8 Μάρτη - Δεν γιορτάζουμε - Διεκδικούμε

Διεθνής Μέρα της Γυναίκας η 8η του Μάρτη, όμως δεν είναι πλατιά γνωστή η ιστορία της καθιέρωσης αυτής της επετείου. Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της βαθιά στην ιστορία του εργατικού κινήματος. Η Β` διεθνής Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, μετά από πρόταση της επιφανούς προσωπικότητας του διεθνούς εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν, τη μέρα της 8ης Μάρτη σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκαςκάτω από δυο βασικά συνθήματα: την πάλη για τα δικαιώματά της και την πάλη για την ειρήνη. Γιατί όμως, η επιλογή της συγκεκριμένης μέρας;Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατεβαίνουν σε απεργία και διαδηλώσεις. Ζητούν ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς και μείωση των ωρών εργασίας. Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εκείνη την εποχή δούλευαν στα εργοστάσια περίπου 16 ώρες τη μέρα ενώ οι μισθοί τους ήταν σημαντικά μικρότεροι από τους
μισθούς των ανδρών. Ετσι στα αιτήματα των εργατριών της Νέας Υόρκης περιλαμβανόταν και η μείωση των ωρών εργασίας στις 10, αλλά και η εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών.Ομως εκτός των άλλων διακρίσεων, οι εργάτριες είχαν να αντιμετωπίσουν και τη διάκριση που γινόταν ανάμεσα στους εργαζόμενους αγγλοσαξονικής καταγωγής και στους υπόλοιπους υπέρ των πρώτων.Η απεργία της 8ης του Μάρτη 1857 ήταν από τις σημαντικότερες στιγμές του εργατικού κινήματος διεθνώς, αφού έβαζε στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών.Αισθανόμενοι την απειλή μιας γενικευμένης εργατικής εξέγερσης, οι εργοστασιάρχες απαντούν με ομαδικές απολύσεις και εξαπολύουν τους «μπράβους», για να τρομοκρατήσουν τις εργάτριες που πρωτοστατούσαν στην απεργία. Παρά την τρομοκρατία, οι διαδηλώσεις εκείνης της μέρας χαρακτηρίστηκαν από το μέγεθος και τη μαχητικότητά τους. Στους εργοδότες και στην κυβέρνηση δεν έμενε άλλος δρόμος από το να χρησιμοποιήσουν την αστυνομία. Οι αστυνομικές δυνάμεις ρίχνονται με μανία πάνω στις εργάτριες, οι διαδηλώσεις βάφτηκαν στο αίμα.             

δεν γιορτάζουμε διεκδικούμε!

θέλουμε δουλειές και όχι απολύσεις γυναίκες δε θα γίνουμε τα θύματα της κρίσης!

κρίση: άλλοθι για την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας

η απελευθέρωση δεν έρχεται με νόμους γυναίκες όλες βγαίνουμε στους δρόμους!

μας παίρνουν κατακτήσεις ενός αιώνα γυναίκες ξαναπιάνουμε το νήμα του αγώνα!

μισή δουλειά σύνταξη μισή αυτό δεν είναι εξίσωση είναι υποταγή!

ένας αιώνας αγώνες κατακτήσεις στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις!

δε θέλουμε ισότητα σε φτώχεια ανεργία γυναίκες παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία!

στο δρόμο στο σπίτι στη δουλειά ίδια η καταπίεση ίδια η σκλαβιά!

οι γυναίκες πίσω δε γυρνούν!

Ας θυμηθούμε τι είπαν:

«Όχι εξανδρισμός, μα εξανθρωπισμός της γυναίκας, είναι το ιδανικό τέρμα του αγώνα της όπως παραμένει και το ιδανικό τέρμα για τον άνδρα».

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ

«Πιστεύω οτι ο αγώνας των γυναικών, παρ’ όλη την ιδιομορφία του, συνδέεται αδιάσπαστα με τον αγώνα που πρέπει να κάνει από κοινού με τους άνδρες».

ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΩΒΟΥΑΡ

«Πολλά πράγματα θα μπορούσαμε να περιμένουμε από τις γυναίκες αν τις μορφώναμε όπως πρέπει».

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

«Εμείς οι γυναίκες θέλουμε να γίνουμε ανεξάρτητες και υπεύθυνες, θέλουμε να μας δώσουν την απαιτούμενη μόρφωση, για να καταλάβουμε τον κόσμο και τη ζωή. Να μας απαλλάξουν από το φορτίο των παλιών προλήψεων που μας περιορίζει».

ΑΘΗΝΑ ΓΙΑΝΝΙΟΥ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΡΓΑΤΗΣ» 1910

« Το προλεταριάτο δεν μπορεί να αποκτήσει πλήρη ελευθερία, αν δεν κατακτήσει πλήρη ελευθερία για τις γυναίκες»

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

Στην αντίπερα όχθη το ιερατείο!

«Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσι υποτάσσεσθαι, ως τω Κυρίω οτι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας και αυτός εστί σωτήρ του σώματος αλλ’ ώσπερ η η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσι εν παντί».

ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΣΙΟΥΣ

«Γυναικί δε διδάσκειν, ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλά είναι εν ησυχία».

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ . Για όσους είδαν χθες στο MEGA την ταινία "AGORA"- αφιέρωμα στην Υπατία...................