά από εξονυχιστικούς ελέγχους και δοκιμές παίρνει έγκριση τύπου και
μάλιστα με το όνομα της RENAULT.
Το αυτοκίνητο γίνεται επιτυχία και κατασκευάζεται σε πολλούς τύπους, όπως
επιβατηγό - φορτηγό, ακόμα και τύπου τζιπ. Χρησιμοποιεί κινητήρα 845 cc
ισχύος 34 HP με τελική 110 χλμ/ώρα.
Το 1984 σχεδιάζεται ο διάδοχός του, το FARMA S, με αυξημένες εκτός δρόμου
δυνατότητες που το είχαν προ ονομάσει «το ελληνικό τζιπ». Την ίδια εποχή
αλλάζει ο νόμος, η παραγωγή κρίνεται αντιοικονομική και σταματά και
μετά από λίγο κλείνει και το εργοστάσιο.
ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ Α.Β.Ε.Ε. BALKANIA 4X4 truck
BALKANIA:
Ήταν το σήμα που χρησιμοποιούσε ο Ζαχαρόπουλος που κατασκεύαζε στην
Αθήνα ελαφρά 4×4 φορτηγά και 4×4 τύπου τζιπ. Μέχρι το 1972 η
Ζαχαρόπουλος ΑΒΕΕ ασχολείτο με την εισαγωγή ρουμάνικων και ινδικών
αυτοκινήτων.
Το 1975 σχεδιάζει και κατασκευάζει ένα φορτηγό 4×4 με κινητήρα Diesel - Mercedes Benz 3200 CC
με μεταλική καμπίνα και για φορτίο 1.500 κιλών. Το 1979 το αυτοκίνητο
επανασχεδιάζεται με νέα μοντέρνα πολυεστερική καμπίνα. Κατασκευάζεται
μέχρι το 1984 οπότε με το νέο φοροεισπρακτικό νόμο σταματάει η παραγωγή
του.
Το 1975 η εταιρεία συναρμολογεί και παρουσιάζει στην ελληνική αγορά ένα ελαφρού τύπου τζιπ με το όνομα AUTOTRACTOR.
Το αυτοκίνητο ήταν στην ουσία ένα εδώ συναρμολογημένο τύπου τζιπ: το
AHINDRA. Kαι αυτό βέβαια ήταν αντίγραφο από τα πρωτογενή αμερικάνικα και
φόραγε κινητήρα Diesel 3.100 cc 62 HP PEUGEOT. Το εκμοντερνισμένο πιο
«καλό» μοντέλο AUTOTRACTOR KZ φορούσε κινητήρα βενζίνης πάλι της PEUGEOT
2.500 cc, 103 HP.
Το εργοστάσιο εκμοντερνίζεται το 1985 και αποκτά νέα πλέον ονομασία «MAHINDRA HELLAS
Α.Ε.» Η ονομασία AUTOTRACTOR εγκαταλείπεται και τα αυτοκίνητα πωλούνται
με το όνομα MAHINDRA (αν και με πολλές διαφοροποιήσεις απο τα πρωτογενή
Ινδικά). Με τη φοροεισπρακτική αλλαγή της νομοθεσίας το 1985 η παραγωγή
γονατίζει και στην ουσία όλη η παραγωγή πάει στο εξωτερικό. Η εταιρεία
σταματά τις εργασίες της και κλείνει το 1995.
GEN
Ο τύπος GEN κατασκευάσθηκε από τον Αντώνη Τζεν, παλαιό οδηγό αγώνων,
μηχανικό και ταυτόχρονα συλλέκτη αυτοκινήτων. Η πρώτη του δημιουργία
ήταν το 1963 ένα κομψό σπόρ αυτοκίνητο, σχεδιασμένο από τον Έλληνα
αρχιτέκτονα Π. Βαρουχάκη.
Κτίσθηκε πάνω σε πλαίσιο VW και μηχανικά μέρη της SAAB. Δεν προχώρησε σε
βιομηχανική παραγωγή λόγω αδυναμίας απόκτησης έγκρισης τύπου από τις
ελληνικές κρατικές υπηρεσίες. Απο το 1968 ο Τζεν ασχολήθηκε με τις
μετατροπές μερικών FIAT και SAAB σε κάμπριο.
Το 1970 ξανασχολήθηκε με τη δημιουργία ενός σπορ αυτοκινήτου
χρησιμοποιώντας πλαίσιο VW. Ξαναντιμετώπισε προβλήματα απόκτησης
έγκρισης τύπου, παρ’ όλα αυτά κατασκεύασε περίπου 10 οχήματα. Από το
2005 ο Τζεν ασχολείται με τη σχεδίαση - κατασκευή ενός ηλεκτρικού
αυτοκινήτου.
SCAVAS
Σχεδιαστής / κατασκευαστής / μηχανικός ο Βασίλειος Σκάβας. Αποκτώντας εμπειρία από
την εργασία του στην ΒΙΑΜΑΞ ξεκίνησε την πρώτη του σχεδίαση το 1969,
κάνοντας σχεδόν τα πάντα όσον αφορά την κατασκευή του πρoτύπου.
Το SCAVAS 1 ήταν ένα σπορ αυτοκίνητο με κινητήρα N.S.U. 1200 και
παρουσιάσθηκε το 1973. Το αυτοκίνητο, μετά από έντονες πιέσεις του Κώστα
Καββαθά, ιδιοκτήτη των 4 Τροχών, πήρε άδεια κυκλοφορίας αλλά ποτέ άδεια
έγκρισης για παραγωγή.
Το δεύτερο μοντέλο ήταν το πανέμορφο SCAVAS 2 που παρουσιάσθηκε το 1992 και
προοριζόταν για παραγωγή. Για μια ακόμα φορά το ελληνικό κράτος του
έδωσε άδεια κυκλοφορίας, αλλά όχι αδεια παραγωγής. Το SCAVAS 3
παρουσιάστηκε το 1996 και δεν ξεπέρασε ποτέ το στάδιο σχεδίασης.
PETROS PETROPOULOS Α.Ε.Β.Ε.
Η εταιρεία ήταν (και είναι τώρα) στην ουσία μια εταιρεία εισαγωγής και
διάθεσης οχημάτων και βαριών μηχανημάτων και για μια εποχή και
κατασκευαστής. Η οικογένεια Πετρόπουλου παραδοσιακά απασχολούνταν με τη
μεταλλουργία (χυτήρια, όπου μεταξύ άλλων εθεωρείτο ένας από τους
καλύτερους κατασκευαστές καμπανών) από τον 19ο αιώνα, αρχικά στην
Άμφισσα και αργότερα στη Λαμία.
Η εταιρεία με την σημερινή της μορφή δημιουργήθηκε απο τον Πέτρο
Πετρόπουλο στη Θεσσαλονίκη του 1922 με εργασίες πώλησης οχημάτων και
επισκευές / ανακατασκευές κινητήρων. Με αυτούς τους κινητήρες άρχισε
κατασκευές οχημάτων, με βάση επιβατηγά FORD του 1920, τα WILLYS-OVERLAND
του 1930 και για φορτηγά με τα DIAMOND T και INTERNATIONAL του 1930.
Το 1938 μεταφέρεται στην Αθήνα. Κύρια απασχόληση από το 1956 η κατασκευή
τρακτέρ με χρήση ανακατασκευασμένων κινητήρων. Αργότερα κατασκευάζει
σειρά τρακτέρ με κινητήρα PERKINS με μεγάλες πωλήσεις. Από το 1974
αρχίζει την κατασκευή του πρώτου «έξυπνου», όπως το ονομάζει,
οικογενειακού φορτηγού 4×4, σε τύπους UNITRUCK-POLYTRUCK και MILITRUCK
για το στρατό.
Οι αγρότες τα αγοράζουν σε μεγάλους αριθμούς, αλλά όχι κι ο στρατός. Επιπλέον ο νόμος για τα
αγροτικά αλλάζει το 1984-85 κι έτσι σταματάει η παραγωγή με την εταιρεία
σε δεινή οικονομική κατάσταση λόγω των μεγάλων επενδύσεων που είχε
κάνει ως τότε.
Εκτός των άλλων, η εταιρεία είχε σχεδιάσει-κατασκευάσει μια σειρά προϊόντων, όπως
γεννήτριες-περονοφόρα (τα επιτυχημένα βενζινοκίνητα και ηλεκτροκίνητα
DYNALIFT). Το 1994 η εταιρεία πάνω στο πετυχημένο σουηδικό σχέδιο της
BUCHER φτιάχνει και παρουσιάζει το MILITRUCK 2 DURO, που όμως δεν
γίνεται αποδεκτό από τον ελληνικό στρατό. Από τα τέλη του '90 η
ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΕΒΕ ασχολείται μόνο με εισαγωγές-εμπορεία, διατηρώντας
ελάχιστη εξειδικευμένη παραγωγή.
HERCULES
Εργοστάσιο κατασκευής «αγροτικών» οχημάτων - μηχανημάτων στην Κέρκυρα.
Χρησιμοποιούσε τμήματα της NAMCO (PONY) και κινητήρες MITSUBISHI, KUBOTA
και RUGGERINI. Παρήγαγε αυτοκίνητα μεταξύ των ετών 1980 και 1983. Από
τα γνωστότερα μοντέλα της το Hercules Light All Terrain Vehicle του
1980.
MOTOEMIL
Ο Έλληνας κατασκευαστής Αιμίλιος Αντωνιάδης στη Θεσσαλονίκη μαζί με τον
αδελφό του Κωνσταντίνο φτιάχνουν οχήματα με συνδυασμό εξαρτημάτων από
αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες. Από τις αρχές του '60 έχουν αρχίσει
κατακευές τρίκυκλων φορτηγών με μηχανές 1200 cc VW αερόψυκτες. Αρχές ‘70
παρουσιάζουν ένα τελείως επανασχεδιασμένο όχημα, πάλι τρίκυκλο, με
μηχανικά μέρη FORD Γερμανίας.
Η MOTOEMIL ήταν μια από τις ελάχιστες ελληνικές κατασκευαστικές βιοτεχνίες
που διασώθηκαν μετά το πέρας της εποχής των τρίκυκλων μεταφορικών
οχημάτων, κατασκευάζοντας ενα 4τροχο φορτηγό 2 τόνων με μηχανή MERCEDES
Diesel, που ονομάσθηκε AUTOFARMA.
Ήταν ένα από τα καλύτερα ελληνικής σχεδίασης/κατασκευής φορτηγά εκείνης της
εποχής και πώλησε σε μεγάλους αριθμούς. 'Εγινε εκμοντερνισμός το 1979
αλλά στα μέσα της δεκαετίας του '80 ήταν ξεπερασμένο σε σχέση με τα
ιδίου τύπου εισαγόμενα. Το εργοστάσιο διέκοψε τις εργασίες του το 1985.
AGRICOLA
Έλληνας κατασκευαστής στη Θεσσαλονίκη: Γ. Τσολακίδης. Κύρια προϊόντα φορτηγά
πολλαπλών ρόλων 4×4 και διάφορα αγροτικά μηχανήματα.
Το AGRICOLA 25 GT 4X4 truck ήταν ένα έξυπνης σχεδίασης πολλαπλών χρήσεων
τετρακίνητο φορτηγό όχημα με μεταλλική καμπίνα και μηχανικά μέρη από
MERCEDES-BENZ 180 D Diesel. Είχε δυνατότητα φορτίου 1.650 κιλών, μέγιστη
ταχύτητα 80 χλμ/ώρα και ως τυπικό ελληνικό αγροτικό όχημα εξαφανίσθηκε
με την αλλαγή του νόμου του 1984-85.
AUTO DIANA UNICAR
Έλληνική κατασκευαστική εταιρεία στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ των ετών 1975 και 1984.
Κύριο προϊόν της εταιρείας το UNICAR (καμία σχέση με το συνονόματο
ισπανικό), ήταν ένα μάλλον βαρέως τύπου φορτηγό 4×4 με ικανότητα φορτίου
1.500 κιλά.
Χρησιμοποιούσε μηχανικά μέρη MERCEDES-BENZ Diesel και άξονες από DODGE. To 1984 που άλλαξε ο
φοροεισπρακτικός νόμος στην Ελλάδα ακολούθησε τη μοίρα και άλλων Ελλήνων
κατασκευαστών και εξαφανίσθηκε.
ΕΒΙΑΜ - Ελληνική Βιομηχανία Αγροτικών Μηχανημάτων
Κατασκεύαζε, μεταξύ άλλων αγροτικών μηχανημάτων, σε εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη και
φορτηγό 4×4, εκμεταλλευόμενη την νομοθεσία που κατέτασε κάθε όχημα που
μπορούσε να κάνει και αγροτικές δουλειές στην κατηγορία των αγροτικών
μηχανημάτων, με αποτέλεσμα την ελάχιστη έως μηδενική των φορολόγηση (ο
νόμος άλλαξε το 1984). Στην κατηγορία αυτή κατασκευάσθηκαν περίεργα
οχήματα/εργαλεία που ήταν μισά αυτοκίνητα - μισά τρακτέρ, με 3 ή και με 4
τροχούς.
Μεγαλύτερος κατασκευαστής μια κρητική εταιρεία με τα μοντέλα MINOTAUROS (πολύ
γνωστά τρίκυκλα στην επαρχία αφού συνδυάζουν μεταφορική κίνηση και
όργωμα γης ακόμη και σήμερα), RECORD, CANDIA KRONOS, MINOS και άλλα.
Άλλος κατασκευαστής υπήρχε στο Βόλο με το DEMETRA. H EBIAM (όπως και η
AGROMAX στην Άρτα, η AGROCAR στην Αθήνα κι άλλες) κατασκεύασε ένα τύπο
τετρακίνητου οχήματος με δυνατότητα φορτίου από 500 ως 1000 κιλά.
MOTOR CAR
Μια μάλλον περίεργη ελληνική σχεδίαση/κατασκευή ενός μικρού τρίκυκλου
φορτηγού, φορτίου μόνο 350 κιλών (άσχετα αν συνήθως το φόρτωναν ως και
2000 κιλά). Κατασκευάσθηκε σε δύο τύπους, χρησιμοποιώντας κινητήρες VW ή
FORD. Λειτούργησε από το 1967 έως το 1971.
SAM
Ένας από τους πολλούς Έλληνες βιοτέχνες/κατασκευαστές τρικύκλων φορτηγών, ο
Στέφανος Α. Μπαλτάς. Δημιούργησε και λειτούργησε την εταιρεία του από το
1966 εως το 1974. Τα πρώτα του μοντέλα χρησιμοποίησαν κινητήρες VW τα
δε επόμενα FORD 1300.
Η επιτυχία των SAM ήταν στο σασί που δεν σκούριαζε εύκολα. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν
ελάχιστα, 35 χρόνια μετά το κλείσιμο του κατασκευαστή τους.
ROS
Ήταν από τις πιο επιτυχημένες εταιρείες κατασκευής τρίκυκλων μεταφορικών
οχημάτων, ιδιοκτησίας Σταύρου Κωνσταντινίδη. Πούλησε σε μεγάλους
αριθμούς ξεπερνώντας κλασικούς του είδους κατασκευαστές όπως ALTA-STYL
CAR.
Οι πωλήσεις ήταν δικαιολογημένες μια και το «ρωσάκι», όπως χαιδευτικά το αποκαλούσαν οι ιδιοκτήτες του,
ήταν μια απόλυτα αξιόπιστη μηχανή με μεταλλικό κουβούκλιο που δεν
σκούριαζε. Χρησιμοποίησε κινητήρες 1.000 και 1.500 κυβικών. Σταμάτησε η
παραγωγή του το 1976 επειδή σε σχέση με άλλα εισαγωγής ήταν
ξεπερασμένο. Έχουν αναφερθεί ακόμα μερικά που εχουν επιζήσει και
λειτουργούν.
PANCAR
Με έδρα την Αθήνα ακόμα ένας σχεδιαστής - κατασκευαστής, ο Παναγιώτης Καραβισόπουλος. Λειτούργησε από το 1968 έως το 1992.
Εκτός από το τρίκυκλο φορτηγό είχε σχεδιάσει και κατασκευάσει ένα τετράτροχο
τύπου τύπου “BUGGY” χρησιμοποιώντας πλαίσιο και μηχανικά μέρη απο VW,
για το οποίο δεν μπόρεσε όμως να βγάλει αδεια τύπου και να το διαθέσει
στην αγορά. Το 1992 παρουσίασε μια νέα πρόταση εκτός δρόμου με όνομα
«ΕΡΜΗΣ», που όμως δεν πήρε εγκριση τύπου. Η εταιρεία σταμάτησε να
λειτουργεί δύο χρόνια αργότερα.
DINAP
Εταιρεία στην Αθήνα (εργοστάσιο στα Λιόσια) ιδιοκτησίας Δ. Αποστολόπουλου. Από
τους μικρότερους εκείνη την εποχή κατασκευαστής τρίκυκλων φορτηγών.
Χρησιμοποιούσε κινητήρες VW 1200 cc 34HP (πολλές φορές
ανακατασκευασμένους) με δυνατότητα φορτίου 1000 κιλά.
ΑΤLAS
Ελληνική εταιρεία με εργοστάσιο στον Ρέντη Αττικής, κατασκεύαζε τρίκυκλα ελαφρά
φορτηγά από το 1967 ως το 1972. Χρησιμοποιούσε κινητήρες VW αερόψυκτους
(συχνά μεταχειρισμένους) και πίσω αξονες από FORD Γερμανίας.
Κατασκευάσθηκαν σε δύο τύπους πολυεστερικής καμπίνας.
Β.Ε.Τ.
Η Βιομηχανία Ελληνικών Τρικύκλων ιδρύθηκε από τον Πέτρο Κωνσταντίνου και
προσανατολίστηκε στην κατασκευή κυρίως ελαφρών φορτηγών.
Το 1965 σχεδίασε το πρώτο της επιβατηγό τρίκυκλο αυτοκίνητο που βασιζόταν
σε κινητήρα μοτοσυκλέτας BMW 125 cc. Το πρωτότυπο αυτό δεν έφθασε ποτέ
στην γραμμή παραγωγής.
Το 1973 κατασκεύασε το ΒΕΤ 500 που έφερε κινητήρα FIAT 500 cc, το οποίο όμως
παρήχθη σε ελάχιστα κομμάτια. Δεν μπόρεσε να πάρει έγκριση τύπου και η
επιχείρηση σταμάτησε τις δραστηριότητές της το 1976.
BIOMAN
Δύο Έλληνες μηχανικοί ιδρύουν το 1967 μια εταιρεία στο Κορωπί όπου
σχεδιάζουν και κατασκευάζουν ανυψωτικά και όχι μόνο μηχανήματα με αρκετή
επιτυχία. Δεν λειτουργεί πλέον.
TANGALAKIS TEMAΧ
Σήμερα η ΤΕΜΑΧ θεωρείται η μεγαλύτερη εταιρεία στον τομέα κατασκευής
πυροσβεστικών οχημάτων στην Ελλάδα. Πιο πριν και με την ονομασία
«TANGALAKIS» υπήρξε ένας ιστορικός κατασκευαστής αμαξωμάτων (και οχι
μόνον) λεωφορείων στην χώρα μας.
Στην Ελλάδα είχαν (και έχουν) δραστηριοποιηθεί πάνω απο 100 κατασκευαστές
αμαξωμάτων λεωφορείων, αλλά η TANGALAKIS ήταν μια από τις καλύτερες. Το
1922 συνενώνεται με τον Γ. ΤΟΥΡΝΙΚΙΩΤΗ και από το 1925 αρχίζει να χτίζει
αμαξώματα λεωφορείων πάνω σε εισαγόμενα σασί.
Το 1934 χωρίζει από το συνέταιρό του, φτιάχνει δική του εταιρεία και
γίνεται ηγέτιδα στον τομέα της, για περισσότερα από 30 χρόνια. Το 1937
πάνω σε μηχανικά μέρη απο DKW φτιάχνει και το πρώτο επιβατηγό που δεν
προχώρησε λόγω δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Το 1963 μετά από σκληρό ανταγωνισμό με άλλους κατασκευαστές αλλάζει πορεία
και σε συνεργασία με την INTERNATIONAL HARVESTER αρχίζει να φτιάχνει
και πυροσβεστικά οχήματα, συμπεριλαμβανομένου και του σασί. Το 1965
δημιουργεί την «ΤΕΜΑΧ» με αποκλειστική απασχόληση την κατασκευή
πυροσβεστικών και συναφών οχημάτων, απασχόληση που συνεχίζεται μέχρι και
σήμερα.
SFAKIANAKIS
H SFAKIANAKIS είναι ένα γκρουπ επιχειρήσεων που δραστηριοποιείται σε
τρεις χώρες με προσωπικό περίπου 1.000 ατόμων. Η εταιρεία ιδρύθηκε το
1961 (και αφού είχε διαδεχθεί διάφορες παρόμοιες οικογενειακές
επιχειρήσεις) και ονομάσθηκε BUSSING HELLAS.
Αρχικά έφτιαχνε αμαξώματα πάνω σε εισαγόμενα σασί. Αργότερα κάνοντας αρχικά
χρήση τεχνολογίας από τη γερμανική ΜΑΝ και αργότερα από την επίσης
γερμανική BUSSING άρχισε να φτιάχνει εξ ολοκλήρου λεωφορεία, πούλμαν και
λοιπά οχήματα.
Δημιούργησε επίσης και μια σειρά λεωφορείων και φορτηγών πάνω σε εισαγώμενο ιαπωνικό σασί της
ΗΙΝΟ. Ένας αριθμός της παραγωγής εξήχθει σε Μέση Ανατολή και Ανατολική
Ευρώπη. Από το 2006 η εταιρεία ασχολείται μόνο με την εμπορία
αυτοκινήτων και συναφών εξαρτημάτων.
SARACAKIS
Ο όμιλος επιχειρήσεων των αδελφών Σαρακάκη ήταν στην ουσία ένας από τους
δύο μεγάλους κατασκευαστές λεωφορείων, φορτηγών και λοιπών οχημάτων. Η
εταιρεία ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη το 1923 ως εισαγωγέας οχημάτων και
ανταλλακτικών.
Το 1941 τα κεντρικά
γραφεία μεταφέρονται στην Αθήνα. Ουσιαστικά σαν κατασκευαστής ξεκίνησε
το 1954. Το 1962 αρχίζει την κατασκευή/παραγωγή αμαξωμάτων πάνω σε
εισαγώμενα σασί. Το 1966 αρχίζει την κατασκευή λεωφορείων πάνω σε δική
της σχεδίασης και κατασκευής σασί με μηχανή VOLVO. Ήταν η σειρά SB 55,
SB 556, SB 85, SB 95 (τo SB σήμαινε SARACAKIS BROTHERS).
Το 1974 κατασκευάζει το πρώτο χωρίς σασί λεοφωρείο, το SBAV, και μετά απο
συνεχείς αναβαθμίσεις φθάνει στο SBAV 90 το 1990. Πετυχημένα μοντέλα που
έγιναν και μεγάλη εξαγωγική επιτυχία σε χώρες κυρίως της Μέσης
Ανατολής. Εκτός των άλλων η εταιρεία συναρμολόγησε (και κατασκεύασε)
σειρά οχημάτων 4×4, τρίκυκλων μεταφορικών, τρακτέρ και άλλων τύπων. Αυτή
την εποχή η εταιρεία ουσιαστικά λειτουργεί μόνο σαν εμπορική.
BIAMAX
Μια από τις μεγάλες βιομηχανίες στη Ελλάδα, με εργοστάσια στην Αθήνα,
Θεσσαλονίκη και Λάρισα. Ήταν από τις πρωτοπόρες εταιρείες που διέθεταν
από παλαιά ποιοτικό έλεγχο, τεχνική εκπαίδευση και υποστήριξη, γραφείο
έρευνας και παραγωγής κ.ά.
Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1930 από την οικογένεια Φωστηρόπουλου, που ως τότε
λειτουργούσε ως εισαγωγέας της MERCEDES BENZ. Aπό το 1956 άρχισε να
κατασκευάζει αμαξώματα λεωφορείων και από το 1961 γίνεται κατασκευαστής
οχημάτων. Οχήματα όπως το R495 και το R514 τύπου πούλμαν εδραιώνουν την
ποιότητα των κατασκευών.
Έως τα τέλη της δεκαετίας του '80 η εταιρεία κατασκευάζει χιλιάδες οχήματα
(λεωφορεία, πούλμαν, τρόλει, τρακτέρ, αμαξώματα, σασί για λογαριασμό
άλλων εταιρειών και άλλα πολλά). Μεγάλες επιτυχίες τα οχήματα F 530 και F
580 πωλούνται σε μεγάλους αριθμούς στην Ελλάδα και εξάγονται σε επίσης
μεγάλους αριθμούς στο εξωτερικό (Ευρώπη, Ασία και Αφρική).
Τέλη της δεκαετίας του '80, η εταιρεία κάτω από το βάρος της πετρελαϊκής και
οικονομικής κρίσης, του έντονου εγχώριου και αλλοδαπού ανταγωνισμού και
της εμφάνισης των νέων νόμων που επέτρεπαν την αρθρόα εισαγωγή
μεταχειρισμένων λεωφορείων από το εξωτερικό, γονάτισε και έκλεισε.
ΕΛΒΟ - Eλληνική Βιομηχανία Οχημάτων
Δημιουργήθηκε το 1972 μετά απο συμφωνία του κράτους με την αυστριακή
STEYR-DAIMLER-PUCH με το όνομα STEYR HELLAS S.A. Mέχρι τις αρχές της
δεκαετίας του '80 η STEYR Αυστρίας κατείχε το μεγαλύτερο μέρος του
κεφαλαίου. Το 1986 το ελληνικό κράτος αποκτά την πλειονότητα της
εταιρείας και τη μετονομάζει σε ELVO.
Η αρχική παραγωγή της εταιρείας ήταν αγροτικά μηχανήματα, τρακτέρ,
φορτηγά και μοτοποδήλατα σχεδίασης της STEYR και της PUCH. Tεράστιες
παραγγελίες απο το κράτος για φορτηγά οχήματα, διαφόρων τύπων, για τις
ένοπλες δυνάμεις και τις Δημόσιες υπηρεσίες, δίνουν ώθηση στην εταιρεία.
Το 1981 δόθηκε παραγγελία και κατασκευάσθηκε το ερπυστριοφόρο όχημα
μεταφοράς προσωπικού LEONIDAS, στην ουσία αντίγραφο (με ελάχιστες
διαφοροποιήσεις) του αυστριακού STEYR 4K 7 FA.
Το 1987 η εταιρεία παράγει το LEONIDAS 2, με ουσιαστικές διαφοροποιήσεις
από το «1» και σε μεγάλους αριθμούς. Στα χρόνια που ακολούθησαν η ΕΛΒΟ
εγινε σχεδόν ο αποκλειστικός προμηθευτής του Ελληνικού Δημοσίου,
κατασκευάζοντας φορτηγά (στρατιωτικά και μη) με κινητήρες της STEYR.
Παρήγαγε και τα φορτηγά τύπου Β για τον Ελληνικό Στρατό της STEYR 680Μ3
σε έκδοση 6×6 και 680Μ σε έκδοση 4×4. Και ακολούθησε το τελείως ελληνικό
(σχεδιαστικά αμάξωμα) STEYR 12Μ με τα ίδια μηχανικά μέρη.
Παράγει ακόμα και σήμερα το 240 G και 290 G ½ του τόνου πάλι για τον Ελληνικό
Στρατό. Και 290 Τ, κλειστού τύπου για την αστυνομία και την
πυροσβεστική. Επίσης λεωφορεία όπως π.χ. το MIDAS και EUROPE του 1993 με
μεγάλες εξαγωγές. Σημαντική εξαγωγική επιτυχία το 1996 στη Σιγκαπούρη,
που ήταν και η πρώτη χρήση λεωφορείων χαμηλού δαπέδου στην περιοχή.
Το 1988 σταματά η συνεργασία με τη STEYR. Οι παραγγελίες από το κράτος
ελαχιστοποιούνται λόγω των οικονομικών περικοπών. Η σχεδίαση και
κατασκευή πρωτοτύπου ελαφρού άρματος τύπου «ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ» αφήνει
υποσχέσεις, αλλά δεν παίρνει παραγγελίες.
Μια ελληνο-γερμανική συμφωνία για την κατασκευή ενός επιβατηγού σπορ
αυτοκινήτου, που το πρωτότυπό του παρουσιάζεται στη Φρακφούρτη το 2001,
του ELVO ALETIS, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν προχωρά. Από
το 2000 η ΕΛΒΟ είναι μερικώς ιδιωτικοποιημένη. Πριν από μερικά χρόνια
κατασκεύαζε κατόπιν αδείας το HUMMER σε διαφορετικές μορφές και χρήσεις,
σειρά λεωφορείων, φορτηγών κ.λπ. αλλά το μέλλον της παραμένει άδηλο.
Έλληνες σχεδιαστές αυτοκινήτων
Θα σας παρουσιάσουμε μερικά ονόματα. Ονόματα που ίσως δεν είναι γνωστά
στην Ελλάδα, αλλά στην παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία όχι μόνο είναι
γνωστά, αλλά και περιζήτητα. Υπάρχουν και δουλειές που δεν φέρουν το
όνομά τους γιατί απλά προΐστανται στα σχεδιαστικά τμήματα των εταιρειών
κι έτσι η σχεδίαση χρεώνεται στην εταιρεία και όχι στο σχεδιαστή.
Εταιρείες που έχουν χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιούν ακόμα Έλληνες σχεδιαστές
είναι η RENAULT, CITROEN, SIMCA, MORRIS, AYSTIN, BMC, ALFA ROMEO, BMW,
AUDI, SUBARU, TOYOTA TEAM EUROPE, GENERAL MOTORS USA.
Μερικοί απ' αυτούς έχουν τώρα δικά τους σχεδιαστικά γραφεία που συνεργάζονται
με μεγάλες εταιρείες καθ' ολοκληρία ή σε τμήμα κάποιου έργου.
Αλέξανδρος Ισιγόνης
Σχεδιαστής
(της όλης ιδέας) του θρυλικού ΜΙΝΙ. Πιο πριν του MORRIS - AUSTIN MINOR.
Πιο μετά πολλών μοντέλων της Β.Μ.C. Ασχολήθηκε κυρίως στην ελληνική
αγορά και ιδιαίτερα στη δεκαετία του '80. Σχεδιάσεις του τα RENAULT
FARMA, NAMCO PONY και NAMCO SUPER, NEORIO E8000, DIM, AGRICOLA 25 GT 4X4
και άλλα.
Αντώνης Ζαπατίνας
Έχει
διατελέσει διευθυντής σχεδίασης σε B.M.W. και FIAT. Αρχισχεδιαστής σε
SUBARU και ALFA ROMEO. Σχεδιάσεις του τα ALFA ROMEO 145 - 147, FIAT
COUPE, BARCHETTA, BRAVO, MAREA.
Σωτήρης Κωβός
Πρώην αρχισχεδιαστής της ΤOYOTA MOTOR EUROPE. Σχεδιαστής των YARIS, LEXUS SC 430 ΚΑΙ 300-ECHO.
Αντώνης Βολάνης
Με
δικό του τώρα σχεδιαστικό γραφείο στη Γαλλία. Δική του ιδέα ο τύπος του
πολυμορφικού. Δικές του σχεδιάσεις τα RENAULT ESPACE, CITROEN PICASSO,
SIMCA MATRA BAGHEER, MURENA και RANCHO.
Βίκυ Βλαχάκη
Μια
όμορφη σε εμφάνιση και μυαλό Ελληνίδα στην Αμερική, που από το 2006
προέβλεψε την οικονομική κρίση και τη στροφή του Αμερικανού αγοραστή σε
κάτι μικρότερο και οικονομικότερο. Με βάση το OPEL GT (Ευρωπαία
θυγατρική της G.M.) σχεδίασε τα PONTIAC SOLSTICE και SATURN SKY.
Γιώργος Λιαμαδάς
Eργαζόμενος
στον οίκο PININFARINA της Ιταλίας σχεδίασε το ALETIS. Ένα αυτοκίνητο
που θα έφτιαχνε η ελληνική ΕΛΒΟ σε συνεργασία με γερμανική εταιρεία και
ήταν βασισμένο σε μηχανικά μερη VW. Το πρωτότυπο παρουσιάσθηκε στην
έκθεση της Φρακφούρτης αλλά τελικά δεν προχώρησε.
Γιώργος Μιχαήλ
Ασχολήθηκε
κυρίως στην ελληνική αγορά και ιδιαίτερα στην δεκαετία του '80.
Σχεδιάσεις του τα RENAULT FARMA, NAMCO PONY και NAMCO SUPER, NEORIO
E8000, DIM, AGRICOLA 25 GT 4X4 και άλλα.
Το παρόν μίζερο, υπάρχει μέλλον;
Εάν
αυτή τη στιγμή θελήσουμε να πούμε ότι εχουμε αυτοκινητοβιομηχανία θα
λέμε ψέματα. Το γιατί; Δεν ξέρω - δεν μπορώ να καταλάβω. Μετά τον
παγκόσμιο πόλεμο ξεκινήσαμε μαζί με όλους τους άλλους και όλοι τότε
είμασταν σε μια κατάσταση επιεικώς δραματική. Δραματική, γιατί δεν
υπήρχαν λεφτά, δεν υπήρχαν εργοστάσια, δεν υπήρχαν επιστήμονες, δεν
υπήρχαν τεχνίτες. Υπήρχε όμως το βασικό: Η ανάγκη της επιβίωσης. Κι εκεί
τα πήγαμε καλά.
Κατ' αρχάς φτιάξαμε τα
απαραίτητα αυτοκίνητα - εργαλεία. Τα αυτοκίνητα που χρειάζονταν στην
ύπαιθρο, για να κάνουν δουλειά, να μεταφέρουν τις σοδειές, τη γυναίκα
τους και τα παιδιά τους. Και για να φτιάξουμε αυτά τα αυτοκίνητα,
σκεφτήκαμε - δουλέψαμε - ανακαλύψαμε και προχωρήσαμε στην παραγωγή και
πουλήσαμε και αναβαθμίσαμε και ξαναπουλήσαμε, και ΤΟΤΕ;
Τότε
το κράτος (που είμαστε εμείς) αλλάξαμε τους νόμους και ό,τι είχαμε
καταφέρει μέχρι τότε το διαλύσαμε. Και επειδή τα εργαλεία είναι
απαραίτητα και δεν τα βρίσκαμε εδώ, τα αγοράσαμε (και αγοράζουμε) από
έξω.
Και είχαμε φτιάξει βιομηχανίες που
έφτιαχναν φορτηγάκια. Στην αρχή απλώς έκαναν τη δουλειά τους και τα
περισσότερα μέρη τους ηταν εισαγόμενα. Αργότερα φτιάξαμε περιφερειακές
βιοτεχνίες και φτιάχναμε τα περισσότερα μέρη τους εδώ. Και το κυριότερο
ήταν ότι αυτά τ' αυτοκίνητα ήταν τόσο καλά, που τεράστια ευρωπαϊκά
εργοστάσια τα υιοθετούσαν και αυτά έφεραν και τα σήματά τους. Ήταν τόσο
καλά που τα αγόραζαν οι ΞΕΝΟΙ. Και θα σας πω και κάτι ακόμα, και εμείς
κονομάγαμε και περνάγαμε καλύτερα. Και τότε, το κράτος (που είμαστε
εμείς), άλλαξε τους νόμους και ό,τι είχαμε καταφέρει μέχρι τότε, το
διαλύσαμε.
Και είχαμε φτιάξει βιομηχανίες και περιφερειακές
βιοτεχνίες, που δούλευαν χιλιάδες έλληνες (και φέραμε κι εργάτες απ΄
έξω, γιατί εμείς δεν φθάναμε) που έφτιαχναν λεωφορεία και πούλμαν και
φορτηγά και τρακτέρ και μηχανάκια και ποδήλατα και γεννήτριες και
καράβια και και και. Και τότε το κράτος (που είμαστε εμείς) άλλαξε
τους νόμους και τα περισσότερα απ όσα είχαμε καταφέρει μέχρι τότε, τα
διαλύσαμε.
Και τι έχει μείνει; Έχουν
μείνει ελάχιστοι που φτιάχνουν αμαξώματα. Στην ουσία μόνο ενας μεγάλος
κατασκευαστής υπάρχει, η ΕΛΒΟ. Έχουν μείνει όμως πάρα πολλοί, που
ορκίζονται πλέον ότι ΔΕΝ θα ξανατολμήσουν να κάνουν ή ξανακάνουν κάτι
στην Ελλάδα.
Και αυτό, γιατί το κράτος
(που είμαστε εμείς) θα ξαναλλάξει τους νόμους, για να καταστρέψει τις
όποιες προσπάθειες γίνουν και εάν δεν αλλάξει τους νόμους, θα
επικαιροποιήσει την από αρχαιοτάτων χρόνων δυνατότητα του λαού μας, να
σκοτώσει ο ένας τον άλλον.
Δια ταύτα.
Υπάρχει η ΕΛΒΟ, υπάρχουν ορισμένοι που απασχολούνται με αμαξώματα
πούλμαν. Υπάρχουν μερικοί ρομαντικοί, όπως η TROPICAL (η παλαιά ALFA)
που ψάχνει και ψάχνεται, να φτιάξει το «ειδικό» αυτοκίνητο, γιατί για
μαζική παραγωγή κάποιου οχήματος δεν είμαστε πια μέσα στο παιχνίδι.
Τελευταία
λοιπόν η εταιρεία πειραματίζεται σε όχημα με κυψέλες υδρογόνου.
Παλαιότερες σχεδιάσεις (πρωτότυπα) έχουν πουληθεί σε Κορέα και
Πορτογαλία (αυτό λέγεται εξαγωγή τεχνολογίας - τεχνογνωσίας). Εμείς ας
μην στενοχωριόμαστε, θα τις ξαναγοράσουμε από το εξωτερικό σαν
κορεάτικες ή πορτογαλικές κατασκευές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου