"Μπαμπέσης" ο "Καλλικράτης"

Kαθώς περνούν οι μήνες, αποκαλύπτεται. πόσο επιπόλαια επιχειρήθηκε να πραγματοποιηθεί η κατά τα λοιπά μεγαλόπνοη μεταρρυθμιστική προσπάθεια στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.  Υπό το βάρος του Μνημονίου και το άγχος της άμεσης παραγωγής κυβερνητικού έργου, σχεδιάστηκε ο νέος διοικητικός χάρτης της χώρας. Πήρε το όνομα του Καλλικράτη και μάλλον τα κόκαλα του επιφανούς αρχαίου αρχιτέκτονα θα τρίζουν, αν μπορεί από κει που βρίσκεται να αντιληφθεί ότι το όνομά του ταυτίζεται με έννοιες όπως η προχειρότητα και η ανεπάρκεια. Διότι, εκατό και πλέον ημέρες μετά την επίσημη «πρώτη» του «Καλλικράτη» στη ζωή των δήμων και των περιφερειών, το μόνο που φαίνεται να προκαλεί η παρουσία του είναι η νευρική κρίση στους νέους αυτοδιοικητικούς άρχοντες. Ο «Καλλικράτης» κάνει έξαλλους τους πολίτες, που διαπιστώνουν το ξεχαρβάλωμα ενός ακόμη πυλώνα του κρατικού μηχανισμού. Ουδείς, επί της ουσίας, γνωρίζει το πραγματικό ύψος της χρηματοδότησης που θα λάβει το 2011 για να μπορέσει να λειτουργήσει. Κάθε δήμος το μόνο που καταλαβαίνει μέχρι τώρα είναι ότι στα ταμεία του εισρέουν πολύ λιγότερα χρήματα απ’ ό,τι στο παρελθόν, με άμεσες συνέπειες στα έργα συντήρησης που υποχρεούται να κάνει. Ενώ, συγχρόνως, ο νόμος προβλέπει ότι για κάθε σχεδόν απόφαση θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των αυτοδιοικητικών, καθυστερεί αδικαιολόγητα η εκλογή των νέων τους οργάνων (της νέας ΚΕΔΚΕ και της Ένωσης των Περιφερειών), με αποτέλεσμα οι Υπουργικές Αποφάσεις και τα Προε­δρικά Διατάγματα που αφορούν στην υλοποίηση του νόμου να εκδίδονται ερήμην τους. Αλλά και τα ποσά που κατανέμονται στους δήμους δεν ακολουθούν ξεκάθαρη διαδικασία κατανομής, καθώς δεν έχουν δημοσιοποιηθεί τα κριτήρια και δεν έχει μέχρι στιγμής εκδοθεί η Υπουργική Απόφαση που θα τα καθορίζει. Η ενοποίηση οδήγησε υγιείς Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης να αναλαμβάνουν υπερχρεω­μένους «καποδιστριακούς» δήμους και να μην υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο από τη μεριά της κυβέρνησης για έξοδο από την κατάσταση αυτή. Αποτέλεσμα, φυσικά, η επιβάρυνση των πολιτών, που βλέπουν καθημερινά την πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών εκ μέρους του νέου, μεγαλύτερου, αλλά... φτωχότερου δήμου. Ακόμη, βέβαια, περιμένουν οι δήμαρχοι την κοστολόγηση των μεταβιβαζόμενων αρμοδιοτήτων, τις οποίες ξαφνικά εκλήθησαν να ασκήσουν χωρίς να υπάρχει η ανάλογη καταβολή χρηματοδοτήσεων. Οι κυβερνητικές υποσχέσεις μιλούσαν για την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου –υπό την ονομασία ΕΛΛ.Α.Δ.Α–, ώστε να υποστηριχτεί ο νέος θεσμός. Τώρα, εκτός από το γεγονός ότι δεν έχει γίνει τίποτα προς την κατεύθυνση αυτή, πληροφορίες αναφέρουν ότι το πρώτο μέρος της χρηματοδότησης θα αφορά σε εξόφληση παλαιοτέρων έργων προγράμματος της προηγούμενης κυβέρνησης, του γνωστού «Θησέα». Αυτό σημαίνει ότι εξαρχής η δέσμευση του πρωθυπουργού για 4 δις ενίσχυση του «Καλλικράτη» περικόπτεται και ότι, σε κάθε περίπτωση, το ποσό αυτό δεν ήταν δια­σφαλισμένο. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και με το πρόσφατο δημοσιευθέν σχέδιο τα 4 δις αφορούν στο σύνολο της Αυτοδιοίκησης α΄ και β΄ βαθμού. Κάπως έτσι όμως πείστηκαν αρκετές δημοτικές Αρχές να συμφωνήσουν στο επείγον της κατάθεσης του νομοσχεδίου. Αυτό, όμως, στην κοινή λέγεται «μπαμπεσιά» και ο εμπνευστής «μπαμπέσης». Κι όλα αυτά, όταν, από το φετινό καλοκαίρι, θα πρέπει να αναλάβουν οι νέοι αιρετοί το ΕΣΠΑ, το τέταρτο χρηματοδοτικό πακέτο στήριξης, η υλοποίηση του οποίου ήδη καθυστερεί. Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι στην Ελλάδα δεν αρκεί η ψήφιση έστω και ατελών νόμων. Η κρατική μηχανή με την ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ανέτοιμη να τους εφαρμόσει. Πολύ περισσότερο σήμερα που όλα τίθενται, δήθεν, υπό τις μνημονιακές επιταγές. Δυστυχώς, το όραμα για τη μετεξέλιξη της Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού σε οργανικές μονάδες σύγχρονες, που θα υπηρετούν τον πολίτη και θα συντελούν ουσιαστικά στην τοπική ανάπτυξη, υποτάχθηκε στη λογική της περιστολής των δαπανών. Η «οριζόντια» λογική περικοπών από την οποία διαπνέεται αυτή η κυβέρνηση και η οποία αποτελεί την εύκολη λύση οδηγεί μια μεγάλη τομή στην απαξίωσή της. Εν τω μεταξύ, οι πολίτες θα συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται στις πολεοδομίες, θα εξακολουθούν να γίνονται «μπαλάκι» από τις διάφορες υπηρε­σίες, θα ψάχνουν να βρουν ποιος είναι αρμόδιος και πού εδρεύει. Και οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να ζουν το μαρτύριο της ανασφάλειας, της προοπτικής της απόλυσης λόγω έλλειψης κονδυλίων και των νέων μέτρων που θα μειώσουν περαιτέρω τους μισθούς τους... Πάτροκλος Γεωργιάδης Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα" στις 28/4/11