Αιδώς, Αργείοι ή λίγη τσίπα επιτέλους, κ. Καθηγητά
Ο
επί 50 σχεδόν χρόνια μπλεγμένος με την ελληνική εκπαίδευση Γεώργιος
Μπαμπινιώτης διαπιστώνει σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ της Κυριακής 5 Ιουλίου
2009 Τα εννιά κακά της Παιδείας μας.
Γράφει λοιπόν:
1) Έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αξιολογείται! Δεν γνωρίζουμε δηλαδή με υπεύθυνο, επιστημονικό, συστηματικό και επαναλαμβανόμενο τρόπο τις αδυναμίες και τις δυνάμεις τού συστήματος με το οποίο μορφώνουμε τα παιδιά μας.
Ρωτώ: Και γιατί δεν το εφαρμόζεις, κύριε καθηγητά, στα Αρσάκεια που διοικείς ισοβίως και λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια; Γιατί τα άλλα ιδιωτικά το εφαρμόζουν κι εσύ όχι;
Κι αφού δεν το εφαρμόζεις, γιατί παραπονιέσαι για τη δημόσια εκπαίδευση;
2) Έχουμε τους εκπαιδευτικούς μας ανεπαρκώς καταρτιζομένους στα Πανεπιστήμιά μας και σπανίως επιμορφούμενους στην Εκπαίδευση.
Ρωτώ: Γιατί δεν έκανες τίποτε ως Πρύτανης και ως καθηγητής της Φιλοσοφικής Αθηνών για την
πληρέστερη κατάρτιση και επιμόρφωση των φιλολόγων που παρήγε και παράγει η σχολή σας;
3) Έχουμε μια Τεχνική- Επαγγελματική Εκπαίδευση εκπαιδευτικά και κοινωνικά απαξιωμένη. Φαίνεται σαν να τη θεωρούμε κατάλληλη μόνο για παιδιά ενός κατώτερου Θεού!
Ρωτώ: Έχεις μπει ποτέ σε Τεχνικό Λύκειο, σε ΕΠΑΛ, σε ΕΠΑΣ, σε ΤΕΕ, κύριε Καθηγητά; Ξέρω πως όχι, γιατί θα είχες αυτοκτονήσει από ντροπή.
4) Έχουμε «πετύχει» μια γενικότερη κοινωνική απαξίωση τού δασκάλου. Η ελληνική κοινωνία δεν εμπιστεύεται τον δάσκαλο, όπως άλλωστε δεν εμπιστεύεται τον δικαστή, τον παπά, τον γιατρό, τον δημόσιο υπάλληλο κ.ά.
Ρωτώ: Εσύ, ως ισόβιος πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής, με τι κριτήρια διορίζεις διδάσκοντες στα Αρσάκεια; Δεν είναι εκτός των τυπικών και πολιτικά και προσωπικά και ιδεολογικά τα προσόντα των διοριζόμενων στα Αρσάκεια;
Εσύ δεν ξέρεις για τα ιδιαίτερα μαθήματα που κάνουν σε ολόκληρα τμήματα οι ιδιαιτερατζήδες διδάσκοντες των μεγάλων ιδιωτικών, οι οποίοι μάλιστα οργανώνονται και σε ομάδες, για να ανταλλάσσουν μεταξύ τους τους μαθητές; Εσύ δεν ξέρεις τα φροντιστήρια που έχουν απέξω ορισμένοι καθηγητές των ιδιωτικών και σέρνουν τους μαθητές με το ζόρι σε αυτά;
5) Έχουμε το φροντιστήριο να παίζει τον ρόλο τού Λυκείου και, στην πράξη, να υποκαθιστά το Σχολείο σε βαρύτητα, αξιοπιστία και φοίτηση. Από τη στιγμή που μια καίρια αυτοτελή μορφωτική βαθμίδα που ήταν το Λύκειο τη μετατρέψαμε σε προπαρασκευαστικό για τα Πανεπιστήμια σχολείο (χωρίς όμως να μετράει η φοίτηση και η επίδοση των μαθητών σε αυτό!..), στρέψαμε τους μαθητές σε ένα άλλο προπαρασκευαστικό «σχολείο», το φροντιστήριο.
Ρωτώ: Γιατί εσύ δεν το απέτρεψες στα Αρσάκεια; Γιατί αντίθετα η αποστήθιση είναι κανόνας σκληρός σε γυμνάσια και λύκεια της Φιλεκπαιδευτικής, κανόνας που τσακίζει τα παιδιά ήδη από το γυμνάσιο;
6) Έχουμε ένα ξεπερασμένο εκπαιδευτικό σύστημα σχολείου, το οποίο απωθεί τους μαθητές (σχετική έρευνα έχει δείξει ότι οι μαθητές μας αισθάνονται αδιαφορία, καταπίεση, πλήξη έως απογοήτευση από το σχολείο!). Δεν αγαπούν οι μαθητές μας το σχολείο ούτε θέλουν να βρίσκονται σε αυτό, γιατί πιστεύουν ότι όπως λειτουργεί δεν τους προσφέρει τίποτε ενδιαφέρον και σημαντικό για τη ζωή τους.
Ρωτώ: Επέστησες την προσοχή των διευθυντών και των διδασκόντων στα σχολεία που διοικείς στην παιδαγωγική σχέση που πρέπει να δένει το μαθητή με το δάσκαλό του;
7) Έχουμε μεγάλες εκπαιδευτικές ανισότητες στη σχολική μας εκπαίδευση. Σχολεία χωρίς ή με εναλλασσόμενους δασκάλους, με εξαιρετικά ανόμοιες και αβοήθητες μαθητικές ομάδες, σχολεία διοικητικώς ανοργάνωτα και εκπαιδευτικώς ανυποστήρικτα. Σχολεία στο έλεος τού Θεού που λειτουργούν με τον πατριωτισμό κάποιων δασκάλων.
Ρωτώ: Για τα κριτήρια τοποθέτησης των διδασκόντων στα άλλα σχολεία πλην Αρσακείων ενδιαφέρθηκες ποτέ; Να πιέσεις ώστε να τσακιστεί ο κομματισμός και ο «ημετερισμός»; Αφού δεν ενδιαφέρθηκες, γιατί σήμερα το τονίζεις;
8) Έχουμε μια Πολιτεία που διαχρονικά στην Παιδεία και στον πολιτισμό δεν δίνει καμιά προτεραιότητα, όπως φαίνεται και από τα οικονομικά μεγέθη που διαθέτει στον Προϋπολογισμό. Παιδεία και πολιτισμός όχι μόνο έχουν διαχωριστεί στη συνείδησή μας, αλλά έχουν υποβαθμισθεί θεσμικά, οικονομικά και κοινωνικά, με αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευθεί με τον καιρό όγκοι προβλημάτων, τα οποία έχουν τελικά καταστεί και δυσεπίλυτα.
Ρωτώ: Πολύ γλαφυρά τα περιγράφεις, γιατί τα ξέρεις, μια και είσαι συνυπεύθυνος με την ιδιότητα του Πρυτάνεως, του Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του μυστικοσύμβουλου Υπουργών Παιδείας και Γενικών Γραμματέων. Γιατί δεν πιστεύω να νομίζει κανείς πως η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων σε γυμνάσιο και λύκειο πριν λίγα χρόνια μελετήθηκε από καμιά επιτροπή. Δεν πιστεύω να νομίζει κανείς πως η σκιώδης υπουργός Παιδείας, η συνάδελφός σου και σύζυγος του τέως Γενικού Γραμματέα, η οποία βόλεψε άριστα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου όσους από την παρεούλα της απέρριπτε η Φιλοσοφική Αθηνών, δεν σε είχε ρωτήσει;
9) Έχουμε μια Παιδεία που, σε πολιτικό-κομματικό επίπεδο, είναι «πεδίο συγκρούσεων» αντί να αποτελεί «πεδίο συγκλίσεων». Σε όλες τις προηγμένες χώρες, αν υπάρχει ένα πεδίο που προχωρεί με σύγκλιση απόψεων, με συμπληρωματικότητα και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, είναι η Παιδεία. Στη χώρα μας αποτελεί αντιθέτως πεδίο τεχνητού και αδικαιολόγητου κομματικού ανταγωνισμού, με ανυπολόγιστο κόστος για την ανάπτυξη τού τόπου σε όλα τα επίπεδα (κοινωνικό, οικονομικό, εθνικό).
Ρωτώ: Δεν υποστήριξες και δεν υποστηρίχτηκες ως υποψήφιος για εκλογή και επανεκλογή Πρύτανης από τις κομματικές παρατάξεις; Δεν επέλεξες εσύ στον Τομέα σου, το μόνο Τομέα στη Φιλοσοφική που έπαιρνε μεταπτυχιακούς φοιτητές με συνέντευξη (Γεια σου, Μήτσο. Πώς είσαι;), ενώ οι άλλοι είχαν εξετάσεις πολύ σκληρές και διαδικασίες αδιάβλητες; Γιατί τώρα τις κατηγορείς; Δε φοβάσαι μήπως σε χαρακτηρίσουν αχάριστο;
Λίγη τσίπα επιτέλους, κ. Μπαμπινιώτη, γιατί εκτός από τους τηλε-Έλληνες υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι με μνήμη, κρίση και νεύρα σε αυτήν τη χώρα.
Γράφει λοιπόν:
1) Έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αξιολογείται! Δεν γνωρίζουμε δηλαδή με υπεύθυνο, επιστημονικό, συστηματικό και επαναλαμβανόμενο τρόπο τις αδυναμίες και τις δυνάμεις τού συστήματος με το οποίο μορφώνουμε τα παιδιά μας.
Ρωτώ: Και γιατί δεν το εφαρμόζεις, κύριε καθηγητά, στα Αρσάκεια που διοικείς ισοβίως και λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια; Γιατί τα άλλα ιδιωτικά το εφαρμόζουν κι εσύ όχι;
Κι αφού δεν το εφαρμόζεις, γιατί παραπονιέσαι για τη δημόσια εκπαίδευση;
2) Έχουμε τους εκπαιδευτικούς μας ανεπαρκώς καταρτιζομένους στα Πανεπιστήμιά μας και σπανίως επιμορφούμενους στην Εκπαίδευση.
Ρωτώ: Γιατί δεν έκανες τίποτε ως Πρύτανης και ως καθηγητής της Φιλοσοφικής Αθηνών για την
πληρέστερη κατάρτιση και επιμόρφωση των φιλολόγων που παρήγε και παράγει η σχολή σας;
3) Έχουμε μια Τεχνική- Επαγγελματική Εκπαίδευση εκπαιδευτικά και κοινωνικά απαξιωμένη. Φαίνεται σαν να τη θεωρούμε κατάλληλη μόνο για παιδιά ενός κατώτερου Θεού!
Ρωτώ: Έχεις μπει ποτέ σε Τεχνικό Λύκειο, σε ΕΠΑΛ, σε ΕΠΑΣ, σε ΤΕΕ, κύριε Καθηγητά; Ξέρω πως όχι, γιατί θα είχες αυτοκτονήσει από ντροπή.
4) Έχουμε «πετύχει» μια γενικότερη κοινωνική απαξίωση τού δασκάλου. Η ελληνική κοινωνία δεν εμπιστεύεται τον δάσκαλο, όπως άλλωστε δεν εμπιστεύεται τον δικαστή, τον παπά, τον γιατρό, τον δημόσιο υπάλληλο κ.ά.
Ρωτώ: Εσύ, ως ισόβιος πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής, με τι κριτήρια διορίζεις διδάσκοντες στα Αρσάκεια; Δεν είναι εκτός των τυπικών και πολιτικά και προσωπικά και ιδεολογικά τα προσόντα των διοριζόμενων στα Αρσάκεια;
Εσύ δεν ξέρεις για τα ιδιαίτερα μαθήματα που κάνουν σε ολόκληρα τμήματα οι ιδιαιτερατζήδες διδάσκοντες των μεγάλων ιδιωτικών, οι οποίοι μάλιστα οργανώνονται και σε ομάδες, για να ανταλλάσσουν μεταξύ τους τους μαθητές; Εσύ δεν ξέρεις τα φροντιστήρια που έχουν απέξω ορισμένοι καθηγητές των ιδιωτικών και σέρνουν τους μαθητές με το ζόρι σε αυτά;
5) Έχουμε το φροντιστήριο να παίζει τον ρόλο τού Λυκείου και, στην πράξη, να υποκαθιστά το Σχολείο σε βαρύτητα, αξιοπιστία και φοίτηση. Από τη στιγμή που μια καίρια αυτοτελή μορφωτική βαθμίδα που ήταν το Λύκειο τη μετατρέψαμε σε προπαρασκευαστικό για τα Πανεπιστήμια σχολείο (χωρίς όμως να μετράει η φοίτηση και η επίδοση των μαθητών σε αυτό!..), στρέψαμε τους μαθητές σε ένα άλλο προπαρασκευαστικό «σχολείο», το φροντιστήριο.
Ρωτώ: Γιατί εσύ δεν το απέτρεψες στα Αρσάκεια; Γιατί αντίθετα η αποστήθιση είναι κανόνας σκληρός σε γυμνάσια και λύκεια της Φιλεκπαιδευτικής, κανόνας που τσακίζει τα παιδιά ήδη από το γυμνάσιο;
6) Έχουμε ένα ξεπερασμένο εκπαιδευτικό σύστημα σχολείου, το οποίο απωθεί τους μαθητές (σχετική έρευνα έχει δείξει ότι οι μαθητές μας αισθάνονται αδιαφορία, καταπίεση, πλήξη έως απογοήτευση από το σχολείο!). Δεν αγαπούν οι μαθητές μας το σχολείο ούτε θέλουν να βρίσκονται σε αυτό, γιατί πιστεύουν ότι όπως λειτουργεί δεν τους προσφέρει τίποτε ενδιαφέρον και σημαντικό για τη ζωή τους.
Ρωτώ: Επέστησες την προσοχή των διευθυντών και των διδασκόντων στα σχολεία που διοικείς στην παιδαγωγική σχέση που πρέπει να δένει το μαθητή με το δάσκαλό του;
7) Έχουμε μεγάλες εκπαιδευτικές ανισότητες στη σχολική μας εκπαίδευση. Σχολεία χωρίς ή με εναλλασσόμενους δασκάλους, με εξαιρετικά ανόμοιες και αβοήθητες μαθητικές ομάδες, σχολεία διοικητικώς ανοργάνωτα και εκπαιδευτικώς ανυποστήρικτα. Σχολεία στο έλεος τού Θεού που λειτουργούν με τον πατριωτισμό κάποιων δασκάλων.
Ρωτώ: Για τα κριτήρια τοποθέτησης των διδασκόντων στα άλλα σχολεία πλην Αρσακείων ενδιαφέρθηκες ποτέ; Να πιέσεις ώστε να τσακιστεί ο κομματισμός και ο «ημετερισμός»; Αφού δεν ενδιαφέρθηκες, γιατί σήμερα το τονίζεις;
8) Έχουμε μια Πολιτεία που διαχρονικά στην Παιδεία και στον πολιτισμό δεν δίνει καμιά προτεραιότητα, όπως φαίνεται και από τα οικονομικά μεγέθη που διαθέτει στον Προϋπολογισμό. Παιδεία και πολιτισμός όχι μόνο έχουν διαχωριστεί στη συνείδησή μας, αλλά έχουν υποβαθμισθεί θεσμικά, οικονομικά και κοινωνικά, με αποτέλεσμα να έχουν συσσωρευθεί με τον καιρό όγκοι προβλημάτων, τα οποία έχουν τελικά καταστεί και δυσεπίλυτα.
Ρωτώ: Πολύ γλαφυρά τα περιγράφεις, γιατί τα ξέρεις, μια και είσαι συνυπεύθυνος με την ιδιότητα του Πρυτάνεως, του Προέδρου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του μυστικοσύμβουλου Υπουργών Παιδείας και Γενικών Γραμματέων. Γιατί δεν πιστεύω να νομίζει κανείς πως η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων σε γυμνάσιο και λύκειο πριν λίγα χρόνια μελετήθηκε από καμιά επιτροπή. Δεν πιστεύω να νομίζει κανείς πως η σκιώδης υπουργός Παιδείας, η συνάδελφός σου και σύζυγος του τέως Γενικού Γραμματέα, η οποία βόλεψε άριστα στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου όσους από την παρεούλα της απέρριπτε η Φιλοσοφική Αθηνών, δεν σε είχε ρωτήσει;
9) Έχουμε μια Παιδεία που, σε πολιτικό-κομματικό επίπεδο, είναι «πεδίο συγκρούσεων» αντί να αποτελεί «πεδίο συγκλίσεων». Σε όλες τις προηγμένες χώρες, αν υπάρχει ένα πεδίο που προχωρεί με σύγκλιση απόψεων, με συμπληρωματικότητα και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, είναι η Παιδεία. Στη χώρα μας αποτελεί αντιθέτως πεδίο τεχνητού και αδικαιολόγητου κομματικού ανταγωνισμού, με ανυπολόγιστο κόστος για την ανάπτυξη τού τόπου σε όλα τα επίπεδα (κοινωνικό, οικονομικό, εθνικό).
Ρωτώ: Δεν υποστήριξες και δεν υποστηρίχτηκες ως υποψήφιος για εκλογή και επανεκλογή Πρύτανης από τις κομματικές παρατάξεις; Δεν επέλεξες εσύ στον Τομέα σου, το μόνο Τομέα στη Φιλοσοφική που έπαιρνε μεταπτυχιακούς φοιτητές με συνέντευξη (Γεια σου, Μήτσο. Πώς είσαι;), ενώ οι άλλοι είχαν εξετάσεις πολύ σκληρές και διαδικασίες αδιάβλητες; Γιατί τώρα τις κατηγορείς; Δε φοβάσαι μήπως σε χαρακτηρίσουν αχάριστο;
Λίγη τσίπα επιτέλους, κ. Μπαμπινιώτη, γιατί εκτός από τους τηλε-Έλληνες υπάρχουν ακόμη και άνθρωποι με μνήμη, κρίση και νεύρα σε αυτήν τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου