Συνηθίσαμε η αναμονή της νέας χρονιάς να είναι γλυκιά. Ελπίδες, υποσχέσεις, στόχοι, μια αίσθηση ότι η αυτοπεποίθηση μας επανέρχεται. Επανερχόταν, ύστερα από μια χρονιά που συνήθως μας διέψευδε.
Μας υποχρέωνε επίσης, σε έναν απολογισμό. Ξανά βλέπαμε τη χρονιά που πέρασε και αυτό μας έδινε μαθήματα για τη νέα χρονιά. Ίσως αυτό που βλέπουμε σαν απολογισμό να μας τρομάζει ακόμα πιο πολύ. Αυτό το σταδιακό βύθισμα μέσα από ψέμματα και τρομοκρατία......
Αυτή τη χρονιά η αναμονή ήταν διαφορετική. Σαν το "πέρασμα στο χώρο του ανεξερεύνητου". Φοβισμένοι Έλληνες, αθεόφοβοι πολιτικοί ταγοί. Την εισαγωγή την ζήσαμε, το κυρίως έργο μας έχει παγώσει. Δεκαετίες πίσω, μνήμες ξυπνάνε από περασμένες δεκαετίες. Δεκαετίες φτώχειας, μετανάστευσης, χαμένης αξιοπρέπειας, απολυταρχισμού.
Η ανάπτυξη υπάρχει εκεί που δίνεται χώρος στην δημοκρατία, την ελευθερία στη σκέψη, τη
δημιουργικότητα. Όταν επανήλθε η δημοκρατία και φύσηξε αέρας ελευθερίας, πήρε φωτιά η παραγωγική μηχανή της χώρας.
Τα χρόνια πέρασαν. Η Δημοκρατία αυτοπεριορίστηκε, η ελευθερία, κλείστηκε πίσω από κάμερες και εντολές εκδοτών και μεγαλοεργολάβων. Η χώρα καταρρέει.
Δεκαετίες πριν ο συνδικαλισμός ήταν λόγος φυλάκισης και εξορίας, η διεκδίκηση δικαιωμάτων, ικανή να σε στείλει μετανάστη στα ορυχεία της Γερμανίας και του Βελγίου. Δεν αντεχόταν η ανεργία κι το πιστοποιητικό φρονημάτων.
Δεκαετίες πριν η φτώχεια αποτυπωνόταν στις ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου, με την φτωχολογιά να γεμίζει της αίθουσες και χαίρεται για τις ρεβάνς που έπαιρνε στην μεγάλη οθόνη.
Στη ζωή, τα όνειρα έμεναν όνειρα. Και οι ελπίδες επενδύθηκαν στη μόρφωση της νέας γενιάς.
Ο φόβος, ότι οι εικόνες από το παρελθόν θα επανέλθουν, γίνεται κάθε μέρα μεγαλύτερος. Γίνεται σιγουριά. Όχι μόνο για την πορεία Τιτανικού της οικονομίας, αλλά και τον απολυταρχισμό που διαπερνά την κρατική μηχανή.
Μέρες του 36 θυμίζει το καθεστώς. Με τον διοπτροφόρο "τεχνοκράτη" να θυμίζει εμφανισιακά τον διοπτροφόρο εκείνου του καθεστώτος. Πλαισιώθηκε - όπως γίνεται πάντα στα καθεστώτα - και με ανθρώπους με δάφνες, από την αντίσταση σε προηγούμενα καθεστώτα!
Ελπίδες σε μια όλο και πιο έντονη αντίσταση του λαού, υπάρχουν. Το καθεστώς δεν πέρασε αλώβητο. Η Κερατέα, το Σύνταγμα, τα κυνηγητά των πολιτικών του μνημονίου, οι πλατείες, η παρέλαση της 28ης, οι απεργίες στα εργοστάσια - είχαμε δεκαετίες να δούμε κάτι αντίστοιχο -, οι επιτροπές αλληλεγγύης και αντίστασης. Είναι οι παρακαταθήκες για τη νέα χρονιά.
Για να πάμε ένα χρόνο μπροστά και όχι 50 χρόνια πίσω.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου