Γενική Απεργία στην Ελλάδα, έχει να γίνει από την εποχή της κατοχής.Μπορεί να είναι και σημαδιακό, αλλά τις επόμενες ημέρες ο ένας μετά τον άλλον όλοι οι κλάδοι προχωράνε σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Γιατροί, ταξιτζήδες, δημόσιοι, ιδιωτικοί, καταστηματάρχες, συγκοινωνίες, ό ένας μετά τον άλλον εκφράζουν το θυμό τους με απεργίες. Κοντά τους και οι φοιτητές.
Το σύνολο των σχολών είναι σε κατάληψη. Εξαγριωμένοι και οι γονείς. Η κ.Διαμαντοπούλου μας γύρισε στο 1946. Τότε έχουμε την τελευταία χρονιά που δεν υπήρχαν βιβλία, όταν άνοιξαν τα σχολεία. Εξαγριωμένοι πολίτες από την κατάρρευση του συστήματος υγείας.
Οι πιο εξαγριωμένοι όμως είναι αυτοί που δεν μπορούν να απεργήσουν. Πως να απεργήσεις όταν είσαι άνεργος. Πώς να εκφράσεις στην αγωνία σου όταν η απόλυση βαφτίζεται ¨εφεδρεία". Εξαγριωμένοι συνταξιούχοι που κάθε μήνα βλέπουν κάθε μήνα τη σύνταξη να μειώνεται. Κάθε βδομάδα η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της βαφτίζουν ένα διαφορετικό κλάδο κλέφτες, λαμόγια, απατεώνες. Στοχοποιούν σιγά σιγά όλους τους εργαζόμενους. Όλοι οι κλάδοι εργαζομένων και επαγγελματιών δέχονται την χυδαιολογία των γκαιμπελίσκων νενέκων των τραπεζιτών.
Η κυβέρνηση στηρίζεται στους 55.000 αστυνομικούς και στα στρατικοποιημένα τμήματα της. Στηρίζεται σε μηχανισμούς που παραπέμπει σε λογικές Πινοσέτ. Απέναντι της πλέον δεν έχει πολίτες που διαφωνούν. Έχει εξαγριωμένους έλληνες που πλέον δεν ζητάνε απλά να φύγει η κυβέρνηση. Ζητάνε να πληρώσουν για τα εγκλήματα κατά του Ελληνικού λαού άνθρωποι σαν τον Λοβέρδο, την Διαμαντοπούλου, τον Πάγκαλο, τον Παπακωνσταντίνου, τον Ραγκούση, τον Βενιζέλο …. Και κυρίως τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου