Στα χνάρια της Βραζιλίας

Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία" με τον τίτλο " Η Βραζιλία, οι «κέρβεροι» και ο νεαρός Γερ. Αρσένης" και έχει ενδιαφέρον. 

"Ηταν αρχές της ταραγμένης δεκαετίας του '70 όταν ο νεαρός Ελληνας οικονομολόγος Γεράσιμος Αρσένης μετακόμιζε στη Νέα Υόρκη προκειμένου να αναλάβει διευθυντική θέση στην UNCTAD (Οργανισμός του ΟΗΕ για το εμπόριο και την ανάπτυξη) έχοντας ήδη διατελέσει 
στέλεχος του ΟΟΣΑ στο Παρίσι.
Από τις πρώτες σοβαρές υποθέσεις που του ανέθεσαν ήταν ένα ήδη επεξεργασμένο σχέδιο οικονομικής στήριξης της Βραζιλίας από τον Οργανισμό.  Οταν το μελέτησε ο κ. Αρσένης αποκρυστάλλωσε τη βεβαιότητα
ότι σε περίπτωση που αυτό εφαρμοζόταν ως είχε, η Βραζιλία θα όδευε


κατ'ευθείαν στη χρεοκοπία, άποψη που διεμήνυσε ευθαρσώς
στο διευθυντήριο της UNCTAD.

Τον πλησίασε τότε συνοφρυωμένος ένας Αμερικανός συνάδελφός του, «κέρβερος» διευθυντής για τα συμφέροντα των τραπεζών και των αγορών,

και δίχως περιστροφές τον ρώτησε:

- How much; (πόσο καιρό δηλαδή δίνεις στη Βραζιλία
μέχρι να χρεοκοπήσει).

- 5 years (πέντε χρόνια), απάντησε μονολεκτικά ο Αρσένης.

- That's good enough for me (αυτό είναι αρκετό για μένα),
απάντησε ο σκληρόπετσος του ΟΗΕ, εννοώντας ότι
στα 5 αυτά χρόνια οι τράπεζες προλάβαιναν να πάρουν 
πίσω στο πολλαπλάσιο τα χρήματα που θα δάνειζαν
(σ.σ. μήπως, αλήθεια, σας θυμίζει κάτι παρόμοιο με τα 3 χρόνια του ΔΝΤ)
και η Βραζιλία ας γινόταν... στάχτη και μπούρμπερη...

Οπως και έγινε, άλλωστε. 

Το σχέδιο εφαρμόστηκε ως είχε, ταραχές ξέσπασαν 

στους δρόμους, η κυβέρνηση έπεσε.

Λίγα χρόνια αργότερα η Βραζιλία έμπαινε
σε ακόμη μεγαλύτερο λούκι.

Από το 1997 το εμπορικό ισοζύγιο της μεγάλης πλουτοπαραγωγικής

αυτής χώρας άρχισε να «κουτσαίνει»,

οι μεγαλοεπενδυτές άρχισαν να αποσύρουν μαζικά τα χρήματα

από τη χώρα, το νόμισμα (real) υποτιμήθηκε 

και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έκανε επέλαση

δανείζοντας στη Βραζιλία 42,6 δισ. δολάρια.

Το ΔΝΤ επέβαλε δραστική περικοπή μισθών, κόψιμο επιδομάτων

σε 12,5 εκατ. οικογένειες συνταξιούχων 

και άγριο μαχαίρι σε δαπάνες υγείας, παιδείας και γεωργίας κατά 47%!..

Οι επιδοτήσεις των επιχειρήσεων παρέμειναν ανέπαφες.

Μετ' ολίγον οι δρόμοι γέμισαν ζητιάνους και ανθρώπινα ράκη 

και οι πλούσιοι μετακινούνταν μόνο με ελικόπτερα,

μέχρι που το 2002 ήρθε ο Λούλα...

Στην Ελλάδα πάντως τα ελικόπτερα σπανίζουν

και Λούλα δεν φαίνονται ακόμη στον ορίζοντα...".

 Ο νεαρός Έλληνας δεν είναι πια νεαρός. 

Η σύζυγός του αντιγράφει τον Αμερικανό "κέρβερο" 

και οι Έλληνες ετοιμάζονται για το πιο επώδυνο "ταξίδι" της ιστορίας τους.