 Ο Δήμος Πάρου και η Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάρου αποδίδουν φόρο τιμής στον μεγάλο Έλληνα καλλιτέχνη Ράλλη Κοψίδη που είχε την Πάρο σαν δεύτερη πατρίδα του.
Ζωγράφος, χαράκτης, αγιογράφος, εικονογράφος, πεζογράφος, εκδότης, φυσιολάτρης, εκφράζει μια πολύτιμη πολιτιστική ταυτότητα και συγχρόνως, απευθύνει μια κραυγή ενάντια στα δεινά της διεθνοποίησης του άκρατου καπιταλισμού.
Ο Ράλλης Κοψίδης ήταν ένας κατ’ εξοχήν εκφραστής της γνήσιας Ελλάδας.
Συμπληρώνοντας ένα χρόνο από το θάνατό του τιμούμε το ζωγράφο Ράλλη Κοψίδη με την
αναδρομική έκθεσή του που θα γίνει από τις 17 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα του Δημοτικού Χώρου Τεχνών στην Παλαιά Αγορά.
Θα φιλοξενηθούν έργα του από την Εθνική Πινακοθήκη και το Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, την Δημοτική Πινακοθήκη Πατρών, την Σοφία Κοψίδου καθώς και από διάφορους συλλέκτες.
Με την ευκαιρία της έκθεσης θα κυκλοφορήσει κατάλογος με πλούσια εικονογραφημένα έργα του Ράλλη Κοψίδη.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει η κ. Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν Δρ. Ιστορικός Τέχνης. Ο ζωγράφος και πεζογράφος Ράλλης Κοψίδης πέθανε στις 14 Αυγούστου στο σπίτι του στη Γλυφάδα και σε ηλικία 81 ετών .Γεννήθηκε το 1929 στη Μύρινα (Κάστρο) της Λήμνου. Οι γονείς του είχαν προσφυγική καταγωγή και ζούσαν μετά το 1922 στην Αλεξανδρούπολη.
Ο Ράλλης Κοψίδης σπούδασε από το 1949, και για τέσσερα χρόνια, στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στο εργαστήριο του Ανδρέα Γεωργιάδη και στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον Φώτη Κόντογλου (1953-1959). Κατά το διάστημα της μαθητείας του στον Κόντογλου συνεργάστηκε μαζί του στην εικονογράφηση εκκλησιών και βιβλίων. Ο Κόντογλου τον επηρέασε βαθιά στις αισθητικές και εικαστικές του αντιλήψεις, όπως και στην ελληνοκεντρική γενικότερη στάση του.
Ο Ράλλης Κοψίδης αποτελεί σημαντική μορφή της σύγχρονης ελληνικής ζωγραφικής και ασχολήθηκε, εκτός από τη ζωγραφική, με την αγιογραφία και τη χαρακτική. Ακολουθώντας το παράδειγμα του Κόντογλου εκφράσθηκε και με τον γραπτό λόγο και εξέδωσε αριθμό βιβλίων που τα εικονογράφησε ο ίδιος.
Το όλο κοσμικό ζωγραφικό έργο του Ράλλη Κοψίδη χαρακτηρίζεται από διάθεση υπερρεαλιστική που εδράζεται στερεά στην παράδοση και αργότερα, κατά την τελευταία φάση της καλλιτεχνικής του παραγωγής, παίρνει τη μορφή ενός μαγικού ρεαλισμού. Η καλλιτεχνική παραγωγή του είναι τεράστια και ποικιλόμορφη, χωρίς όμως να απομακρύνεται από θέματα που επανέρχονται μόνιμα. Η θεματολογία του ξεκινά από τις μνήμες του χαμένου ανατολικού ελληνικού κόσμου και επικεντρώνεται στην εικαστική σπουδή μιας Ελλάδας που μεταλλάσσεται, αλλά και που επιμένει και που έχει μέλλον. Χαρακτηριστικοί κύκλοι της δουλειάς του περιστρέφονται γύρω από το Λαύριο της εγκατάλειψης και της παρακμής και την Λήμνο των παιδικών χρόνων και της φαντασίας του.
Το αγιογραφικό έργο του Ράλλη Κοψίδη συνεχίζει την προσπάθεια του Κόντογλου για την αναγέννηση της εικαστικής μορφολογίας της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και πηγαίνει ακόμη μακρύτερα μέσα από μια προσωπική προσπάθεια ανανέωσης της βυζαντινής τέχνης με βάση τη μεταβυζαντινή παράδοση και την λαϊκή τέχνη. Χαρακτηριστικό έργο του αποτελεί η επαναστατική αγιογράφηση του Πατριαρχικού Κέντρου στο Σαμπεζί της Ελβετίας, όπου η μεταβυζαντινή αγιογραφική παράδοση εμπλουτίζεται με την υπερρεαλιστική απεικόνιση του ελληνικού μικρόκοσμου.
Τα βιβλία του και τα κείμενά του χαρακτηρίζονται από την αναζήτηση και τη νοσταλγία της παράδοσης και της ελληνικότητας, τις οποίες και προσπαθούν να περιγράψουν. Μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του αναδεικνύεται η προσωπικότητα του Ράλλη Κοψίδη, με την ανάγκη για αυτογνωσία και τη συναίσθηση του πνευματικού χρέους ενός γνήσιου διανοούμενου. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το «Κάνιστρο» το περιοδικό που εικονογραφούσε, τύπωνε και βιβλιοδετούσε ο ίδιος στο σπίτι του στη Γλυφάδα. Το περιοδικό αυτό, που ο ίδιος απηύθυνε στους «εξ Ελλήνων φιλέλληνες», γοητεύει τον κάθε ευαίσθητο αναγνώστη.
Το αίτημα της ελληνικότητας και η αναζήτηση της παράδοσης δεν οδηγούν τον Κοψίδη σε συναισθηματισμούς και απελπισίες. Αντίθετα, ο ίδιος πιστεύει και εργάζεται για την αναγέννηση των ελληνικών τρόπων μέσα στον σύγχρονο κόσμο.
Συντάχθηκε απο τον/την Χρήστος Δάβαρης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου