Λεπτές κόκκινες γραμμές

Δύο αυτοκτονίες την ημέρα λόγω κρίσης 
  .(1727!  στη περίοδο 2009-2011)
Δύο άστεγοι νεκροί απο το κρύο. 

Είκοσι χιλιάδες άστεγοι μόνο στην Αθήνα.

Διπλασιασμός στα συσσίτια σε όλη τη χώρα.  

Σχεδόν τρία εκατομμύρια  Έλληνες κάτω από τα όρια της φτώχειας. 

Ένα εκατομμύριο άνεργοι, ένας στους δύο νέους άνεργος. 
450.000 χιλιάδες οικογένειες χωρίς ούτε ένα εργαζόμενο.
ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ.
 
Είναι η Ελλάδα που αιμορραγεί.

Υποαπασχόληση, μειωμένοι μισθοί, εκ περιτροπής εργασία, κατάρρευση του συστήματος υγείας,  σχολεία χωρίς βιβλία, πανεπιστήμια χωρίς πόρους.
Αυτά δεν είναι κόκκινη γραμμή. Είναι αναδιάρθρωση της Ελληνικής οικονομίας!!.

 Κράτος που καταστέλλει κάθε διαμαρτυρία, εργολάβοι που λυμαίνονται τα ταμεία.

Υπουργοί που προσλαμβάνουν εκατοντάδες υψηλόμισθους συμβούλους.

 Εκδότες που λαμβάνουν δάνεια που δεν δικαιούνται και όταν δεν τα λαμβάνουν, έχουν τη δύναμη να
αλλάζουν πρωθυπουργούς.

 Κράτος παράγκα.  Κράτος εργολάβων. Κράτος δοσίλογων.  Κράτος υπό λεηλασία.

 Πρωθυπουργοί που δεν έχουν εκλεγεί, υπουργοί που υμνούν το φασισμό, κυβέρνηση που κρύβεται από το λαό. Εκλογές που αναβάλλονται συνεχώς, γιατί είναι “επικίνδυνο για τη χώρα”!. Νόμοι που επιβάλλουν αυτά που δεν θέλει η κοινωνία!

 Αυτό δεν είναι χούντα.  Είναι δημοκρατία. Τόση δημοκρατία που μας θυμίζει  έντονα χούντα.

Λεπτές κόκκινες γραμμές. Τόσο λεπτές που δύσκολα κανείς τις ξεχωρίζει.

Κράτος που καθημερινά σκοτώνει. 
Τουλάχιστον δύο την ημέρα.
Τουλάχιστον τα όνειρα όλων των Ελλήνων.