Στον Καλλικράτη..εκ Λεοντίου (2ος π.χ. αιώνας) αναφέρεται η Κυβέρνηση!

  Καλλικράτης στην αυτοδιοίκηση, Καλλικράτης στα Νοσκομέια, Καλλικράτης στην Παιδεία, εσχάτως μας προέκυψε και Καλλικράτης στα στρατόπεδα αλλά και στα ..λιμενικά Ταμεία. Και ενώ η βιβλιογραφία πασχίζει να περάσει μυνήματα στις μελλοντικές γενιές, τό όνομα Καλλικράτης αρχίζει να φορτίζεται αρνητικά. Κάθε μέρα, όλο και περισσότερο.

 Τελικά ποιός ήταν ο Καλλικράτης που έδωσε στην Κυβέρνηση το όραμα της κρατικοποίησης της εξουσίας - σε μια εποχή ιδιωτικοποίησης του κράτους!!-

Όλοι μας μιλάμε για τον Καλλικράτη αλλά ποιος πραγματικά ήταν?

Πολλοί νομίζουν ο αρχιτέκτονας που μαζί με τον Ικτίνο  έκτισαν την Ακρόπολη!. 

Καθήστε να σας πώ τι έκανε ένας άλλος, ο εκ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΑΧΑΙΑΣ Καλλικράτης, ο πολιτικός....και μετά μου λέτε απο ποιόν εμπνεύστηκε το όνομα η κυβέρνηση!.

 Ο Καλλικράτης αυτός έζησε το 2ο αιώνα π.Χ. και έτυχε να κυβερνά το
 μεγαλύτερο "κοινό" της εποχής του: την Αχαϊκή Συμπολιτεία.

 Την περίοδο εκείνη πολλές περιοχές είχαν δημιουργήσει τέτοια κοινά όπως η
 Αιτωλία, η Βοιωτία και η Ήπειρος.

 Στόχος των συμπολιτειών ήταν να δυναμώσει μέσω της συνεργασίας πολλές
 μικρές αδύναμες πόλεις.

 Όπως η τωρινή κυβέρνηση επιδιώκει να αναβαθμίσει την αυτοδιοίκηση με την
συγχώνευση των δήμων σε μεγαλύτερους και την απόδοση περισσότερων αρμοδιοτήτων στις περιφέρειες.
 Όμως, ο Καλλικράτης δεν δημιούργησε την Αχαϊκή Συμπολιτεία. Ούτε έμεινε
 γνωστός για κάτι καλό.

  Κατάφερε να αναδειχθεί στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, αλλά έγινε διάσημος μεταξύ των Ελλήνων για τη συνεργασία του με τους ιμπεριαλιστές της εποχής του, τους Ρωμαίους. «Σημαντικότερη» πράξη του θεωρείται το γεγονός ότι κατέδωσε το 167 π.Χ στους Ρωμαίους 1.000 Αχαιούς, τους πιο εξέχοντες, με συνέπεια να τους συλλάβουν οι Ρωμαίοι και να τους εξορίσουν. Μετά από 17 χρόνια εξορίας επέστρεψαν στην Αχαΐα μόνο οι 300 απ’ αυτούς, γιατί οι άλλοι 700 είχαν στο μεταξύ πεθάνει. Γενικότερα βοήθησε με τις πράξεις του στην αποδυνάμωση της πατρίδας του και στην τελική υποδούλωσή της από τους Ρωμαίους φίλους του. Ένας στρατός της Αχαϊκής Συμπολιτείας αποτελούμενος από 2.500 Αχαιούς και 12.000 δούλους, που τους απελευθέρωσαν για να πολεμήσουν εναντίον των Ρωμαίων, ηττήθηκαν από αυτούς το 146 π.Χ. στη μάχη της Λευκόπετρας, ήττα που σήμανε και την τελική υποδούλωση των Ελλήνων. Ο περιηγητής Παυσανίας χαρακτηρίζει τον Καλλικράτη «κακό δαίμονα όλης της Ελλάδας»  και ο Πολύβιος, μορφή φυσικής αποστροφής

Φαίνεται πως υπήρξαν κι άλλοι Αχαιοί συνεργάτες του Καλλικράτη και των τότε ιμπεριαλιστών, αν δεχτούμε τις ιστορικές αναφορές του Κωνσταντίνου Καβάφη στο ποίημά του «Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες», γραμμένο στα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής. Άλλες οι καταστάσεις και άλλοι οι ρουφιάνοι της Μικρασιατικής Καταστροφής, αλλά οι σκέψεις του Καβάφη για τα γεγονότα της δικής του εποχής επανέφεραν στη μνήμη του τον αγώνα που έδωσαν μέχρι τέλους εκείνοι που αντιστάθηκαν και πολέμησαν τους Ρωμαίους και τους ντόπιους συνεργάτες τους: «Ανδρείοι σεις που πολεμήσατε και πέσατ’ ευκλεώς· τους πανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες.. Άμωμοι σεις (…)». Φαίνεται πως ο αρχαίος Καλλικράτης και οι όμοιοί του δε βρήκαν αρκετούς οπαδούς στο λαό της Αχαϊκής Συμπολιτείας, που στάθηκε «ανδρείος» και «άμωμος» (άσπιλος, αμόλυντος) από τη συνεργασία της τότε ηγεσίας του τόπου τους με τους ιμπεριαλιστές. 
[Μια αναγκαία παρέκβαση: Όταν, λοιπόν, η Επίσημη Ιστορία μιλάει για «Αχαιούς», πρέπει να έχουμε υπόψη την προαναφερόμενη σύνθεση του στρατού της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Ίσως ο Καβάφης να είχε υπόψη αυτή τη σύνθεση και γι’ αυτό δεν εξυμνεί «τους Αχαιούς», αλλά «εκείνους που πολέμησαν για την Αχαϊκή Συμπολιτεία». Αυτό δεν αναιρεί βέβαια την ανδρεία των 2.500 Αχαιών που αντιστάθηκαν και πολέμησαν μαζί με τους δούλους, τους οποίους αποφεύγει να αναφέρει η Επίσημη Ιστορία.]
Οι πρακτικές του Αχαιού Καλλικράτη και των συνεργατών του εμφανίζονται σήμερα με άλλη μορφή (όπως είναι, π.χ., η συνυπογραφή διεθνών συμφωνιών και μνημονίων, και η θέσπιση σχετικών νόμων για την εφαρμογή τους), αλλά οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: Στην υποδούλωση του λαού και μιας σειράς γενεών των Ελλήνων στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων συνεργατών τους. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όταν προσέφυγε στο Δ.Ν.Τ,  αναφέρθηκε απλώς στην «απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας». Για την υποδούλωση του λαού και μιας σειράς γενεών στα ξένα και ντόπια καπιταλιστικά συμφέροντα δεν είπε λέξη. Επικαλέστηκε μόνο «τη σωτηρία της πατρίδας». Φοβάμαι πως κάτι τέτοιο θα δήλωσε και τότε ο Αχαιός Καλλικράτης, όταν συνεργάστηκε με τους Ρωμαίους: «Για να σώσω την πατρίδα»