Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΗΤΑΝ ΕΡΩΤΗΣΗ

Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Δύο χρόνια μετά, η ελληνική κοινωνία προσπαθεί να καταλάβει τι συνέβη εκείνες τις παράξενες μέρες του Δεκέμβρη. Ντοκιμαντέρ, συζητήσεις, σειρά αναλύσεων και άρθρων, όλα επικεντρωμένα γύρω από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορορόπουλου και τα επακόλουθα αυτής, προσπαθούν να αφυπνίσουν τη συλλογική


μνήμη, η οποία φαίνεται να βρίσκεται κατά κάποιο περίεργο δικό της τρόπο σε λήθαργο. Άλλοι θα πουν ότι ο κόσμος ξέχασε, άλλοι θα πουν ότι ο κόσμος θυμάται, υπάρχουν και αυτοί που θα πουν ότι δεν έγινε δα και κάτι τόσο το σημαντικό για να θυμόμαστε. Τους τελευταίους να φοβάσαι.
Την αλήθεια μπορούμε να την βρούμε στον μεγαλύτερο πρωταγωνιστή εκείνων των ημερών, τη νεολαία, και συγκεκριμένα στην αποκαλούμενη πλέον, γενιά του Δεκέμβρη. Μία γενιά που τόλμησε να αγωνιστεί παρότι δεν είχε το πλεονέκτημα για να κερδίσει. Μία γενιά που όρθωσε τον δικό της λόγο ενάντια στους από πάνω και τους έκανε να φοβηθούν. Μία γενιά που παρότι ήρθε σε επαφή με την έννοια της συλλογικότητας, επέλεξε πολλές φορές έναν ιδιόμορφο ατομικό τρόπο δράσης, ο οποίος προήλθε από μία συνολικότερη αποστροφή για την πολιτική. Παρ' όλ' αυτά, μια γενιά που έμαθε με τον δικό της τρόπο να φωνάζει για αυτά που την ενοχλούν και, σίγουρα, λίγοι είναι αυτοί που προτιμούν την απάθεια από την οργισμένη φωνή ενός νέου ανθρώπου, έστω και αν αυτή δεν είναι όπως ακριβώς θα τη θέλαμε. Ας μην τους δικαιώσουμε, το χρωστάμε στον εαυτό μας πάνω απ' όλα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΕΓΟΣ, σπουδαστής, πρ. μέλος του συντονιστικού μαθητών "Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος"