Τα δημοσιονομικά μεγέθη είναι σχετικά: Το δημοσιονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα δεν την εμποδίζει να είναι μια ζάπλουτη χώρα σε σύγκριση με τα αφρικανικά δεδομένα - Και όμως πολλοί Αφρικανοί τη συμπονούν...
Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που ο πάσα ένας ήξερε πολλά για την ελληνική αρχαιότητα και ελάχιστα για τη σύγχρονη Ελλάδα. Η δημοσιονομική κρίση της Αθήνας έφερε στο προσκήνιο, τερατωδώς μεγεθυμένες όλες τις νεοελληνικές αρετές και κακίες, όλα τα χούγια και τα κουσούρια μας, κυρίως τις κακίες και τα κουσούρια. Ο πάσα ένας ξέρει τώρα για την ουσία και τις παραμέτρους του νεοελληνικού προβλήματος. Και όταν λέμε ο πάσα ένας το εννοούμε. Ακόμα και
στη μαύρη Αφρική. Μας το υπενθυμίζει με μια ξεκαρδιστική ρουμπρίκα της στη Süddeutsche Zeitung του Μονάχου η Έλενα Βέη, Ελληνίδα γεννημένη στη Γερμανία που μετά από σπουδές θεάτρου στράφηκε στη δημοσιογραφία και εδώ και μερικά χρόνια έχει εγκατασταθεί στο Κεϊπτάουν της Νότιας Αφρικής. Το καταλληλότερο πρόσωπο με άλλα λόγια για να μας μεταφέρει την ελληνομάθεια των Αφρικανών.
Φούρνοι μικροκυμάτων…
Τέσσερις σκηνές περιγράφει η Έλενα Βέη, ας μεταφέρουμε την πρώτη: «Βάζω σε μια εφημερίδα του Κεϊπτάουν αγγελία για να πουλήσω ένα φούρνο μικροκυμάτων. Τρεις μέρες μετά εμφανίζεται ένας ενδιαφερόμενος. Ο Τζον μέσα σε είκοσι λεπτά στέκεται μπροστά στην πόρτα μου. Δεν έχει ιδέα για το πώς λειτουργεί ένας φούρνος μικροκυμάτων, αλλά είναι καταγοητευμένος από τη συσκευή και παζαρεύει την τιμή της στο ελάχιστο δυνατόν. Βγάζει ένα μάτσο χαρτονομίσματα, των 10 και των 20 ραντ, προφανώς έχει κάνει μήνες το σκατό του παξιμάδι για να τα μαζέψει. Δυσκολεύεσαι να επιμείνεις στην τιμή που θα έπρεπε. Ο Τζον λέει ότι είναι από το Μαλάβι, ΄Εσύ;΄ ΄Από την Ελλάδα.΄ Μόλις το ακούει αυτό, σταματάει ξαφνικά το μέτρημα, μου χαϊδεύει το δεξί μπράτσο και ψιθυρίζει με μπάσα φωνή:΄Λυπάμαι ειλικρινά για σένα και την οικογένειά σου. Περνάτε δύσκολους καιρούς.΄ Στα χωριά του Μαλάβι, από όπου κατάγεται ο Τζον, δεν έχουν δει ποτέ φούρνο μικροκυμάτων, αλλά είναι πλήρως ενημερωμένοι για τα ελληνικά δημοσιονομικά μεγέθη.» Δεν έχει ανάγκη σχολιασμού η σκηνή που περιγράφει η Έλενα Βέη, οι αφρικανικές μάζες λυπούνται πλέον την ελληνική φτωχολογιά.
…και εισιτήρια με καπέλο
Ουδέν σχόλιον αυτές τις θερμές ημέρες του Αυγούστου και για την τέταρτη σκηνή, αυτή τη φορά από τη Ζάμπια όπου η Έλενα Βέη περνάει τις διακοπές της: «Σε ένα χωριό στο εσωτερικό της Ζάμπια. Το ξεχαρβαλωμένο λεωφορείο, το μόνο μεταφορικό μέσον στην ευρύτερη περιοχή, κατάμεστο. Μερικοί άντρες με περιεργάζονται καθώς περιμένω. Ένας με πλησιάζει και μου ζητά να αγοράσω εισιτήριο. Μου λέει ένα υπέρογκο ποσό και υποχωρεί στις απαιτήσεις του μόνο όταν του δείχνω την ταμπέλα με την κανονική τιμή που κρέμεται στο παρμπρίζ. ΄Από πού είστε΄, με ρωτάει.΄ Άπό την Ελλάδα.΄΄ Ελλάδα;΄ Ρωτάει. Από την Ευρώπη, θέλω να του εξηγήσω, αλλά με σταματάει ΄Ξέρω, ξέρω΄ Πολύ χαλαρός ξαφνικά, γυρίζει στην παρέα του και λέει: ΄Από την Ελλάδα΄΄Α, από την Ελλάδα΄, λέει ένας. Και οι τρεις με κοιτάζουν με διαπεραστικό βλέμμα. Στην Αφρική οι άνθρωποι έχουν χρόνο. Νομίζεις ότι περνά ένα δεκάλεπτο σιωπής. Και μετά ο εισπράκτορας μου κλείνει το μάτι και λέει: No money,eh;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου