Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην ετήσια έκθεση για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση του Ινστιτούτου εργασίας της ΓΣΕΕ.
Ανεργία, ζήτηση και ανάπτυξη σημειώνουν τα χειρότερα ιστορικά στατιστικά των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερα περιθώρια βελτίωσης τα επόμενα χρόνια.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ η εγχώρια ζήτηση έχει υποχωρήσει πλέον στα επίπεδα του 2003, το ΑΕΠ ανά κάτοικο καθώς και η παραγωγικότητα εργασίας είναι στα επίπεδα του 2000, ενώ και η αγοραστική δύναμη μέσου μισθού επέστρεψε στα επίπεδα της διετίας 2001 - 2002.
Παράλληλα η έκθεση του ΙΝΕ προβλέπει ότι η ανεργία θα αναρριχηθεί σε ποσοστό 17% - 18%, αλλά στην πραγματικότητα θα ανέλθει στα επίπεδα του 22% - 23%, δηλαδή στα επίπεδα των πρώτων ετών της δεκαετίας του 1960.
Μάλιστα, υπογραμμίζεται ότι το 1961 η ανεργία ήταν 864.000 άτομα, δηλαδή το 26,4% του εργατικού δυναμικού, το οποίο ήταν τότε 3.640.000 άτομα. Από το 2009 έως και το 2011 ο αριθμός των ανέργων αυξήθηκε κατά 61,5%, ενώ από το 2008 το ποσοστό αυξήθηκε κατά 95%.
Μάλιστα στην έκθεση του ΙΝΕ αναφέρεται η εκτίμηση του Πόλ Κρούγκμαν σύμφωνα με την οποία «Η μείωση των μισθών και των εισοδημάτων με την υπέρμετρη φορολογική επιβάρυνση (άμεση και έμμεση φορολογία) των μισθωτών και συνταξιούχων στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες κρίσης χρέους, επιφέρει μείωση της ζήτησης, με αποτέλεσμα, να δημιουργούνται συνθήκες περαιτέρω επιδείνωσης και ύφεσης της ελληνικής οικονομίας με την αναπαραγωγή του φαύλου κύκλου λιτότητας, ανεργίας, ύφεσης.
Η παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι η προσδοκία της τρόϊκα και των φορέων άσκησης της οικονομικής πολιτικής στην Ελλάδα για επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στις αγορές το 2012 δεν επιβεβαιώθηκε. Όμως, παρά την αποτυχία του Μνημονίου για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στις αγορές το 2012, εκτιμούν ότι με το μεσοπρόθεσμο δημοσιονομικό πλαίσιο στρατηγικής 2012-2015, η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει στις αγορές το 2014.
Πως όμως θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος με την παράταση της ύφεσης, την αύξηση της ανεργίας, την μείωση της κατανάλωσης και την αβεβαιότητα μείωσης του δημόσιου ελλείμματος (17 δις. ευρώ το 2011, 15 δις. ευρώ το 2012, 11,5 δις. ευρώ το 2013) και το δημόσιο χρέος να μην υποχωρεί κάτω από το 150% του ΑΕΠ το 2012 και να διαμορφώνεται το 2020 στο επίπεδο των 409 δις. ευρώ (200% του ΑΕΠ), (ΟΟΣΑ 2011, ΙΝΕ 2011). Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και να συμπεριληφθούν στα έσοδα του
μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου λιτότητας 2012 – 2015 οι εισπράξεις από τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις, το δημόσιο χρέος της χώρας μας αντί να μειωθεί θα αυξάνεται μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2020.
Όμως, μέχρι τότε ο συνεχής δανεισμός της χώρας συνοδευόμενος από την εφαρμογή αυστηρών μέτρων λιτότητας θα μετατρέψει την ελληνική οικονομία από πραγματική σε εικονική».
Τέλος τονίζεται ότι σύμφωνα με την εκτίμηση του στελέχους του ΔΝΤ O. Blanchard, σύμφωνα με την οποία «το πρόγραμμα προσαρμογής στην Ελλάδα θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως δεκαετές. Στην διάρκεια των δέκα αυτών ετών θα αποτελούσε έκπληξη εάν το πρόγραμμα αυτό γνωρίζαμε ότι θα απέδιδε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου