Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Ας την πούμε Αργυρούλα, ...

 Ας την πούμε Αργυρούλα, κόρη μιας παλιάς αγαπημένης φίλης,  είναι 24 χρόνων
 Ζει με τους γονείς της. Άνεργη κοινωνιολόγος, με  μεταπτυχιακό. Στο σπίτι της δουλεύει μόνο η μητέρα της, ο πατέρας έχασε τη δουλειά του πριν από περίπου ένα χρόνο.
Ποιος θα τον προσλάβει στα 56;
Αυτόν ας τον πούμε Άρη. είναι λίγο μεγαλύτερος από την Αργυρούλα. Ζει κι αυτός με τους γονείς του, είναι κι αυτός άνεργος. Τα οικονομικά της οικογένειάς του είναι λίγο καλύτερα, αλλά υπάρχει ένας αδελφός που σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη.
Καλά παιδιά ο Άρης και η Αργυρούλα, ένα υπέροχο νέο ζευγάρι, που αγαπιέται πολύ.
Πριν από δύο μήνες η κοπέλα «έριξε» το μωρό τους. Ήταν και οι δυο ερείπια για μέρες.
Το ήθελαν αυτό το παιδί, ήθελαν να ζήσουν μαζί, να κάνουν οικογένεια…
Ποιος θα μιλήσει για τη βία που ασκήθηκε πάνω στην Αργυρούλα και τον Άρη;
Ποιος θα μετρήσει αυτή τη βία; Ποιος θα προσμετρήσει στους νεκρούς από τις ανισότητες και την αδικία αυτό το αγέννητο μωρό; «Μου ‘ρχεται να πάρω πέτρες και να
τις πετάω πάνω τους», έλεγε τις προάλλες ο Άρης με το στόμα στεγνό και τα μάτια κόκκινα και ο Άρης είναι ένα ήσυχο παιδί, δεν ξέρω αν είχε πάει ποτέ σε διαδήλωση.

απο  Η ΒΙΑ, Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΙΣΤΟΡΙΕΣ 

Δεν υπάρχουν σχόλια: