Στο Πανεπιστήμιο θα διδάσκουν ότι θέλει η αγορά…

   Του Νεοκλή Θεοδωρόπουλου απο sibilla-gr

Ούτε με πλήρη κυριαρχία του κεφαλαίου, τις πιο σκληρές χούντες και νεοφιλελεύθερες κοινοβουλευτικές δικτατορίες, θα μπορούσε να αποδεχτεί ο ανθρώπινος νους πως εθνικά κοινοβούλια, εκλεγμένοι εθνοπατέρες θα ψήφιζαν την πολιτική υπαγωγή της Παιδείας στην αγορά. Ένα Πανεπιστήμιο στην υπηρεσία των τραπεζιτών και εκτελεστές υπαλλήλους-πολιτικούς…

Τι κρίμα… ότι δεν τόλμησε η εφτάχρονη αμερικανοκίνητη δικτατορία, το σκληρό και βίαιο αστυνομικό κράτος της Καραμανλοκρατίας στη «μεταπολίτευση», το τόλμησε μια «ισχυρή» κοινοβουλευτική πλειοψηφία (νέο ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, Καρατζαφέρης και Μητσοτάκη-Μπακογιάννη-Κούβελου).

Πρόκειται για μια νέα επιχείρηση λοβοτομής της σκέψης και της λαϊκής βούλησης.

Σε μια εποχή μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης ο εχθρός είναι η γνώση, η ιστορική μνήμη, το πνεύμα
…κι έτσι στοχεύουν το μυαλό της νεολαίας.

Είναι αδιανόητο στους...

 παγκόσμιους επικυρίαρχους να παραμένει «ανυπάκουη» η Ελλάδα του αρχαίου πολιτισμού και πνεύματος, της φιλοσοφίας, της ιστορίας, της τεχνολογίας... έξω από τους δικούς τους «κανόνες».

Όποιος διδάσκεται να σκέφτεται, να προβληματίζεται, να αναλύει, να συζητάει …είναι επικίνδυνος τρομοκράτης την αυγή του 21ου αιώνα.

Και σήμερα, στην Ελλάδα του 2011, βρήκαν πρόθυμους νενέκους, υποτακτικούς σύγχρονους Εφιάλτες και Κεκρόπορτες.

Δυστυχώς… η διανόηση σε ύπνωση, η αριστερά διασπασμένη χωρίς προσανατολισμό ενωτικής πάλης και αντίστασης, το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη του Ανδρέα Παπανδρέου στη "γωνία", ή ενσωματωμένο στο σύστημα με καθοδηγητές νεοφιλελεύθερους, βασιλόφρονες, δεξιούς αριβίστες, σφουγγοκωλάριους, κηπουρούς, μαϊντανούς, διαφημιστές οδοντόκρεμων, χωρίς εκείνη τη Νεολαία, το Φοιτητικό Κίνημα που άλλαξε την ιστορική πορεία της Ελλάδας, ο λαός έρμαιο ενός αυθορμητισμού «αγανάκτησης» χωρίς πυξίδα, όραμα, οργάνωση, προοπτική…

Σήμερα ο Αντόνιο Γκράμσι "δικαιώνεται"... «οι απαθείς, οι άχρωμοι, οι απολίτικοι, οι "ουδέτεροι τεχνοκράτες" καθοδηγούν την εξαθλίωση των λαών, της κοινωνίας...».

Έγραφε ο Γκράμσι: «Η κοινωνία έχει καταντήσει ένας απέραντος στρατώνας και σέρνεται από την ανευθυνότητα στο χάος και το μαρασμό: όλες οι δραστηριότητες των πολιτών ελέγχονται, ξεψαχνίζονται συστηματοποιούνται (!) και καταστρέφονται από το επίσημο κράτος….

Μισώ τους αδιάφορους τους απαθείς... Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...».

"...Ωστόσο εγω θα επιμένω να λέω

την ελεφθερία ελεφθερία

το φόνο φόνο

την ενοχη ενοχη

μ' ένα πείσμα τρελου που σκαλίζει

στον τοίχο τ' όνομά-του με τα νύχια"

γράφει ο Λεύκιος Ζαφειρίου ("σχεδόν μηδίζοντες").

Και το νήμα, μέρες που ‘ρχονται, στον ήρωα ποιητή Δώρο Λοΐζου…

"Δεν χρειάζεται να μιλάμε πολύ εμείς…

Ποτέ δε χρειάστηκε…

Αρκεί να με κοιτάς…

Αρκεί να σε κοιτώ…

Μ’ αυτό το καθάριο βλέμμα που δανειστήκαμε για λίγο από τον ήλιο…"

Εμείς θα βρεθούμε στους μπαξέδες, δεν θα χαθούμε, δεν θα παραδοθούμε...

"Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε.

Όποιοι κι αν είναι. Όσο δυνατοί κι αν είναι"

Δώρος Λοίζου